Tv –eye: Απορία μετά από έναν μαραθώνιο σειρών, «Δε Σόι» ή «The Voice»;

Tv –eye: Απορία μετά από έναν μαραθώνιο σειρών, «Δε Σόι» ή «The Voice»;

Του Δημήτρη Πάντσου

Καλό, χρυσό κι αγαπημένο το παγκόσμιο format αλλά μήπως να του αλλάζατε το όνομα, εδώ στα πέριξ και να το κάνατε καλύτερα, «Δε Σόι»; Γιατί εντάξει, μικρή η πιάτσα να το δεχτούμε, υπάρχει όμως κάποιος εκεί μέσα στο The Voice που να μην είναι μακρινός ξάδελφος, χαμένος συνεργάτης, εξαφανισμένη ανιψιά, κάποιου ή κάποιας από τους κριτές; # the_greek_phenomeno

 

 

Κατανοητό από την αρχή. Οι συγγραφείς στο Mom σώζουν τις καλύτερες ατάκες τους-ανατρεπτικά και απρόβλεπτα σέξι – μόνο για τις Anna Faris και Allison Janney. Βοηθώντας τες να ραντίσουν τη φυσιολογική θεματική «μάνα πρώην αλκοολική και κόρη πρώην αλκοολική, βάζουν σε τάξη τα μεταξύ τους θέματα» με μια κωμική ωμότητα που μόνο να διασκεδάσει μπορεί (όλοι οι άλλοι μπορούν αν θέλουν και να μη υπάρχουν) # tha gelasis_thes_den_thes

 

 

Φέτος ψωνίζουμε μόνο από το Skins. Η νεανική (και απολαυστικά προκλητική) δραματική σειρά του BBC (πλέον στον 7ο κύκλο) τείνει να γίνει το νούμερο ένα φυτώριο ταλέντων προς εισαγωγή και εξαγωγή σε κάθε πλευρά του ατλαντικού. Μετά την Hannah Murray και τον Joe Dempsie που απολαμβάνουν δάφνες στο «Games of Thrones», τον Jack O’ Connel που ανακαλύπτει τον εαυτό του στο «300:Rise of an Empire» και στο «Unbroken»( by Angelina Jolie), τον Nicolas Hoult που τριγυρίζει ανέμελα στο νέο «X-Men: Days of Future Past» και στο επερχόμενο «Mad Max: Fury Road», τον Dev Patel που τα πήρε όλα και έφυγε στο κινηματογραφικό «Slumdog Millionaire» αλλά και στο τηλεοπτικό «The Newsroom», ένα ακόμη από τα νεαρά Skins, ο Luke Pasqualino απολαμβάνει τι σημαίνει να πρωταγωνιστείς σε μια μεγάλη παραγωγή. Στην νέα πολυτελή, σαν καρποστάλ εποχής που δεν σε τρομάζει να ανοίξεις, έκδοση του The Musketeers (γυρισμένο στην Πράγα για το BBC), η θέση του D’ Artagnan είναι δική του # sto_The_Borgias_itan_kaliteros

 

 

Καλό το cyber φορεματάκι δεν λέω αλλά εκεί στο Intelligence θα καούν πριν την ώρα τους λόγω υπέρμετρου πατριωτισμού. Και αμερικανικής στρατιωτικής μεγαλομανίας #we_are_the_champions (cool_boys_tileorasi_kanete)

 

 

Κι όμως τελικά, η καλύτερη στιγμή των Britt Awards 2014 δεν ήταν το εναρκτήριο R U Mine από τους Arctic Monkeys αλλά η ναρκισσιστική -τύπου rock n roll- παρουσία/απαξίωση (στο repeat παρακαλώ) του fortman, Alex Turner σε μια μουσική βεγγέρα από την οποία άνετα θα μπορούσε και να απουσιάζει # next_please

 

Comments are closed.