Ξηρασία

Δηµήτρης Μητρόπουλος
[Αγιογραφίες] από τα ΝΕΑ

ΠΟΥ χάθηκε πάλι ο Ανδρέας Λοβέρδος; Ο πρώην υπουργός Εργασίας και Υγείας και παρ’ ολίγον υποψήφιος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ περνάει πάλι φάση αναχωρητισμού.

ΜΠΟΡΟΥΜΕ να πούμε πού δεν είναι ο Ανδρέας. Δεν είναι στην κυβέρνηση – γιατί δεν το ήθελε ο Βενιζέλος. Οπότε δεν είναι σε κανένα από τα νέα – προσωρινά – όργανα που εξήγγειλε ο Βαγγέλης. Δεν είναι στη διάταξη μάχης του ΠΑΣΟΚ στη Βουλή. Δεν είναι επίσης στην επικαιρότητα. Δεν δίνει συνεντεύξεις, δεν βγαίνει στα τηλεπαράθυρα.

ΛΕΝΕ πως προχωράς καλύτερα με τα «όχι» παρά με τα «ναι». Ισως γι’ αυτό ο Λοβέρδος έχει πει καμιά δεκαριά «όχι» στον Βενιζέλο. Η πολιτική αγορά – παρότι εξαντλημένη από τις διπλές εκλογές και τις διπλές θερμοκρασίες – επιμένει ότι ο Ανδρέας ετοιμάζεται. Εχει νέο πολιτικό γραφείο στη Σταδίου. Κοιτάζει για πολιτικά γραφεία – τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται – γενικώς. Μιλάει με τον Γιώργο Φλωρίδη.

ΩΡΑΙΑ και λίγο ρομαντικά όλα αυτά. Μόνο που τα έχουμε ξαναδεί. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Λοβέρδος αποσύρεται. Το έκανε και πέρυσι, το διάστημα των εορτών. Υποτίθεται ότι ήταν περίοδος αυτοσυγκέντρωσης και προετοιμασίας για τελική εφόρμηση στην ηγεσία. Τελικώς, τζίφος. Υποτίθεται επίσης ότι η σχέση με τον Βενιζέλο είχε οριστικά ψυχρανθεί με την πολιτική έννοια. Τελικώς, τους τα ‘φτιαξε ο Σκανδαλίδης σε ένα ραντεβού στο γραφείο του, στη Σίνα. Ακολούθησε η σκηνοθετημένη «σύμπλευση» Βενιζέλου – Λοβέρδου.

ΣΤΗΝ πραγματικότητα η σχέση των δύο είναι σαν τελενοβέλα – λατινοαμερικανική σειρά – από αυτές που προβάλλονται κάθε απόγευμα. Τα φτιάχνουν – τα χαλάνε. Τα ξαναφτιάχνουν – τα ξαναχαλάνε. Υποψιάζεται κανείς ότι ο Βενιζέλος έχει το πάνω χέρι στη σχέση αυτή. Ισως γιατί έχει πιο έντονα τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας τύπου Α από τον Ανδρέα. Είναι δηλαδή ανταγωνιστικός, κυριαρχικός και φιλόδοξος. Φιλόδοξος είναι και ο Λοβέρδος. Οχι όμως εξίσου ανταγωνιστικός και κυριαρχικός. Είναι χαρακτηριστικό ότι και με τον Παπανδρέου η σχέση του Ανδρέα είχε πολλά πάνω – κάτω και φωνήεντα για παραιτήσεις και εξόδους. Τίποτε όμως δεν έγινε τελικά.

ΓΙΑΤΙ; Διότι, αφήνοντας την ψυχολογική ανάλυση, ο Ανδρέας – όπως και κανείς από τη λεγόμενη «επόμενη γενιά» του ΠΑΣΟΚ – δεν έχει κατοχυρώσει ένα διακριτό πολιτικό προφίλ. Καλή η δημοτικότητα, καλό το σκορ σταυρών στη Β’ Αθηνών, καλή η τηλεοπτική παρουσία. Ωστόσο, ο Λοβέρδος εγγράφεται απλώς σε έναν μεταρρυθμιστικό πολιτικό ορίζοντα. Οπως και ο Χρυσοχοΐδης που εξελέγη. Οπως και η Αννα με τον Ραγκούση που δεν εξελέγησαν. Αυτά όμως είναι αναγκαία και επαρκή προσόντα για να είσαι κορυφαίος επιχειρησιακός υπουργός. Ή ένα κομματικό στέλεχος πρώτης γραμμής. Δεν συγκροτούν αρχηγική φυσιογνωμία. Σε αυτό ο Ανδρέας δεν ξεχωρίζει εντελώς από τους άλλους – κι ας βγήκε πρώτος στη Β’ Αθηνών. Γι’ αυτό και δεν μπόρεσε να τα βρει μαζί τους.

Ο προβληματισμός δεν συνιστά πολιτική. Οι πλατφόρμες γενικώς αποδεκτών προοδευτικών θέσεων δεν συνιστούν τίποτε περισσότερο από ανακύκλωση των ίδιων και των ίδιων ιδεών. Καμιά φορά, βέβαια, όλα αυτά τα υποκαθιστά η δίψα για εξουσία. Αλλά ακόμη κι αυτή ο Βενιζέλος την έχει πολύ παραπάνω από τον Λοβέρδο και τους άλλους. Γι’ αυτό και έχει καταναλώσει όλο το πολιτικό ύδωρ, μετατρέποντας το ΠΑΣΟΚ σε αποξηραμένο τοπίο όπου περιφέρονται οι υπόλοιποι.