Μπαϊράκι για τον ΧΥΤΥ

Αίφνης τα δελτία των 20.00 ανακάλυψαν την «Κερατέα», ενώ ήδη µετρούν εκατόν δέκα ηµέρες οι συµπλοκές, τα µπλόκα, τα δακρυγόνα, τα ΜΑΤ αλλάζουν βάρδιες, το ίδιο και οι επιτροπές κατοίκων, µε τους οποίους έσπευσαν να µπερδευτούν και µερικοί εκ των µονίµως «εξεγερµένων» και µπαχαλάκηδων
Με το θέµα ασχολείται, δηλαδή ενηµερώνει για τις εξελίξεις και για την παράδοξη εµπόλεµη κατάσταση όλο αυτό το διάστηµα, µόνο η «Πρωινή ενηµέρωση» της ΝΕΤ και µια – δυο φορές, σε στιγµές ακραίων ξεσπασµάτων µε «πυροµαχικά» ένθεν κακείθεν, π.χ. µπήκε φωτιά στο αστυνοµικό τµήµα της περιοχής – πήγαν κάµερες, έγιναν και µια – δυο απευθείας συνδέσεις από πρωινές ενηµερωτικές εκποµπές και δελτία ειδήσεων. Αλλά η υπόθεση «χάθηκε» µπροστά στην αγωνία του Μνηµονίου, των µέτρων, των βρυξελλέζικων συνόδων και λοιπών κορυφαίων ζητηµάτων.

Η εστία της αναταραχής έµεινε ανεπηρέαστη από όλα τα υπόλοιπα. Μπαϊράκι των κατοίκων, όπως τότε, πριν από µερικά χρόνια, σήκωναν σε άλλες περιοχές της Ελλάδας οι κάτοικοι µαύρες σηµαίες αντιδρώντας στον πάλαι ποτέ «Καποδίστρια», προσφέροντας εικόνες «ενδοεπανάστασης» αλήστου µνήµης και έχοντας στο πλευρό τους διασηµότητες του µιντιακού κουλτουροτσαµπουκά; Αντίσταση οικολογικά ευαίσθητων Κερατεωτών σε µια πραγµατική καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος από τη δηµιουργία χώρου απορρόφησης των απορριµµάτων; Ο,τι κι αν είναι, πάντως, οι κάµερες έσπευσαν αιφνιδίως µόλις εντάθηκαν οι συγκρούσεις προχθές το βράδυ.

Ρεπόρτερ σαν πολεµικοί ανταποκριτές αναµετέδιδαν – τι άλλο; την ατµόσφαιρα που είχαν δηµιουργήσει τα επεισόδια, τους τραυµατισµούς, τα δακρυγόνα που έπνιξαν τον τόπο (τον πνίγουν σχεδόν καθηµερινώς εδώ και µέρες). Αλλά η σύγχυση παρέµεινε ως προς το τι ακριβώς συµβαίνει. Πολύ περισσότερο όταν αυτό που συµβαίνει µοιάζει να ‘χει υπερβείτα όρια µιας τοπικής αντίδρασης και µοιάζει πλέονµε συµβολικό «µέτωπο» αντίστασης.Σε τι άραγε; Σε µια εκλεγµένηκυβέρνηση; Σε µιαοικολογική καταστροφή; Στο Μνηµόνιο; Στον καπιταλισµό; Πάντως, την αµέσως προηγούµενη εποχή που οι περισσότεροι κάτοικοι της περιοχής της πρωτευούσης θυµόµαστε να έχει δηµοσιότητα η περιοχή της Κερατέας ήταν όταν, χρόνια πριν, µετο επίθετο «µαγευτική» πρωταγωνιστούσε σε διαφηµίσεις για πωλήσεις οικοπέδων – εκτός σχεδίου φυσικά. Ηταν η εποχή που µε λίγεςαµιαντόπλακες (τα περιβόητα «ελενίτ») γέµιζαν οι παραθαλάσσιες περιοχές παραπήγµατα εν είδει εξοχικών κατοικιών. Τότε τα µίντια (ραδιοφωνικά κυρίως) χρησιµοποιούνταν για την οικιστική, όπως – όπως, ανάπτυξη της περιοχής.

Ως εκ τούτου ηυπόθεση «Κερατέα» δεν είναι διόλου απλή. Αποτυπώνεται σε αυτή η µακρά καιεπίπονη ιστορία µιας χώρας, της οποίας οι κάτοικοι µονίµως φαντάζονται ότι είναι άλλο από αυτό που είναι και των οποίων τις φαντασιώσεις καλλιέργησαν ηµια µετά την άλλη κυβερνήσεις, που όσο ήταν αντιπολίτευση προσέδιδανιδεολογική χροιά στον «τσαµπουκά» εναντίον οποιασδήποτε κυβερνητικής απόφασης «άγγιζε» παντός είδους κεκτηµένα και τον επικροτούσαν µε προνόµια προς τους τσαµπουκαλεµένους, όταν έπαιρναν την κυβερνητική εξουσία.

Το είπε θαυµάσια ο Στέλιος Ράµφος κατά τη συζήτηση µε τους Θάνο Βερέµη και Βασίλη Παναγιωτόπουλο στον Σκάι το βράδυ της Τρίτης (23.00), µε αφορµή το «1821» και τη διαµόρφωση της εθνικής συνείδησης του Ελληνα: «Ποιοι είµαστε; Είµαστε και το φράκο και η φουστανέλα, αλλά είµαστε και αυτό που θα θέλαµε να ‘µαστε, µόνο που µας διαφεύγει», εννοώντας ότι η «αυτοσυνείδηση» παραµένει το κεντρικό διακύβευµα της εγχώριας κουλτούρας.

Το πρόβληµα µε την υπόθεση «Κερατέα» είναι ότι η απουσίατης µιντιακής συζήτησης, αντί να το υποβαθµίσει σε µια τοπική, µικρής διάρκειας και σηµασίας αντίδραση, του προσέδωσε τις γνωστές µυθολογικές διαστάσεις και τροφοδότησε «θεωρίες συνωµοσίας» για τον ρόλο των µέσων. Την ίδια στιγµή οιεικόνες που προβάλλονται δείχνουν µια εµπόλεµη ζώνη δίπλα στην πρωτεύουσα, κατάσταση δυσνόητη από τους πολίτες που βρίσκονται σε άλλες περιοχές, οι οποίοι δεν µπορεί παρά να αντιλαµβάνονται όλο αυτό σαν µια ακόµη απόδειξη αδυναµίας να αντεπεξέλθουµε στις ανάγκες των καιρών.

Δύσκολη η επίγνωση

Μιλώντας για «πάτο», τον είδε η Ευγενία Μανωλίδου µε τα εξόχως χαµηλά νούµερα της καθηµερινής εκποµπής για το «Dancing» που παρουσιάζει. Και έκανε ακριβώς ό,τι δεν έπρεπε. Κατηγόρησε το κόνσεπτ, τους συνεργάτες της και δήλωσε ότι «πήρε επάνω της προσωπικώς» την εκποµπή («Ολα», ∆ευτέρα).

Πλην, όµως, δεν έκανε καµιά διαφορά. Αυτό που δύσκολα αντιλαµβάνονται πολλοί είναι ότι το σουξέ δεν ταυτίζεται µε την επιτυχία. Το πρώτο είναι στιγµιαίο και η κ. Μανωλίδου έχει ειδικευθεί στο να προσφέρει ευτράπελα, τηλεοπτικά στιγµιότυπα. Η δεύτερη σηµαίνει διάρκεια. Η πείρα λέει ότι εκείνοι που «µπούκωσαν» πολύ γρήγορα τον τηλεοπτικό φακό µε τον εαυτό τους αντιµετωπίζουν, εξίσου γρήγορα, ένα κοινό εθισµένο στις προκλήσεις τους. Ουκ ολίγοι εκ των έµπειρων στην πρόκληση βρέθηκαν εκτός γυαλιού ή αργοσέρνονται και αναζητούν όλο και πιο σκληρό ριάλιτι για να συντηρήσουν τα νούµερα.

Της Πόπης Διαμαντάκου από τα ΝΕΑ