Μετά τα συστημικά ΜΜΕ, θα δούμε να μιλούν και για ευνουχισμένους δημοσιογράφους;

Επιστολή Σεραφείμ Χ. Μηχιώτη στο enimerosi24

Είχα σχηματίσει την εντύπωση, ότι το θέμα το οποίο προέκυψε την περασμένη Τρίτη, με την επίθεση του Βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ κ. Δημητρίου Παπαδημούλη κατά του τηλεοπτικού σταθμού όπου ο τελευταίος εφιλοξενείτο επί τω σκοπώ συνεντεύξεως του και ιδιαιτέρως η αλαζονεία του προς ένα εκ των δύο δημοσιογράφων της εκπομπής, δεν θα είχε συνέχεια. Αντιλαμβάνομαι, όμως, ότι η ρητορική δεινότης του εν λόγω εξελεγμένου αντιπροσώπου του Ελληνικού λαού εις την ΒτΕ, ώς και η βαθεία γνώσις του περί την Ελληνικήν (και Τουρκικήν;) πρέπει να διαφημισθούν μέσω προθύμων να το πράξουν, προς τούτο.

Εξ αυτού του λόγου η χθεσινή “ΑΥΓΗ” (φυλ. 11409 Β΄περιόδου, της 17ης Μαϊου τ.ε.) αναδημοσιεύει άρθρο του κ. Νίκου Σαραντάκου υπό τον τίτλον “Τα γκεσέμια και η ευθύνη των μεγαλοδημοσιογράφων”, αρχικώς αναρτηθέν εις τον προσωπικόν του ιστότοπον.

Αναφερόμενος εις το θέμα αυτό, επί του οποίου ετοποθετήθην σχετικώς αυθημερόν, δηλαδή εις τον διάλογον του συν. Γ. Οικονομέα του “MEGA CHANNEL” με τον κ. Βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, επιθυμώ επιπλέον να σημειώσω τα εξής:

Ο κ. Ν. Σαραντάκος αναφέρει μεταξύ άλλων ότι: “…Οι δημοσιογράφοι, ιδίως των μεγάλων καναλιών, πρέπει να είναι πολύ προσεχτικοί, ειδικά σε αυτή την οξυμένη προεκλογική περίοδο. Προσεχτικοί με τη διαδικασία, αλλά και με τη δική τους συμπεριφορά: οφείλουν να είναι υποδειγματικοί. Και όταν συντονίζουν συζήτηση, πρέπει να αποφεύγουν να μπλέκονται σε καβγάδες με τους προσκεκλημένους, να υποχωρούν εν ανάγκη….. Ο κ. Οικονομέας λοιπόν έπεσε κατά τη γνώμη μου σε βαρύ δεοντολογικό σφάλμα. Μια και τώρα αρχίζει νέα προεκλογική περίοδος, οι επαγγελματίες δημοσιογράφοι της τηλεόρασης έχουν την πρώτη ευθύνη να διατηρήσουν πολιτισμένο κλίμα, χωρίς να μένουν αδρανείς όταν η συζήτηση οξύνεται αλλά και χωρίς να παρασύρονται σε προσωπικούς διαπληκτισμούς. Δύσκολο μερικές φορές, αλλά γι’ αυτό πληρώνονται. Όμως παρασύρθηκα…”.

Ο πολιτισμένος διάλογος δεν είναι ευχολόγιον. Διαμορφώνεται, αλλά τούτο αποτελεί θέμα αμοιβαίου σεβασμού ερωτώντος και συντευξιαζομένου. Όταν ο συνεντευξιαζόμενος (Παπαδημούλης) εμφανίζεται ευγενώς αγενής και εν συνεχεία επιδίδεται εις γλωσσικά πυροτεχνήματα, τότε χάνει την αυτοκυριαρχία του και δεν συζητεί, εκτός και αν εις αυτό αποσκοπεί…Πέραν τούτου ο χθεσινός αρθρογράφος εις την “ΑΥΓΗ” καλύπτει ουσιαστικώς τον κ. Βουλευτή που εχρησιμοποίησε τη λέξη “γκεσέμια” και όχι “κεσέμια” (εκ της τουρκογενούς λέξεως kösem), διά την μεταφορικών χρήσιν της οποίας σημειοί ότι δεν είναι αναγκαίον να συνιστά αρνητικόν χρωματισμόν…Βεβαίως αυτό δεν είναι διόλου τυχαίο, καθ’ ο μέτρο, μάλιστα προσθέτει: “Μου κάνει μεγάλη εντύπωση που ένας κορυφαίος δημοσιογράφος, που έχει εργαλείο της δουλειάς του τις λέξεις, πιάστηκε να αγνοεί μια τέτοια λέξη” (…)

‘Ως προς τελευταίο, πάντως, οφείλω να σημειώσω ότι, λίαν ευστόχως(!), ο π. πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ κ. Αριστ. Μανωλάκος είχε σημειώσει με παρέμβασή του από την “ΑΥΓΗ” την περασμένη Κυριακή, ότι υπάρχουν αργυρώνυτοι, “παπαγαλάκια” ή ανεπαρκείς επαγγελματικώς συνάδελφοί του. Προφανώς θα θεωρεί, πλέον ότι η δικαίωσις ήλθε ταχύτατα!

Τέλος η επιστολή Σαραντάκου καταλήγει ώς εξής: “Ο Γ. Οικονομέας δεν ήξερε τι σημαίνει η λέξη. Κάποιος όμως που θα ήξερε καλά τα γκεσέμια θα μπορούσε να ενοχληθεί, ιδίως αν ήταν οπαδός της κυριολεκτικής προσέγγισης, επειδή, όπως ξέρουν οι ασχολούμενοι με τα ποιμενικά, τα αληθινά γκεσέμια είναι ευνουχισμένα. Αυτό δεν γίνεται τυχαία. Το γκεσέμι πρέπει να είναι ευνουχισμένο για να μένει πάντα μπροστά και να οδηγεί το κοπάδι, και να μη γυρνάει πίσω να κυνηγάει τις προβατίνες τον καιρό του μάρκαλου (της οχείας των ζώων). Πρέπει επίσης να είναι ευνουχισμένο για να είναι πιο μεγαλόσωμο και να αντέχει το μεγαλύτερο και βαρύτερο κουδούνι (κύπρο ή τροκάνι ή όπως αλλιώς το λένε) που είναι υποχρεωμένο να κουβαλάει σαν μπροστάρι. Έχει κι η πρωτοπορία υποχρεώσεις”.

Η τελευταία αναφορά δεν με αφορά, αλλά στερείται πάσης αισθητικής, ιδίως αν την εξετάσουμε και μεταφορικώς. Όπως πάσης αισθητικής- ανελλήνιστα τα ελληνικά των(του), όπως θα έλεγε ο Καβάφης- είναι οι εκφράσεις ή γραφές του, όπως “στο ανάμεσα”, “προκηρύχτηκαν”, “κατεξοχήν”, “προσεχτικοί”, “το κ τράπηκε σε γκ”, “πιάστηκε να αγνοεί” κ.ο.κ.. Ώς καθητητής-φιλόλογος, τον ελέγχω ώς ανεπαρκή καθ’ ο μέτρο, πολλώ μάλλον, δηλοί ότι “καταπιάνεται γιά χόμπι και γιά βιοπορισμό” με τις λέξεις.

ΥΓ: Εις ό,τι αφορά ανάρτησιν του συν. Ι. Μαμουζέλου, υπό τον τίτλον “Αθώες περιστερές, σε στιλ Γκαίμπελς….”, λίγες ώρες μετά τα λεχθέντα εις την συνέντευξιν εις το “MEGA CHANNEL”, έχω να του είπω τα εξής: α) μόνον λέξις στυλ υπάρχει, και β) ώς προς τα όσα γράφει δεν πρωτοτυπεί, απλώς αναπαράγει τα επιχειρήματα Μανωλάκου από τις στήλες της “Αυγής”, ενώ τα διαλαμβανόμενα εις το τέλος αφορούν γλώσσαν υποψηφίου Βουλευτού, πράγμα το οποίον υπενθυμίζει και ουδόλως γλώσσαν επαγγελματία δημοσιογράφου. Ας αποφασίσει την γλώσσαν, την οποίαν θα χρησιμοποιεί, πλήρως διακριτή η μία της άλλης!

18/5/2012