Αθλητική Ηχώ: Λάθη, στραβά και πάθη – Μια επέτειος κι ένα ρητορικό ερώτημα

Αν ζούσε η Αθλητική Ηχώ θα γινόταν σήμερα 69 ετών. Δεν ξέρω πώς θα ήταν. Καλογερασμένη ή αφημένη, δημοσιογραφικά αξιοπρεπής ή χαρτί περιτυλίγματος για CD-τσόντες, όπως έγινε στην τελευταία φάση τής ζωής της από ανθρώπους ξένους με αυτήν. Ξένους με την ιστορία της, με την οικογένειά της, με τους δεσμούς αίματος και ψυχής που είχαν με την «Ηχώ» οι ιστορικοί εκδότες της.

Ένα είναι σίγουρο: ότι η Αθλητική Ηχώ – γεννημένη την 1η Οκτωβρίου του 1945, μέσα απ’ τα ερείπια του πολέμου – αντιστέκεται σήμερα στη μνήμη μας ως κάτι ωραίο, ως σημείο αναφοράς μια αθλητικής δημοσιογραφίας που, πέρα από τα πάμπολλα θετικά της στοιχεία, είχε συχνά λαϊκισμούς, ακρότητες, παρορμητικές συμπεριφορές, αλλά μαζί είχε και ΟΡΙΑ – αυτά που πολλοί σήμερα ξεπερνούν. Αν ζούσε σήμερα η Αθλητική Ηχώ, στα σωστά χέρια – και όχι σε εκείνα που της έκλεισαν τα μάτια αφού προηγουμένως της τα έβγαλαν – είναι πιθανό να συνέχιζε τα ίδια λάθη που την οδήγησαν αργά και σταθερά, σε μια φθίνουσα πορεία χρόνων.

Για τη συνέχεια εδώ