Γεροβασίλη: Καμπανάκι κινδύνου για την πορεία της Ε.Ε. η αποχώρηση της Βρετανίας

Συνέντευξη της κυβερνητικής εκπροσώπου στο thessnews:

1) κ. Γεροβασίλη, θα βρεθεί μια αχτίδα συναίνεσης στο πολιτικό τοπίο όσον αφορά τον εκλογικό νόμο και την συνταγματική αναθεώρηση;

Ο πρωθυπουργός έχει αποδείξει ότι επιδιώκει το θεσμικό διάλογο για όλα τα μείζονα θέματα. Θυμίζω, ότι αυτή ήταν η τρίτη πρόσκληση των πολιτικών αρχηγών από τον Αλέξη Τσίπρα. Είχαν προηγηθεί οι συναντήσεις για το προσφυγικό ζήτημα και την ασφαλιστική μεταρρύθμιση. Ειδικά η συνταγματική αναθεώρηση, αλλά και το εκλογικό σύστημα, δεν αποτελούν υπόθεση ενός κόμματος ή και της κυβέρνησης. Πρόκειται για θεσμικά ζητήματα, τα οποία υπερβαίνουν τo στενό πλαίσιο μίας ιδεολογικής αντιπαράθεσης και απαιτούν τη συνεννόηση όλων των δημοκρατικών δυνάμεων του κοινοβουλίου. Το ζητούμενο συνεπώς δεν είναι μία κάποια υποχρεωτική συναίνεση, αλλά η συνεννόηση για θέματα που αφορούν την ουσία του κοινοβουλευτισμού και τις βάσεις του πολιτεύματος.

2) Μπορεί να λειτουργήσει ως προπομπός συμμετοχής τρίτου κόμματος στο κυβερνητικό σχήμα;

Ούτε οι προηγούμενες συναντήσεις με τους πολιτικούς αρχηγούς, ούτε αυτή, έγιναν για τη βολιδοσκόπηση διεύρυνσης του κυβερνητικού σχήματος. Πολύ απλά γιατί ούτε τότε, ούτε τώρα, υφίσταται τέτοια ανάγκη. Είμαστε κυβέρνηση τετραετίας. Τα μείζονα θέματα που αφορούν τη χώρα και τον κοινοβουλευτισμό, απαιτούν συνεννόηση μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων. Και βέβαια, η συνταγματική αναθεώρηση προϋποθέτει εκ των πραγμάτων και την αναζήτηση συναινέσεων εντός του κοινοβουλίου.

3) Η ΝΔ και ο Κυρ. Μητσοτάκης θα λέγατε ότι “έχουν στυλώσει τα πόδια” και λένε “όχι σε όλα”; Δεν θυμίζει την αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση Σαμαρά;

Έχω χαρακτηρίσει τη στρατηγική της Νέας Δημοκρατίας αδιέξοδη, κάτι που αποδεικνύεται από την πραγματικότητα. Από την πρώτη ημέρα, ήδη της προηγούμενης διακυβέρνησής μας, η αξιωματική αντιπολίτευση επένδυσε τα πάντα στο σενάριο της «Αριστερής παρένθεσης». Παρά το γεγονός ότι διαψεύστηκε, όχι μία, όχι δύο, αλλά τρεις φορές στην κάλπη, επιμένει. Ο κ. Μητσοτάκης σήμερα πνίγεται σε μία θάλασσα αντιφάσεων. Εμφανίζεται ταυτόχρονα «αντιμνημονιακός» και πρώτος υπερασπιστής των απαιτήσεων του ΔΝΤ. Ενώ δηλώνει ότι η προηγούμενη συμφωνία που προέβλεπε σταθερά υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης του 4,5% ήταν ρεαλιστική, ταυτόχρονα θεωρεί το 3,5% του 2018 υπερβολικό. Και ξαφνικά σήμερα, εντελώς υποκριτικά, κατεβάζει τον πήχη στο 2%. Κατηγορεί γενικόλογα το λαϊκισμό και έχει για δεξί του χέρι το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα ακροδεξιού λαϊκισμού. Πολύ φοβάμαι ότι ο νέος αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας απλά επιδιώκει με κάθε τρόπο και κάθε τίμημα να γίνει πρωθυπουργός, ρισκάροντας ακόμη και τη σταθερότητα που έχει επιτευχθεί.

4) Στην προηγούμενη φάση της διαπραγμάτευσης η κυβέρνηση οπισθοχώρησε σε αρκετές από τις κόκκινες γραμμές της. Υπάρχει τέτοιο σενάριο για τα εργασιακά; και τι δεν υπάρχει περίπτωση να δεχθείτε από αυτά που ζητούν οι δανειστές;
Δεν με βρίσκει σύμφωνη η διαπίστωσή σας περί «οπισθοχωρήσεων» στην πρόσφατη διαπραγμάτευση. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν το μόνο κόμμα σε αυτήν την εξαετία, το οποίο υπέβαλε στην κρίση του ελληνικού λαού συμφωνία με τους δανειστές. Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου δεσμευτήκαμε ότι θα υλοποιήσουμε τη συμφωνία του περασμένου Ιουλίου, χωρίς παρέκκλιση και με τρεις απαράβατες αρχές: τη δίκαιη κατανομή των βαρών, την προστασία των πιο αδύναμων οικονομικά στρωμάτων και την προάσπιση της κοινωνικής συνοχής. Αυτά ακριβώς και κάναμε τους περασμένους μήνες. Μέσα στο στενό δημοσιονομικό πλαίσιο και παρά τις πολύ έντονες -ιδεοληπτικού χαρακτήρα- πιέσεις, κάναμε δικαιότερο το φορολογικό σύστημα και επιβάλαμε τη δική μας μεταρρυθμιστική πρόταση για το ασφαλιστικό, η οποία προστάτεψε τις κύριες συντάξεις. Δεν ψηφίσαμε τίποτε περισσότερο από όσα προέβλεπε η συμφωνία του περασμένου καλοκαιριού. Δεν υποχωρήσαμε σε καμία από τις στρατηγικές μας θέσεις. Το ίδιο θα κάνουμε και τον Σεπτέμβριο, έχοντας μάλιστα από πολύ νωρίς εξασφαλίσει τη συμμετοχή της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας του ΟΗΕ (ILO) στις διαπραγματεύσεις, ώστε να τηρηθούν όλες οι αναγνωρισμένες διεθνώς καλές πρακτικές στα εργασιακά.

5) Ως κυβερνητική εκπρόσωπος καλείστε πολλές φορές να απολογηθείτε για συμπεριφορές ή για δηλώσεις υπουργών. Μήπως ένας ανασχηματισμός θα σας έβγαζε από τη δύσκολη θέση;  (αναφέρομαι είτε σε μια πιθανή δική σας αντικατάσταση είτε των δύο υπουργών που κατονόμασα)

Όποτε μου τίθεται αυτή η ερώτηση, επισημαίνω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ουδέποτε αποτελούσε ένα ακόμη παραδοσιακά μονολιθικό κόμμα του ελληνικού κοινοβουλίου. Η ελεύθερη διατύπωση θέσεων, ακόμη και αντιθέσεων, είναι εγγεγραμμένη στο κομματικό μας DNA. Όσο λοιπόν δεν επηρεάζεται η άσκηση της διακυβέρνησης, πάνω στις σαφείς προγραμματικές μας θέσεις, δεν τίθεται κανένα θέμα «απολογίας». Ειδικά μάλιστα απέναντι στις ουκ ολίγες περιπτώσεις είτε παρανόησης είτε ακόμη και παραποίησης δηλώσεων. Κατά συνέπεια, το ζήτημα που θίγετε δεν συνδέεται με έναν ενδεχόμενο ανασχηματισμό, όποτε κρίνει ο πρωθυπουργός ότι αυτός πρέπει να γίνει. Καθένας από εμάς κρίνεται αποκλειστικά από την αποτελεσματικότητά του στο κυβερνητικό έργο και την άσκηση των υποχρεώσεών του και όχι από τις ανάγκες του θεάματος και της επικοινωνίας. Αυτή η τυπική για το παλαιό πολιτικό σύστημα, επιφανειακή άσκηση της διακυβέρνησης «για τα μάτια του κόσμου», ανήκει στο παρελθόν.

6) Πώς αξιολογείτε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στη Μεγ. Βρετανία και ποιος πιστεύετε ότι θα είναι ο αντίκτυπος στο μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης;

Η απόφαση των Βρετανών πολιτών για αποχώρηση αυτού του ιστορικού μέλους από την Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να μην είναι ευχάριστη, είναι όμως καθόλα σεβαστή. Τη θεωρώ το -ως σήμερα- πιο δυνατό καμπανάκι κινδύνου για την πορεία της Ε.Ε. Αυτά είναι τα αποτελέσματα του ελλείμματος δημοκρατίας, των κακών χειρισμών τόσο στην οικονομική, όσο και την προσφυγική κρίση, αλλά και κυρίως της αλαζονικής συμπεριφοράς ενός γραφειοκρατικού κέντρου αποφάσεων. Πρακτικές που τόνωσαν τις φυγόκεντρες δυνάμεις και τον εθνικισμό στην Ευρώπη. Δεν είναι ωστόσο ένα καταστροφικό αποτέλεσμα. Θα μπορούσε μάλιστα να γίνει η απαρχή για την θεμελίωση μιας νέας Ευρώπης, μίας δημοκρατικότερης και δικαιότερης Ευρώπης, περισσότερο ανεκτικής και αλληλέγγυας Ευρώπης. Αρκεί να μην επαναλάβουμε τα ιστορικά λάθη του παρελθόντος.