«Γκουρµέ» ανεργία

Μια τηλεοπτική συνταγή, η οποία συνδυάζει κανιβαλικές γεύσεις αυθεντικού ριάλιτι φτώχειας και σόου µαγειρικής, γίνεται το σήµα κατατεθέν µιας µικρής οθόνης που όλα τα αλέθει και τα καταπίνει
«Ψωµί, παιδεία, ελευθερία» ήταν το σύνθηµα που δονούσε ανέκαθεν τις µάζες των διαδηλωτών και σήµερα ακόµη περισσότερο. Πώς µεταφράζει ακριβώς το ίδιο η τηλεόραση του ριάλιτι προσφέροντας τη δικήτης «λύση»; Προσφέρει ριάλιτι µαγειρικής εκπαίδευσης για ανέργους. Το «ψωµί» το εξασφαλίσαµε, την «παιδεία» επίσης, έστω και ως προς το πώς το τρίβουν το πιπέρι, για να µη χαθεί η γκουρµέ πιπεράδα του. Οσο για την ελευθερία, κακά τα ψέµατα, στις κουζίνες δεν έχειτέτοια γιατί θα καούν τα ταψιά. Εκεί κάνει κουµάντο ο σεφ-τηλεπερσόνα, που αποκτά µάλιστα και δικαίωµα ζωής και«θανάτου» επί των µαθητευόµενων µαγείρων, αφού µε µια του λέξη µπορεί να διατηρήσουν τη δουλειά τους ή να βγουν έξω από το παιχνίδι και να επιστρέψουν στην ανεργία.

Αυτόν τον εξόχως τακτοποιηµένο κόσµο προσφέρει το νέο µποτρινικό ριάλιτι που άρχισε στον Alpha και όπου ο διάσηµος σεφ και µετρ των µπινελικίων θα στήσει ένα εστιατόριο από την αρχή. Με µια οµάδα αδαών µεν ως προς τη µαγειρική νέων,πλην ταλαντούχων κατά την άποψή του για να τους µάθει την τέχνη και να τους αξιοποιήσει στην επιχείρηση, θα στήσει ταχύρρυθµα on camera µαθήµατα.

Αλλοθι βεβαίως η µαγειρική, γιατί το project Μποτρίνι προβλέπειάφθονο ριάλιτι και δη ανέργων νέων. Απόγνωση, σκοτεινό παρόν, οικογένειες που τις έχει πνίξει ηανεργία, νιάτα χωρίς διεξόδους, για όλα εµφανίζεται σαν «θεραπεία» το ριάλιτι της «επιχείρησης εστιατόριο». Το κάστινγκ έχει όλα τα χαρακτηριστικά των τραγουδιστικών τάλεντ σόου, όπου διογκώνεται το ευτράπελο και προσφέρεται για µαζική καζούρα η άγνοια, ιδίως της λειτουργίας της κάµερας.

Με τι επέλεξε να δοκιµάσει το ταλέντο των υποψηφίων ο σεφ Μποτρίνι; Τους έβαζε έναν έναν να δοκιµάσουν ένα στρείδι και ένα σαλιγκάρι εµβαπτισµένα σε γκουρµέ – υποτίθεται – σος και να του περιγράψουν τι έφαγαν. Οι περισσότεροι, όπως ήταν επόµενο, δεν είχαν ξαναφάει. Επιπροσθέτως η ιδιαίτερη κολλώδης υφή των εν λόγω εδεσµάτων, που απευθύνεται σε εθισµένους είτε λόγω τοπικής παράδοσης είτε λόγω γκουρµέ παιδείας, ήταν αποτρεπτική για τους απαίδευτους ουρανίσκους. Σε αυτό ακριβώς ποντάρισε και η παραγωγή. Μόνον ένας-δύο πολύ θαρραλέοι και άλλοι τόσοι, που λόγω καταγωγής γνώριζαν το είδος της τροφής, άντεξαν χωρίς να αναγουλιάσουν και να φτύσουν την µπουκιά τους ανάγωγα ή πιο ευγενικά στη χαρτοπετσέτα. Τι θέαµα! Εξοχο! Χρυσές δουλειές για το ριάλιτι. Γιατί εδώ που τα λέµε βαρέθηκε το φιλοθέαµον τα νούµερα που παρελαύνουν από τα τραγουδιστικά σόου µε τα φάλτσα και τις ψωνισµένες δηλώσεις. Αντιλήφθηκε άλλωστε ότι τα περισσότερα είναι βαλτά, κοµπάρσοι ή κατ’ επάγγελµα «µαϊντανοί». Ενώ αυτό το σόου της δηµόσιας αναγούλας είναι πιο πρωτότυπο.

Αλλά δεν έφτανε αυτό. Επιλέχτηκαν οι πιο απελπισµένοι, ένα κορίτσι που δεν ξέρει να µαγειρεύει κρέας «γιατί είναι ακριβό», ένα αγόρι µε γονείς στην ανεργία και µε οικονοµικά προβλήµατα τέτοια που στο σπίτι τους ζουν χωρίς ηλεκτρικό. Μπήκε η κάµερα στο ηµίφως του σαλονιού, µε τιςλάµπες πετρελαίου να αχνοφέγγουν και το τζάκι να καίει µερικάκουτσουράκια, να ωχριά και ο Ντίκενςµε τα πλάνα της φτώχειας. Αλλος, πάλι, στα 28 του είναι 6 µήνες άνεργος και έχει µια µάνα που τον µεγάλωσε µε στερήσεις. Ετερος νεαρός, µετανάστης από τον Πόντο, µεγάλωσε σε χωριό και η µικρή κοινωνία πνίγει τα όνειρά του.

Η µια ανθρώπινη ιστορία µετά την άλλη, το ένα πρόσωπο της απόγνωσηςτων νιάτων µετά το άλλο. Θέαµα προσαρµοσµένο στα µέτρα της εποχής της κρίσης. Η τηλεόραση να ‘ναι καλά και οι δουλειές προβλέπονται χρυσές.

Σε άλλες εποχές οιµπασκετικές επιτυχίες γέµισαν τα στάδια, οι επιτυχίες του πόλο τις πισίνες, όσο για τις πίστες, αυτές κι αν τροφοδότησαν όνειρα και καλλιέργησαν ψώνια. Τώρα που χάνουν όλα αυτά τη λάµψη τους, το νέο El Dorado είναι οι κουζίνες. Βουρρρρ, στα κουταλοπίρουνα!

Της Πόπης Διαμαντάκου από τα ΝΕΑ