Οι μεγάλες διαφορές αθλητών και πολιτικών…

Σχόλιο του δημοσιογράφου-αθλητικού συντάκτη & συγγραφέα Γιάννη Μαμουζέλου στο Enimerosi24

Τώρα που τα φώτα της προβολής και δημοσιότητας έχουν πέσει –έστω πρόσκαιρα- στους κορυφαίους του αθλητισμού, λόγω Ολυμπιακών Αγώνων, μπήκα στον πειρασμό να αναζητήσω ένα θέμα για σχόλιο…
Επιζητώντας κάτι πρωτότυπο, που θα ήταν και χρήσιμο (ελπίζω…) σαν «τροφή σκέψης και προβληματισμού» κατέληξα σε κάποιες συγκρίσεις ανάμεσα στους αθλητές και στους πολιτικούς (γενικά).
Δείτε ποιες σκέψεις πέρασαν από το μυαλό μου…

• Οι αθλητές έχουν ταλέντο και με σκληρή δουλειά προοδεύουν, φτάνουν σε επιτυχίες…./ Οι πολιτικοί μπορεί να μην έχουν κανένα ιδιαίτερο ταλέντο και να μην έχουν δουλέψει, αλλά μπορεί να είναι βουλευτές ή υπουργοί χρόνια…
• Οι αθλητές και οι πρωταθλητές δεν γίνονται χάρη στο όνομα του (αθλητή ή όχι…) πατέρα τους, την οικονομική ή κοινωνική θέση της οικογένειάς τους κ.α.…/ Οι πολιτικοί συνηθέστατα γίνονται μέσα από αυτά και μερικά άλλα…
• Οι αθλητές δεν καθιερώνονται μέσα από κάποιο «σύστημα» ή «κέντρο» ισχύος αθλητικής ή οικονομικής… Γιατί η απόδοση και η επίδοση δεν μπορούν να επιβληθούν και ο αγωνιστικός χώρος είναι ο απόλυτος κριτής της αξίας τους…/ Οι πολιτικοί συχνά επιβάλλονται μέσα από κέντρα πολιτικο-οικονομικής δύναμης και συνδρομής.
• Οι αθλητές κερδίζουν μέσα από αγώνες και αποτελέσματα τη θέση του σε εθνικό ή διεθνές επίπεδο και όχι με λόγια…/ Οι πολιτικοί φτιάχνουν το ίματζ με πολλούς τρόπους και μέσω άλλων, χωρίς συχνά να συμμετέχουν οι ίδιοι. Οι αθλητές δηλ. δεν έχουν image makers & συμβούλους επικοινωνίας.
• Οι αθλητές δεν φτάνουν σε επιτυχίες με θεωρίες και αναπόδειχτα προγράμματα. Πείθουν για την αξία τους με σκορ, ρεκόρ κ.α., με αναμφισβήτητους αριθμούς (συχνά σε χιλιοστά του βαθμού ή του δευτερολέπτου)./ Οι πολιτικοί προσπαθούν να πείσουν με προγράμματα, ωραιοποιημένες θέσεις & προτάσεις, επιλογές και κινήσεις που σχεδόν ποτέ δεν μπορούν να αξιολογηθούν με αντικειμενικά μετρήσιμο τρόπο…
• Οι αθλητές δεν μπορούν να πουν ψέματα, δεν μπορούν να είναι αμετροεπείς… Ότι προπονούνται λ.χ. πέντε ώρες ενώ είναι δύο, ότι είναι καλύτεροι από τους αντίπαλους ή έχουν το Ψ ρεκόρ. Δεν μπορούν να υποσχεθούν το αποτέλεσμα του αγώνα τους. Αν το κάνουν θα εκτεθούν από τους αγώνες, θα έχουν συνέπειες στην αξιοπιστία, στην αναγνώριση, στη φήμη τους…/ Οι πολιτικοί λένε εύκολα ψέματα και σπάνια έχουν συνέπειες. Υπόσχονται εύκολα τα πάντα κι ας γνωρίζουν προκαταβολικά πως δεν θα κάνουν τίποτα. Γιατί αναλύουν και  ερμηνεύουν τα πάντα χωρίς «μέτρο, χρονόμετρο, σκορ…». Αλλάζουν πιστεύω, θέσεις, δηλώσεις όπως και όποτε θέλουν…
• Οι αθλητές (από μικροί, πολύ νωρίς) πρέπει να βάζουν πρόγραμμα και στόχους, να είναι επικεντρωμένοι, συγκεντρωμένοι, μεθοδικοί, να συμμορφώνονται με τους κανόνες, να αναγνωρίζουν την αξία των αντιπάλων, να προσπαθούν στο μάξιμουμ στην προπόνηση και στον αγώνα, να μαθαίνουν συνεχώς, να διορθώνουν τα λάθη και πολλά άλλα, για να φτάσουν στην μεγάλη επιτυχία, στη διάκριση./ Συγγνώμη τώρα, αλλά έχετε παραδείγματα πολιτικών που κάνουν όλα αυτά είτε μέσα είτε έξω από τη Βουλή, είτε ανήκουν στη συμπολίτευση είτε στην αντιπολίτευση;
• Οι αθλητές θεωρούνται ειδικοί, εξπερ, σε αυτό που κάνουν, είτε είναι ποδόσφαιρο είτε σκοποβολή, γυμναστική, στίβος ή άλλο… / Αλήθεια βλέπετε γύρω πολιτικούς που να είναι εξπέρ σε κάποιο τομέα, να πείθουν με την πληρότητα του λόγου και του έργου τους, με την αξιοπιστία των απόψεών τους;
• Οι αθλητές κοπιάζουν χρόνια για μια μεγάλη διάκριση, που ίσως να μην έλθει ποτέ στην καριέρα τους…/ Οι πολιτικοί μπορούν σε σύντομο χρόνο ή χωρίς κάτι σημαντικό να ανταμειφθούν πολύ και με πολλά…
• Οι αθλητές πληρώνουν με ήττα, με αποτυχία ή άλλες συνέπειες τις αδυναμίες, τις ελλείψεις ή τα λάθη τους στους αγώνες αλλά και έξω απ’ αυτούς… Αν παραβούν τους κανονισμούς τιμωρούνται… / Οι πολιτικοί σπανιότατα πληρώνουν για πράξεις ή παραλείψεις τους, διαγράφοντας ή μεταθέτοντας τις ευθύνες στο άπειρο ή σε κάποιον… Χατζηπετρή, με τρόπο και βαθμό που αποτελεί αντικείμενο κοινωνιολογικής & ψυχολογικής έρευνας πώς και γιατί τη γλυτώνουν.

Θα μπορούσαμε να σκεφθούμε κι άλλες διαφορές… Αλλά δεν ωφελεί. Ίσως μπορούμε να θυμηθούμε για να ευθυμήσουμε και λίγο την περίφημη κινηματογραφική ατάκα «κακούργα κοινωνία, άλλους τους ανεβάζεις στον Παράδεισο κι άλλους τους ρίχνεις στα Τάρταρα…»!