Όχι στα… τυφλά χτυπήματα!

email του Γιάννη Μαμουζέλου στο Enimerosi24

Εδώ και μερικά χρόνια άρχισα να προβληματίζομαι έντονα αν άξιζε και τί κέρδος απέφερε στον κλάδο μια απεργία στα ΜΜΕ  (κυρίως τα λεγόμενα παραδοσιακά) όταν δεν μπορούσε να επεκταθεί και στα διαδικτυακά… Γιατί μέσα στις συνθήκες (πολιτικές, νομικές, οικονομικές κ.α.) που έχουν σταδιακά διαμορφωθεί στην ελληνική πραγματικότητα, πολύ δύσκολα η απεργία (συχνά έμοιαζε και ξεκάρφωτη…) θα μπορούσε να δώσει οφέλη στους δημοσιογράφους (εργαζόμενους, άνεργους ή και συνταξιούχους ακόμη)!

Συνήθως η Κυβέρνηση ελάχιστα ένιωθε υποχρεωμένη να ενδιαφερθεί και να δώσει κάποια λύση, συνηθέστερα οι ιδιοκτήτες-εργοδότες ΜΜΕ αισθάνονταν ουσιαστικά πιεσμένοι ή εκτεθειμένοι (νομικά, κοινωνικά, ηθικά κ.λπ) και , τέλος, συνηθέστατα η “κοινή γνώμη”, δηλ. οι πολίτες, ουδόλως ασχολούνταν με το κενό ενημέρωσης ή με τα αίτια που το προκαλούσαν, ώστε να δείξουν την όποια στήριξη ή συμπαράσταση, ασκώντας κατά κάποιο τρόπο ηθική πίεση στους δύο πρώτους παράγοντες αυτής της σχέσης!

Πίστευα ότι πολύ καλύτερα θα μπορούσαν να φτάσουν σε θετικές ρυθμίσεις των θεμάτων μας, αν οι αρμόδιοι συνδικαλιστές των οργανώσεων του χώρου και οι εκλεγμένες διοικήσεις των ασφαλιστικών κ.α. φορέων μας εμφανίζονταν με κατάλληλα προετοιμασμένα επιχειρήματα και συνεχείς άμεσες παραστάσεις  στους αρμόδιους υπουργούς ή άλλους παράγοντες (ακόμη και στον πρωθυπουργό). Αν με τόσους βουλευτές-δημοσιογράφους πετύχαιναν να εδραιώσουν την πεποίθηση (και τη συνακόλουθη πίεση-παρέμβαση) για το δίκαιο κάποιων ρυθμίσεων ή το άδικο και αναποτελεσματικό κάποιων άλλων, ώστε να μη διαλυθεί ο κλάδος εργασιακά και ασφαλιστικά (συντάξεις και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη).
Όχι βέβαια στη βάση ότι οι δημοσιογράφοι και οι άλλοι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ είναι “περιούσιος λαός”, αλλά γιατί δεν θα έπρεπε να μεταταγούν στην κατηγορία του ανειδίκευτου χειρώνακτα εργάτη! Και σε αμοιβές και σε ασφαλιστικές παροχές…

Βέβαια τώρα ο Μολώχ της ΕΕ (και δυστυχώς των αδύναμων να αντιτάξουν ο,τιδήποτε Κυβερνήσεών μας) χτυπάει αδιακρίτως, όπως και οι τζιχαντιστές! Κι εμείς ψάχνουμε να …αντισταθούμε με μια 24ωρη ή και μεγαλύτερης διάρκειας απεργία που δεν θα φέρει ούτε 5% κέρδος σε κάτι… Ειλικρινά δεν ξέρω αν έχουν βαθύτερη και συνατότερη σκέψη οι διοικήσεις των συνδικαλιστικών μας φορέων ή όσοι στέκονται άκρως επιφυλακτικά απέναντι σε μια απεργία… Αλλά καταλήγω στην άποψη ότι ίσως είναι καιρός -με τα σημερινά δεδομένα- να δοκιμάσουμε σύγχρονες μεθόδους διεκδίκησης και αντιπαράθεσης! Κι αυτές μπορεί να είναι οι “στοχευμένες δράσεις” απέναντι σε πρόσωπα (υπουργούς, ιδιοκτήτες ΜΜΕ) ή σύνολα (κυβέρνηση ή διοικήσεις φορέων) με όποιο δυνατό τρόπο, φυσικά μη παράνομο και μη εγκληματικό…

Οπότε θα έβλεπα πολύ πιο αποδοτικό ένα γενικό embargo σε κάθε πολιτική δραστηριότητα, από τη Βουλή έως την απλή παρουσία ενός βουλευτή σε μια εκδήλωση, ένα πολιτικό black out για όλους, εκτός από τα γεγονότα και τις πραγματικές ειδήσεις!

Και ξέρει εύκολα ο καθένας ποια είναι γεγονότα και ειδήσεις από όλα όσα καθημερινά εμφανίζονται σαν τέτοια σε τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά κανάλια, εφημερίδες κ.α.!

Σκεφθείτε πόσο θα κόστιζε στο γαλουχημένο με υπερπροβολή, “χαϊδέματα”, “κανακέματα” και παιχνίδια (αυτό χωρίς εισαγωγικά, γιατί δυστυχώς ΜΜΕ και δημοσιογράφοι οικειοθελώς έγιναν -από χρόνια- κύριο τμήμα του παρεκτραπέντος και παρεκτρεπόμενου συστήματος) να μην μπορούσε να …πρωταγωνιστήσει στα μίντια;

Να είναι σίγουροι συδνικαλιστές και επικεφαλής ηλεκτρονικών ή έντυπων μέσων ότι το χτύπημα θα ήταν πολύ μεγάλο και η υπηρεσία προς τον κλάδο τεράστια! Και οι απώλειες των ΜΜΕ μικρές… Ναι, έστω κι αν φαντάζει αδιανόητο… Γιατί θα έστυβαν το μυαλό τους παρουσιαστές-παραγωγοί-ρεπόρτερ να βρουν θέματα και πρόσωπα που θα είχαν να πουν πολύ διαφορετικά και ενδιαφέροντα πράγματα στο κοινό, αυτό που πλέον γυρίζει όλο και περισσότερο την πλάτη σε εκπομπές και κείμενα, νιώθοντας ανία και αφόρητη πλήξη!

Ας το σκεφτούν λοιπόν όσοι κατέχουν τους θώκους…

Γιάννης Μαμουζέλος
Δημοσιογράφος – συγγραφέας

ΥΓ Μετά από καιρό είδα ξανά τον συν. Μηχιώτη να ρίχνει τα βέλη του εναντίον κάθε “αριστερού στόχου”! Είναι το αλατοπίπερο στον προβληματισμό μας… Αλλά απόρησα για την ανησυχία του μην πάρουν τηλεοπτική άδεια οι συνάδελφοι της “Εφ. των Συντακτών”… Γιατί άραγε; Μόνο μία αιτιολογία έχει: αν ανησυχεί ειλικρινά για το μέλλον τους! Γιατί αν πιστεύουν κάποιοι [μέσα ή έξω από δημοσιογραφικά γραφεία] ότι μπορούν να “στήσουν και να λειτουργήσουν” τηλεοπτικό σταθμό πανελλαδικής (ή και τοπικής εμβέλειας) με αριστερό ή οποιοδήποτε πρόσημο και να πετύχουν να ξέρουν πως θα καταστραφούν ολοκληρωτικά!

Εκτός αν κάποιοι βλέπουν τόσο μακριά και επιχειρηματικά, ώστε σκοπεύουν να εξασφαλίσουν με καλές προϋποθέσεις (και ίσως βοήθεια…) την πολυπόθητη άδεια για να την πουλήσουν ακριβότερα σε κάποιον άλλον και να μοιραστούν το τίμημα! Γιατί έχουν γίνει κι αυτά και δεν είμαι σίγουρος ότι θα είναι αδύνατα με το νέο πλαίσιο…