Δημοσιογράφοι εναντίον Μαζιώτη

(Photo: Π. Τζάμαρος @fosphotos.com)

Του Άλκη Γαλδαδά

Ο φίλος μου -που συμμετέχει σε όλες τις διαδηλώσεις του Π.Α.Μ.Ε., δουλεύει σκληρά καθημερινά, τα νύχια του είναι μαύρα από τα λάδια και τα σίδερα ενώ τα χέρια του είναι και καμένα και παραμορφωμένα από την ηλεκτροσυγκόλληση και τα κοψίματα- το Σάββατο το πρωί είχε πλέον κατασταλαγμένη άποψη για τον Μαζιώτη. Και αυτή ήταν βέβαια αρνητική. Δεν στάθηκε τόσο στις ληστείες των Τραπεζών που του αποδίδονται όσο στο ότι όπως μου είπε κατά λέξη: «δεν πήγε μετά να μοιράσει τα λεφτά σε μια Λαϊκή Αγορά, σε μια ουρά του Ι.Κ.Α. ή σε μια φτωχή συνοικία αλλά κράταγε ένα ολόκληρο εκατομμύριο για την πάρτη του». Ήταν μια ακόμη από τις πολλές μομφές, που άκουσα να διατυπώνονται κατά του συγκεκριμένου ανθρώπου αυτές τις ημέρες. Με τη δική μου λογική βέβαια ο Μαζιώτης κινήθηκε από μια στιγμή και μετά σε ένα άλλο παράλληλο και μακρινό ως προς το δικό μου Σύμπαν, όπου οι δικές του κινήσεις δεν βρήκα σε τι ωφέλησαν εμένα, την εργατική τάξη ή τον άνεργο Έλληνα γενικά, τους μετανάστες ή τους αστέγους ενώ ταυτόχρονα έδιναν ακόμη πιο πρωταγωνιστικό ρόλο και περισσότερα ανεπιθύμητα δικαιώματα στην Αστυνομία και τους παρατρεχάμενούς της πολιτικούς. Εν τούτοις, κόντρα στις συνήθειές μου των τελευταίων χρόνων, κάθισα από την ημέρα που τον συνέλαβαν και είδα αρκετά από τα τηλεοπτικά Δελτία Ειδήσεων.

Μου έκαναν εντύπωση οι εκφράσεις που χρησιμοποίησαν και το τι βρήκαν να σχολιάσουν οι διάφοροι δημοσιογράφοι στις τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές τους αναφορές. Και δεν αναφέρομαι μόνον στους αστυνομικούς συντάκτες (έχω γράψει στο Protagon τη γνώμη μου για τον τρόπο που παρουσιάζουν τα γεγονότα και είχα επισύρει τότε τη μήνιν ή έστω την αποδοκιμασία μερικών μπαρμπάδων και θειάδων της παλιάς δημοσιογραφίας). Αναφέρομαι όμως στους άλλους, που αν και ήταν φανερά αδιάβαστοι σε σχέση με τον όλο βίο του καταζητούμενου εδώ και καιρό Μαζιώτη, πάσχιζαν να καλύπτουν αυτή την έλλειψη με προβληματισμούς και πληροφορίες που, δεν το αποκλείω, να άρεσαν και στο κοινό τους αλλά δεν τις βρήκα πάντα, απλά διασκεδαστικές.

«Ο επαναστάτης που έμενε σε προάστιο όπως είναι η Πεύκη, σε διαμέρισμα του 5ου ορόφου, όχι σε κάποια λαϊκή συνοικία», τρωγόταν κάποιος στο ραδιόφωνο. «Ο αντιρρησίας συνείδησης που δεν ήθελε να πάει στρατό τώρα μένει στα Βόρεια Προάστια» (Άσχετο;). Λαγονήσι, Πεύκη, ταξίδια στην Ισπανία, Κρήτη έκανε ρελάνς ένας άλλος. «Ήθελε να ψωνίσει σλίπινγκ-μπαγκ να πάει και διακοπές» έλεγε η άλλη με καθόλου θετική διάθεση (και γενικά πρόσεξα μια μεγαλύτερη σκληρότητα σε σχέση με τους άνδρες από τις γυναίκες παρουσιάστριες των ειδήσεων). «Η Πόλα Ρούπα έχει κόψει καρέ τα μαλλιά της, τα έβαψε ξανθά ενώ τα είχε κόκκινα και είναι πλέον πολύ αδυνατισμένη». Το άκουγες και νόμιζες ότι μιλούσαν εκείνοι οι τύποι στο «Δέστε τους», στον Άλφα, που κάθε απόγευμα έκριναν δια μακρών το τι φορούσαν οι διάφοροι το πρωί στα κανάλια.

«Το διαμέρισμα τελικά ήταν παιδότοπος, γεμάτος παιχνίδια, δεν είχε εκρηκτικά ούτε όπλα» (Εκεί που έμεναν με το παιδί τους θα τα είχαν; Πας καλά;).

Ξέρω, πριν ακόμη αρχίσουν μερικοί να γεμίζουν από κάτω με τα σχετικά σχόλια, ότι το ζευγάρι αυτό, είχε διαλέξει να ζει έτσι. Αυτό όμως δεν με αποτρέπει από το να κάνω κάποιες σκόρπιες σκέψεις αφού ζω στον ίδιο τόπο μαζί τους:

•Ένα παιδί ζούσε σχεδόν απομονωμένο από τα συνομήλικά του αφού δεν πήγαινε καθημερινά σε κάποιον παιδικό σταθμό. Με υποκατάστατο έναν παιχνιδότοπο στον 5ο όροφο.

•Ακόμη και όταν χτύπησε ελαφρά δεν μπορούσαν να το πάνε σε κάποιο νοσοκομείο Παίδων

•Αυτή τη στιγμή έχει περάσει την ταλαιπωρία της φυγής από το σπίτι με τα παιχνίδια του και έχουμε μια μητέρα καταδιωκόμενη που όταν συλληφθεί, στην καλύτερη περίπτωση, θα πάρει το παιδί της μαζί στη φυλακή και αν τελικά τους έχουν σε διαφορετικές φυλακές άραγε πότε και πώς θα βλέπει τον πατέρα του, που έχει ήδη 50 χρόνια στην πλάτη του; Και όταν ενηλικιωθεί;

•Εδώ, θα ήθελα να παρεμβάλω μια παρατήρηση και για τον καταζητούμενο και συγκατηγορούμενο του Μαζιώτη, τον Γ. Πετρακάκο. Δόθηκαν φωτογραφίες και στοιχεία του. «Αγνώστου πατρός» ήταν αυτό που από όλα μου χτύπησε πιο πολύ. Το αναφέρει έτσι η αστυνομική ταυτότητα; Προφανώς. Προσέθετε όμως αυτό κάτι στα στοιχεία της αναζήτησης που μας δόθηκαν; Θα τον εντοπίσουμε έτσι πιο εύκολα και θα τους τηλεφωνήσουμε; Από την άλλη όμως πόσο να έχει λειτουργήσει επανειλημμένα άραγε σαν σημείο δημιουργίας ψυχικού πόνου από την παιδική του ακόμη ηλικία για τον άνθρωπο αυτόν;

•Κανείς δεν σχολίασε το θέαμα, να κείτεται κατάχαμα στις πλάκες του πεζοδρομίου, ξαπλωμένος μέσα στο αίμα, σαν σφαχτό πριν από τη Λαμπρή και τα κανάλια το είχαν κάνει λούπα και το έβαζαν «ταπετσαρία» στα παραπάνω σχόλια. Τέτοιο γούστο.

•Μου έκανε εντύπωση επίσης η επιμονή του Μαζιώτη να κλειστεί στον Κορυδαλλό. Μια εκδοχή βέβαια είναι πως δεν ήθελε να περάσει από την ίδια «θεραπεία» με τα ειδικά φάρμακα που σε κάνουν έρμαιο του ανακριτή, όπως λέγεται ότι συνέβη με τον Σάββα Ξηρό. Αλλά γενικότερα είναι νομίζω αξιοπρόσεκτο κάποιος να θέλει πώς και πώς να βρεθεί μέσα στο κελί και μάλιστα μιας φυλακής όπως ο Κορυδαλλός.

•Για το διαμέρισμα πάντως, όπως το είδα έστω και απ’ έξω και από μακριά, έχω να πω ότι ο εργολάβος δεν θα πρέπει να πάρει συγχαρητήρια για ό,τι έφτιαξε και όποιος δημοσιογράφος το εκθείαζε είναι μάλλον για συλλυπητήρια.

•Και κάτι τελευταίο. Ο Υπαρχηγός της Αστυνομίας που έμενε δίπλα στον Μαζιώτη, αν και αποστρατεύθηκε, συνέχισε να έχει φρουρά και αυτοκίνητο και όλα τα καλά έτσι; Και τι φρουρά. Κάτι χαβαλέδες που προφανώς κοιμόταν όρθιοι. Το μάθαμε κι αυτό.

Υπάρχει η γνωστή χιλιοειπωμένη (και όχι απόλυτα σωστή για τη Φυσική) φράση: «Η Φύση απεχθάνεται το κενό». Επιτρέψτε μου να συμπληρώσω: «Και η βολεμένη κοινωνία το περιθώριο». Και τις τελευταίες ημέρες, αντιστάσεως μη ούσης, οι δημοσιογράφοι τα έκαναν όλα ένα, συνδαυλίζοντας τις φοβίες του ανθρώπου του βιδωμένου στον καναπέ. Οπότε κι εγώ ομολογώ πως δεν είμαι σίγουρος αν οι τύποι εκεί στα κανάλια και στα ραδιόφωνα ήταν τελικά βλάκες ή επαγγελματίες…

Πηγή protagon