Να μη χάνεται το δάσος με αφορμή το περιστατικό αστυνομικής βίας εις βάρος του μετανάστη στην Κω…

Του Σεραφείμ Χ. Μηχιώτη για το Enimerosi24

Το τηλεοπτικό πλάνο που εμφανίζει αστυνομικό όργανο στην Κω να χαστουκίζει μετανάστη και το οποίο εν συνεχεία απεμονώθη καταλλήλως, ώστε να προσφέρεται και προς φωτογραφική χρήση, γιά τις ανάγκες του συστήματος προπαγάνδας-αποπληροφόρησης των ημερών, ώστε να πέσει στα μαλακά-αν ποτέ αυτό είναι δυνατόν…-το μείζον θέμα του επί θύραις επερχόμενου βαρύτατου τρίτου μνημονίου, απασχολεί ευρέως το σημερινό φύλλο της ημιεπίσημης κυβερνητικής εφημερίδας, του κομματικού δελτίου των ΣΥΡΙΖΑίων, της “ΑΥΓΗΣ”…

Είναι γεγονός ότι η αριστερή θεολογία δεν έτρεφε ποτέ τις καλύτερες προσεγγίσεις γιά τους “ενστόλους”, όλως ιδιαιτέρως δε γιά τα Σώματα Ασφαλείας, τα οποία αντιμετωπίζει ως οιονεί παρακρατικούς μηχανισμούς του “αστικού κράτους”, το αποκρουστικό πρόσωπο του οποίου έζησαν σε προγενέστερους πέτρινους χρόνους οι Έλληνες πολίτες της “από εδώ πλευράς”. Είναι όμως θέμα απλού…αυτοματισμού(…)ότι τέτοιες κρίσεις επαναλαμβάνονται και σήμερα, με αμείωτο ρυθμό και την ίδια ουσιαστικώς ένταση;

Κατ’ επέκταση η προβολή αυτής της πολιτικής βάζει στο σκοπευτικό της την εκάστοτε πολιτική και φυσική ηγεσία των Σωμάτων Ασφαλείας, πολλώ δε μάλλον με κυβέρνηση “πρώτη φορά Αριστερά+ψεκασμένοι των ΑΝ.ΕΛ.”, που οι αριστερές ιδεοληψίες και πιό έντονες μονομανίες νομίζουν ότι έχουν αποκτήσει…καθεστωτική ισχύ, αλλά μόνον στα λόγια, διότι η εφαρμογή τους εμποδίζεται από τα ισχυρότατα οχυρά των μηχανισμών ασφαλείας της εκπεσούσης “αστικής” κυβέρνησης!

Οι ριζοσπάστες αριστεροί μας εξακολουθούν, ενδεχομένως, να ευαγγελίζονται μία Αστυνομία, η οποία θα είναι…αφοπλισμένη, όπως, άλλωστε, προβλέπεται στο οικείο κεφάλαιο, από το “πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης” του κυρίως εταίρου του συγκυβερνώντος κυβενητικού θιάσου, μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015.

Συνεπώς θα πταίει και ο αρμόδιος Υπουργός αυτής της κυβέρνησης, καθηγητής Εγκληματολογίας κ. Γιάννης Πανούσης, του οποίου την απομάκρυνση από το κυβερνητικό σχήμα δεν παύουν να ζητούν, σχεδόν επί καθημερινής βάσεως, ο ΣΥΡΙΖΑ, από το επίπεδο του “νούμερο δύο” συντρόφου Κορωνάκη και με απαιτητικότερο τρόπο οι νεολαίοι του ΣΥΡΙΖΑ…

Απλουστεύοντας, αλλά όχι παρερμηνεύοντας την ασκούμενη “κριτική”, ο κ. Πανούσης ελέγχεται γενικώς γιά την ασκούμενη αστυνομική βία, η οποία ΔΕΝ νοείται να αποτελεί αποκλειστέα πρακτική, ως έσχατο μέσο, γιά την αποκατάσταση του νόμου και εν γένει της ευταξίας. Σε κάθε περίπτωση όμως, αστυνομικά όργανα, που χρησιμοποιούν…λουλούδια γιά την αποκατάσταση της τάξης δεν υπάρχουν σε καμία Αστυνομία του κόσμου, μηδέ αυτής του αυταρχικού καθεστώτος στη “σοσιαλιστική” Βενεζουέλα εξαιρουμένης.

Η αίσθηση του μέσου πολίτη, αυτονόητη, βεβαίως, αλλά όχι και τελικώς σεβαστή, είναι ότι άφ’ ης στιγμής ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα εξουσίας, συνεπώς έπαυσε να αποτελεί φωνή διαμαρτυρίας και εύκολης καταγγελιολογίας, οφείλει να χαράξει και να εφαρμόσει πολιτική και επ’ αυτών των θεμάτων, δύσκολη μεν, αλλά και απολύτως απαραίτητη. Συνεπώς έχει βαρύ έργο να επιτελέσει ο Αναπληρωτής Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, πράγμα που έχει δείξει ότι αντιλαμβάνεται και αποτελεί μάλλον κοινό τόπο ότι προσπαθεί να ανταποκριθεί.

Και θετικά δείγματα αυτού του έργου μπορεί κάθε καλοπροαίρετος να εντοπίσει σε πολλούς τομείς της καθημερινότητας στο χώρο των Σωμάτων Ασφαλείας, συνυπολογίζοντας τις συνθήκες υπό τις οποίες αυτό προσφέρεται και οι οποίες δοκιμάζουν το ηθικό και την αποδοτικότητα, υπό συνθήκες πενιχρών οικονομικών του Προσωπικού τους, ανδρών και γυναικών.

Όλοι θέλουν να ελπίζουν ότι δεν θα αργήσει η ώρα που θα ενηλικιωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ  σε αυτόν τον τομέα. Και προφανώς  θα παύσει πλέον οριστικώς να ομιλεί περί “μπάτσων-μπράβων”(Βούτσης), ούτε να θεωρεί ότι είναι θεμιτό βουλευτές θα περικυκλώνουν αστυνομικούς με πολιτικά (όπου αυτό κρίνεται ότι απαιτείται), προκειμένου να τους φωτογραφίσουν και να τους “καρφώσουν” στην κοινή γνώμη…

Γεγονός, βεβαίως, είναι, ότι, από τότε, πολλά δείχνουν να έχουν αλλάξει, αλλά κατά πόσον ασφαλώς; Οι ίδιοι οι τότε καταγγέλλοντες εντόνως βουλευτές απολαμβάνουν σήμερα αστυνομικής συνοδείας, όπως δικαιούνται, πράγμα εύλογο, πολλώ δε μάλλον ο Πρωθυπουργός της χώρας, όπως επιβάλλει όλως ιδιαιτέρως η διαφύλαξη της προσωπικής του ασφαλείας, άπαντες οπλισμένοι βεβαίως, καίτοι “ασφαλίτες με πολιτικά”, όπως έλεγαν κατά το παρελθόν.

Άλλωστε, ως κυβέρνηση πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ, αναγκάσθηκε πλέον να έλθει πλέον σε θέση διαχειριστή του ευρύτατου φάσματος των θεμάτων ασφαλείας και της πολυπλόκαμης εγκληματικότητας, που διασυνδέεται ή/και συμπληρώνεται από την τρομοκρατία, εγχώρια και διεθνή και μάλιστα σε μία περιοχή συγκρούσεων γεωστρατηγικών συμφερόντων, όπου ανήκει και η Ελλάς.

Οι απαιτήσεις αυτού του έργου είναι πολλές και ποικίλες, απαιτούν συγκλίνουσες δράσεις από κατάλληλο προσωπικό και βεβαίως την συνδρομή των υπηρεσιών της ΕΥΠ, η οποία έχει βαρύ έργο να επιτελέσει και στην κατεύθυνση αυτή. Τελικώς δε συνολικώς ως προς τα προηγούμενα πρέπει να κληθεί η επάρκεια του νυν Αναπληρωτή Υπουργού Προστασιας του Πολίτη και όχι από επιλεγμένα επιμέρους περιστατικά αστυνομικής βίας-κατακριτέα,  καταδικαστέα και βεβαίως να αποκλείονται κατά το δυνατόν του λοιπού-αλλά όχι και προτασσόμενα στην εκφορά γενικότερων συμπερασμάτων!

Και γιά να είμαστε ακριβοδίκαιοι: Όλοι αυτοί που, με τη μέγιστη αυστηρότητα, κατακρίνουν το περιστατικό χειροδικίας από τον Αρχιφύλακα στην Κω εις βάρος μετανάστη, θα κατεδίκαζαν με την ίδια αυστηρότητα περιστατικά ανάλογης χειροδικίας από “αγανακτισμένους” αναρχοαυτόνομους, μπαχαλάκηδες, οπαδιστές κ.ο.κ. εις βάρος εντεταλμένων αστυνομικών οργάνων, όπως απαιτεί η δίκαιη και ίση κρίση;

Συμπέρασμα: Δεν είναι υπεράνω κριτικής ο κ. Γιάννης Πανούσης, όπως και κανείς. Αρκεί η κριτική να ασκείται από ανυστερόβουλη βάση, απαλλαγμένη από ιδεοληψίες και προκαταλήψεις, που, πολύ περισσότερο, δεν έχουν θέση σε μία Αριστερά, που θέλει να λέγεται και να αποδεικνύεται ότι είναι ευρέων οριζόντων.

Σεραφείμ Χ. Μηχιώτης