Υπηρεσία πληροφοριών των πολιτών

Ο άνθρωπος αυτός έχει λάβει σαφείς προειδοποιήσεις να µην ταξιδέψει ποτέ στις ΗΠΑ. Είναι Αυστραλός πολίτης αλλά «βάση» δεν έχει, µετακινείται διαρκώς, λέγεται µάλιστα πως δεν µένει ποτέ πάνω από δύο νύχτες στο ίδιο µέρος. Ο λόγος; Επειδή διευθύνει µια µικρή ιστοσελίδα (µε µεγάλο στόµα…) ονόµατι Wikileaks.

Ψηλός, ισχνός, παράξενος, απόλυτος, γεµάτος αυτοπεποίθηση, µε κάτι από Αντι Γουόρχολ, ίσως λόγω της πρόωρα λευκής κόµης: έτσι περιέγραψε τον Τζούλιαν Ασέιντζ ο δηµοσιογράφος της «Guardian» που τον συνάντησε τις προάλλες στο Λονδίνο. Ο 39χρονος Ασέιντζ είναι ο ιδρυτής, ο διευθυντής, το πρόσωπο και το πνεύµα που καθοδηγεί τη Wikileaks, την αυτοαποκαλούµενη «υπηρεσία πληροφοριών των πολιτών», το παγκόσµιο καταφύγιο όλων όσων αποφασίζουν να καταγγείλουν παράνοµες πράξεις και έχουν τις αποδείξεις για αυτές, αλλά θέλουν να παραµείνουν ανώνυµοι για ευνόητους λόγους (φόβους).

Στα τρία χρόνια λειτουργίας της, η Wikileaks έχει πετύχει πολλά: έχει δηµοσιεύσει απόρρητα ντοκουµέντα για ρίψη τοξικών αποβλήτων στην Αφρική, πρωτόκολλα από τη διαβόητη αµερικανική βάση του Γκουαντάναµο, ντοκουµέντα διαφθοράς στην οικογένεια του πρώην προέδρου της Κένυας Ντανιέλ Αράπ Μόι… Αυτό όµως που την έκανε διάσηµη ήταν το βίντεο που δηµοσίευσε τον Απρίλιο – βίντεο που τραβήχτηκε τον Ιούλιο του 2007 από ένα αµερικανικό ελικόπτερο Απάτσι και δείχνει τους στρατιώτες που επέβαιναν σε αυτό να δολοφονούν εν ψυχρώ στη Βαγδάτη συνολικά 12 αvθρώπους, συµπεριλαµβανοµένων δύο εργαζοµένων στο πρακτορείο Reuters.

Πρόσφατα οι ΗΠΑ παρέπεµψαν σε δίκη αυτόν που θεωρούν ως πηγή του βίντεο: τον Μπράντλεϊ Μάνινγκ, 22 χρονών, αµερικανό στρατιώτη, ο οποίος υπηρετούσε στις υπηρεσίες πληροφοριών του στρατού στη Βαγδάτη. Τον κατέδωσε ένας πρώην χάκερ, ο Καλιφορνέζος Αντριαν Λάµο, στον οποίο ο Μάνινγκ φέρεται να είχε καυχηθεί για την πράξη του. Οι αµερικανικές αρχές όµως πιστεύουν πως η Wikileaks έχει στα χέρια της ακόµα ένα βίντεο, µιας επίθεσης στο χωριό Γκρανάι του Αφγανιστάν, κατά την οποία έχασαν τη ζωή τους πολλοί άµαχοι. Πληροφορίες θέλουν επίσης τον Μπράντλεϊ Μάνινγκ να έχει παραδώσει στην ιστοσελίδα περίπου 260.000 απόρρητα διπλωµατικά τηλεγραφήµατα, µε «αφιλτράριστες» εκτιµήσεις για ηγέτες και κυβερνήσεις της Μέσης Ανατολής. Εύλογο λοιπόν το ερώτηµα που απηύθυνε στον διπλανό του ένας από τους 200 φοιτητές του Κέντρου Ερευνητικής Δηµοσιογραφίας που παρακολούθησαν τις προάλλες οµιλία του Ασέιντζ στο City University του Λονδίνου: «Λες να έχει πράκτορες εδώ; Οι Αµερικανοί τον κυνηγάνε, ξέρεις».

Ο Ασέιντζ δεν έδειχνε να φοβάται.

Επιβεβαίωσε εν τούτοις, µιλώντας στον Στίβεν Μος της «Guardian», πως βρίσκεται διαρκώς εν κινήσει, «σαν πολεµικός ανταποκριτής ή σαν κάποιος που στήνει µια πολυεθνική επιχείρηση. Εχουµε γραφεία και υποστηρικτές σε πολλές χώρες». Ο Ασέιντζ προτιµά να αποκαλεί τη WikiLeaks «κίνηµα». Ενα κίνηµα που έχει µόλις πέντε µέλη πλήρους απασχόλησης, ακόµα 40 µερικής απασχόλησης, 800 περιστασιακούς βοηθούς και 10.000 υποστηρικτές και δωρητές. Η φιλοσοφία του συνοψίζεται στις εξής τρεις λέξεις: «Πρώτα τα γεγονότα». «Είµαι ένας ακτιβιστής της ενηµέρωσης» λέει ο Ασέιντζ. «Βγάζουµε τις πληροφορίες στον κόσµο, τους δίνουµε τα εργαλεία ώστε να λαµβάνουν ευφυείς αποφάσεις».

Ο χάκερ που έκανε άνω – κάτω το Πεντάγωνο

Ο ΤΖΟΥΛΙΑΝ Ασέιντζ γεννήθηκε στο Κουίνσλαντ της Αυστραλίας το 1971 σε µια µάλλον αντισυµβατική οικογένεια. Οι γονείς του είχαν ιδρύσει έναν περιοδεύοντα θίασο και εκείνος αναγκάστηκε να πάει σε 37 διαφορετικά σχολεία. Οι γονείς του χώρισαν, η µητέρα του ξαναπαντρεύτηκε, ένας καβγάς µε τον νέο της σύζυγο την έκανε να πάρει τον Τζούλιαν και τον ετεροθαλή αδελφό του και να φύγει. Ο Ασέιντζ ερωτεύτηκε τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές όταν ήταν έφηβος, εξελίχθηκε σε δεινό χάκερ και ίδρυσε την οµάδα Διεθνείς Ανατρεπτικοί, που κατάφερε να διεισδύσει στα κοµπιούτερ του αµερικανικού υπουργείου Αµυνας. Παντρεύτηκε στα 18 κι απέκτησε έναν γιο, όµως ο γάµος του κατέρρευσε και ο Ασέιντζ έδωσε µακροχρόνια µάχη µε την πρώην σύζυγό του για την κηδεµονία του γιου τους – µάχη που, όπως λέγεται, ενέτεινε την απέχθειά του προς κάθε λογής εξουσία.

«Μόνο 1.000 νεκροί!»
Ο δηµοσιογράφος της «Guardian» θέλησε να µάθει τη γνώµη του ιδρυτή της Wikileaks για την επονοµαζόµενη «συµβατική» δηµοσιογραφία. Την απάντηση δεν την περίµενε: «Ηµουν πριν από λίγους µήνες σε ένα δηµοσιογραφικό συνέδριο και υπήρχαν κάτι αφίσες που έλεγαν ότι κάπου 1.000 δηµοσιογράφοι έχουν σκοτωθεί από το 1944. Είναι εξωφρενικό». Ο Στίβεν Μος φαντάστηκε πως ο Ασέιντζ έκρινε τον αριθµό υπερβολικά υψηλό. «Μόνο χίλιοι!», ξεκαθάρισε αµέσως τη θέση του ο Αυστραλός. «Νοµίζω ότι είναι διεθνές όνειδος που τόσο λίγοι δυτικοί δηµοσιογράφοι έχουν σκοτωθεί εν ώρα καθήκοντος ή έχουν συλληφθεί εν ώρα καθήκοντος». Αυτός είναι ο Τζούλιαν Ασέιντζ, χτυπάει και µετά εξαφανίζεται µέχρι νεωτέρας.
(Αναδημοσίευση από τα ΝΕΑ)