Θα’θελα να δουλεύω κι εγώ στην Coca-Cola…

email αναγνώστη

Διαβάζω αυτή την ανακοίνωση που έβγαλε η κοκα κολα για τους απεργούς στη Θεσσαλονίκη και εχω γινει έξαλλος. Έξαλλος γιατί λέει ότι “η εταιρεία μέσα σε δύο χρόνια κατέθεσε συνολικά 3 προτάσεις στους πρώην εργαζομένους για την εξεύρεση της καλύτερης δυνατής λύσης, από το να τους προσφέρει δωρεάν την κυριότητα αυτοκινήτων ιδιοκτησίας της, προκειμένου να συνεργαστούν ως ανεξάρτητοι διανομείς στη διακίνηση των προϊόντων της, να τους προσφέρει διασφάλιση εργασίας μέσα από 3ετές ή 5ετές συμβόλαιο, μέχρι να αναλάβει να καλύψει οικονομικά και όλες τις νομικές και γραφειοκρατικές διαδικασίες” και θυμάμαι τη δική μου απόλυση από το γραφείο που δούλευα μέχρι τον Απρίλιο του 13. Αποζημίωση ένας μισθός κι έξω από την πόρτα και τρέχα να βρεις δουλειά από την αρχή. Κι αυτοί οι τύποι είπαν όχι σε αποζημιώσεις ύψους δεκάδων χιλιάδων ευρώ. Βασικά, δεν είμαι έξαλλος. Απορημένος είμαι. Εγώ κι όσοι φίλοι μου είναι στην ίδια μοίρα δεν έχουμε περιθώρια να μείνουμε χωρίς δουλειά ούτε για ένα μήνα, ούτε για μια μέρα. Τα νοίκια τρέχουν, οι λογαριασμοί πεφτουν ο ένας πάνω στον άλλο, εφορία, ΕΝΦΙΑ, τα φροντιστήρια των παιδιών, για διακοπές πια ούτε λόγος. Η θηλιά από το λαιμό όλο και σφίγγει. Έχουμε όλοι ανάγκη να δουλεύουμε, ακόμα και με μισθό 500 ευρώ. Και ακούς για αυτούς τους απεργούς, απολυμένους, δεν ξερω τι ειναι, που τους δώσανε φορτηγό για αποζημιωση και είχαν τα…άντερα να πουν όχι. Και όχι μόνο αυτό, αλλά ένα χρόνο μετά, να συνεχιζουν να διαμαρτυρονται. Πως στο διάολο είπατε όχι ρε παιδιά; Πείτε μας και εμάς το μυστικό. Και άλλη μια απορία. Πώς θα γίνει να μας προσλάβει κι εμάς η κοκα κολα; Ας μας προσλάβει, έστω και λίγο. Θα τη βρούμε την άκρη μετα…

Νώντας Παπασπύρου
Ένας απορημένος απολυμένος