Τι ανάγκασε 180 φιλοζωικές να εξηγήσουν στην κυβέρνηση τα αυτονόητα

“Η υιοθεσία δεν είναι εμπόριο, κύριε Πρωθυπουργέ, και οι εθελοντές δεν είναι λαθρέμποροι” – με αυτόν τον τίτλο δημοσιεύτηκε στις 27 Ιουλίου η ανοιχτή επιστολή προς την κυβέρνηση, που μέχρι σήμερα συνυπογράφεται από 180 φιλοζωικά σωματεία της Ελλάδας και του εξωτερικού.

Κατ’αρχάς, δεν υπάρχει άλλη χώρα στον κόσμο – διαψεύστε μας αν κάνουμε λάθος – που να έφτασε σε τέτοιο σημείο ώστε εθελοντές – και μάλιστα στον δυτικό κόσμο του 21ου αιώνα – να αναγκαστούν να εξηγήσουν στην ίδια τους την κυβέρνηση τι είναι εθελοντισμός, τι είναι υιοθεσία, τι είναι τέλος υιοθεσίας, τι είναι εμπόριο και τι όχι.

Τι ανάγκασε λοιπόν τοσους Έλληνες και ξένους πολίτες να εξηγήσουν τα αυτονόητα;

Η συκοφαντική δυσφήμιση

“Έμποροι, λαθρέμποροι, σας ξέρουμε ποιοι είστε,” κτλ. Αν τέτοιοι χαρακτηρισμοί περιορίζονταν σε γραφικές, ακραίες σελίδες στο Facebook, ίσως το αγνοούσαμε. Όταν όμως η συκοφαντία και η συνωμοσιολογία επικυρώνεται από πολιτικούς, δημοσιογράφους, εφημερίδες ευρείας κυκλοφορίας, και δημοτικές αρχές, σε ένα δυτικό, δημοκρατικό κράτος, είναι επικίνδυνο. Όταν πρώην υπουργός αναρτά σε ακραία συκοφαντική σελίδα τις απόψεις του, ονομάζοντας τους εθελοντές λαθρέμπορους, είναι επικίνδυνο. Όταν γίνεται επερώτηση στη βουλή για το ‘λαθρεμπόριο αδέσποτων’, είναι επικίνδυνο. Όταν εφημερίδες σαν την Καθημερινή επιτρέπουν σε δημοσιογράφους τους να συκοφαντούν, είναι επικίνδυνο. Όταν το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης φαίνεται να κάνει διαδικτυακό εκφοβισμό δι’αντιπροσώπου, είναι επικίνδυνο. Το ψέμμα, η βία, η τρομοκρατία και ο εκφοβισμός δεν μπορούν να επικυρώνονται από τον κρατικό μηχανισμό μιας δημοκρατικής χώρας.

2. Οι πρακτικές επιπτώσεις στα ζώα

Η θεωρία συνωμοσίας που επιμένει να ονομάζει την υιοθεσία εμπόριο, έχοντας παρεισφρήσει στον κρατικό μηχανισμό, έχει ως αποτέλεσμα ο κρατικός μηχανισμός να δρα ανάλογα, μπλοκάροντας τις υιοθεσίες. Ζώα που έχουν υιοθετηθεί μένουν στο κενό, καθώς υπηρεσίες και υπουργείο αρνούνται να εκδώσουν τα κατάλληλα – και νόμιμα – έγγραφα, ώστε τα ζώα να ταξιδέψουν. Εθελοντές που ζητούν τα έγγραφα, τα οποία και δικαιούνται σύμφωνα με τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έρχονται αντιμέτωποι με σχόλια του τύπου “Βγάζετε λεφτά!” και “Τα στέλνετε για κολλαγόνο!” από δημάρχους και κτηνιατρικές υπηρεσίες – κτηνιατρικές υπηρεσίες, δηλαδή ανθρώπους που έχουν σπουδάσει κτηνιατρική. Ζώα κατάσχονται από ένα κράτος που προσπαθεί να σπρώξει τους εθελοντές στην παρανομία.

Το παιχνίδι «Χρειάζεται το ζώο τα έγγραφα αυτά για να ταξιδέψει, δεν σου τα δίνω γιατί έτσι γουστάρω και το κατάσχω και από πάνω γιατί δεν είχε τα έγγραφα που εγώ αρνήθηκα να σου δώσω» είναι αντιδημοκρατικό, παράλογο και επικίνδυνο.

3 Ουσιαστικά, γιατί ΦΤΑΝΕΙ.

Φτάνει η συκοφαντία από ακραίους και ρατσιστικούς κύκλους.
Φτάνει η συκοφαντία από το ίδιο το κράτος, που αποκαλεί δημοσίως Έλληνες και ξένους πολίτες λαθρέμπορους.
Φτάνει η σκόπιμη παρεμπόδιση νόμιμων υιοθεσιών.

Απλά φτάνει.

Στον 21ο αιώνα, στον δυτικό κόσμο, δεν επιτρέπεται ένα κράτος να έχει περερμηνεύσει τόσο πολύ έννοιες και κανόνες της παγκόσμιας φιλοζωίας. Δεν επιτρέπεται να έχει παρερμηνεύσει καμία έννοια και κανέναν κανόνα γενικά. Δεν επιτρέπεται να συκοφαντεί τους πολίτες του. Δεν επιτρέπεται να αγνοεί ευρωπαϊκές οδηγίες. Δεν επιτρέπεται ένα υπουργείο να κάνει διαδικτυακό εκφοβισμό δι’αντιπροσώπου. Δεν επιτρέπεται οι διασώστες να ονομάζονται λαθρέμποροι και οι συνομωσιολόγοι σωτήρες.

Ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση προσπαθεί να περιορίσει το παράνομο εμπόριο καθαρόαιμων και να προωθήσει την υιοθεσία αδέσποτων, η Ελλάδα ποινικοποιεί την υιοθεσία και καταδιώκει τους εθελοντές.

Ο ‘διχασμός’ αυτός του φιλοζωικού κόσμου στην Ελλάδα άρχισε δεκαετίες πριν, αλλά δεν είναι, στην ουσία, διχασμός. Μοιάζει να είναι, γιατί μια ακραία μειονότητα επιμένει να φωνάζει πιο δυνατά, ενώ οι υπόλοιποι σιωπούμε. Ή μάλλον, σιωπούσαμε ως τώρα.

Γιατί σιωπούσε μέχρι σήμερα η πλειοψηφία του φιλοζωικού κόσμου;

Αρχικά, γιατί δεν είχε καμίαπρόθεση να δώσει βάση σε παραλογισμούς μιας μειονότητας που, ξεκάθαρα, δεν  ντιλαμβανόταντην πραγματικότητα. Δεν είχαμε την πρόθεση, και κυρίως τον χρόνο, γιατί βρισκόμαστε στους δρόμους, και όχι στους υπολογιστές μας, στα κανάλια και στα υπουργεία. Για να κυνηγήσεις, να συκοφαντήσεις, να καταγγείλεις και να ουρλιάξεις τόσο δυνατά ώστε το ψέμα σου να μοιάσει αλήθεια, πρέπει να έχεις άπλετο χρόνο στη διάθεσή σου. Και οι εθελοντές δεν έχουμε χρόνο.
Δεν έχουμε χρόνο να οργανωθούμε, να αντιδράσουμε, να φωνάξουμε, γιατί προτεραιότητα έχουν τα ζώα.

Τον χρόνο που δεν είχαμε τόσα χρόνια όμως, πλέον αναγκαστήκαμε να τον βρούμε, γιατί η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο. Ο χρόνος που ξοδεύουμε ακόμα και για να γράψουμε αυτές εδώ τις γραμμές, είναι χρόνος που στερούμε από ζώα που έχουν ανάγκη. Είναι χρόνος που θα αφιερώναμε σ’αυτά, αλλά αντί αυτού, αναγκαζόμαστε να τον αφιερώσουμε στο να εξηγούμε τα αυτονόητα. Και αυτό ας βαραίνει τη συνείδηση όσων ευθύνονται για ό,τι συμβαίνει.

Η ανοιχτή επιστολή απευθύνεται στον Πρωθυπουργό, την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, την κυβέρνηση, τα αρμόδια υπουργεία, τους δήμους της χώρας και τις πρέσβειες των χωρών που συκοφαντούνται δημοσίως εδώ και δεκαετίες.