Κρεµάλες

ΤΙ ΕΧΕΙ τρεις συλλαβές, τελειώνει σε «λο» και χαρακτηρίζει την κατάσταση χωρών πέριξ της Μεσογείου; Στην περίπτωσητης Ιταλίας, οι πρώτες δύοσυλλαβές είναι «µπουρδέ-». Στην περίπτωση χθες της Τυνησίας, σήµερα της Αιγύπτου και αύριο, πιθανώς, της Αλγερίας, οι πρώτες δύο συλλαβές είναι «µπάχα-».

ΕΙΤΕ ΑΡΧΙΖΕΙ από «µπα» είτε από «µπου» το φινάλε στην Τύνιδα, το Κάιρο ή το Μιλάνο αφορά καθεστώτα µε προσωποπαγή χαρακτηριστικά. Τυνησία και Αίγυπτος είναι κατ’ όνοµα µόνον δηµοκρατίες.Σε αµφότερες τις χώρες, η εξουσία ήταν ταυτισµένη µε πρόσωπα – του Μπεν Αλι ή του Μουµπάρακ – καθώς και µε φαµίλιες που, πριν πάρουν παραµάσχαλα ράβδους χρυσού για τις δυσκολίες της εξορίας, είχαν καπαρώσει το 50% του ΑΕΠ κάθε χώρας. ΗΙταλία είναι διαφορετική και κατ’ ουσίαν µεταµοντέρνα περίπτωση. Εκεί η µπάλα, οι δουλειές και τα τηλεπαιχνίδια έβγαλαν πρωθυπουργό τον Μπερλουσκόνι.

ΟΠΟΙΟΣ ΖΕΙ µε το σπαθί, πηγαίνει απόσπαθί. Αντίστοιχα, ο Σίλβιο, που έβαλε την ιταλική δηµόσια ζωή στον αστερισµό των τηλε-στάρλετ, έχει βρεθεί στην κόλαση της πολιτικής χάρη σε διάφορες ξανθιές «γλάστρες». Ποτέ το τέλος δεν είναι ωραίο,αλλά στην περίπτωση του Καβαλιέρε έχουµε εξευτελισµό µε όρους ροζ κοµµωτηρίου.

Η ΕΛΑΦΡΟΤΗΤΑ σκοτώνει στην πολιτική. Ο Νικήτας Κακλαµάνης έχασε το Κολωνάκι εξαιτίας του Ψινάκη. Ο Σίλβιο ευτέλισε σε τέτοιον βαθµό την ιταλική δηµοκρατία που δεν παγιδεύτηκε σε ένα από τα αναρίθµητα οικονοµικάή δικαστικά σκάνδαλα που τον κυνηγούν, αλλάσε µια κακόφηµη ιστορία. Οχι πως οι Ιταλοί έχουν τις αναστολές, τα ταµπού κα την υποκρισία του αγγλοαµερικανικού πολιτικού πουριτανισµού. Η ζηµιά είναι κυρίως από τη γελοιότητα, αν και δεν πρέπει να ξεχνάµε ότι έχουµε να κάνουµε µε πρωθυπουργία – trafficking.

ΣΕ ΕΝΑ άλλο επίπεδο ανάγνωσης, ό,τι συµβαίνει παραλλήλως σε Μέση Ανατολή και Ιταλία έρχεται να µας θυµίσει ότι τα προσωπαγή καθεστώτα, πουέχουν οικοδοµηθεί επάνω στην ηρωοποίηση ενός ηγέτη– είτε αυτή γίνεται σε πλατώ τηλεπαιχνιδιού είτε σε αραβικό παλάτι – έχουν γυάλινα πόδια. Στην Ιταλία, η κοινωνία του θεάµατος συνέτριψε τελικά έναν πολιτικό που έγινε θέαµα. Στη Μέση Ανατολή, το φρενάρισµα της οικονοµίας έβγαλε στον δρόµο τη νεολαία που καµία αστυνοµία και κανένας στρατός δεν µπορούσε να τη σταµατήσει.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Μια υγιής δηµοκρατία – σε κοινοβουλευτική ή προεδρική εκδοχή – και, κυρίως, η διάκριση εξουσιών είναι η µόνη εγγύηση για να µη βρεθεί µια χώρα σε κάτι που αρχίζει από «µπα» ή «µπου» και τελειώνει σε «λο».

Του Δηµήτρη Μητρόπουλου
[Αγιογραφίες] από τα ΝΕΑ