Εθνική συμφιλίωση – Τέλος ο διχασμός

Ιστορικές στιγμές: Από τον Μάρκο Βαφειάδη και τον Θρασύβουλο Τσακαλώτο στην Άννα και τη Δέσποινα… Μπράβο Νίκο

Επιτέλους μετά από 36 χρόνια ολοκληρώθηκε η εθνική συμφιλίωση σε αυτόν τον τόπο! Έκλεισε το “τραύμα” του εμφυλίου! Έχοντας φθάσει πια και το εμβόλιο μπορούμε να ατενίζουμε με αισιοδοξία το μέλλον! Η ημερομηνία, αλλά και η στιγμή που Αννα Βίσση και Δέσποινα Βανδή, Δέσποινα Βανδή και Αννα Βίσση συναντήθηκαν στο πλατό του Νίκου Κοκλώνη δεν είναι τυχαία… Και κυρίως έρχεται από πολύ μακριά!

Ήταν προχωρημένη άνοιξη του 1984 όταν ο αρχιστράτηγος του ΔΣΕ Μάρκος Βαφειάδης συναντούσε τον στρατηγό του Εθνικού Στρατού Θρασύβουλο Τσακαλώτο. Η συνάντηση των δυο αντιπάλων του εμφυλίου πολέμου έγινε με πρωτοβουλία του δημοσιογράφου Πέτρου Μακρή και με την τηλεοπτική κάλυψη της ιταλικής RAI. “Κάναμε λάθος τότε” είπε ο Τσακαλώτος για να απαντήσει ο Μάρκος “Μάλλον στρατηγέ μου”.

Αντίστοιχα σήμερα (καλή ώρα) λίγο πριν μας αφήσει η πιο… γούρικη χρονιά των τελευταίων εκατό χρόνων μια άλλη ιστορική συνάντηση πραγματοποιείται (σε συνέχεια εκείνης…) για να κλείσει οριστικά το κεφάλαιο του εθνικού διχασμού σε αυτόν το μαρτυρικό τόπο! Όπως και πριν 36 χρόνια έτσι και εχθές το βράδυ μια άλλη στρατηγός του ελληνικού τραγουδιού αυτήν τη φορά η Αννα Βίσση έδωσε τα χέρια με την καπετάνισσα Δέσποινα Βανδή με πρωτοβουλία του παραγωγού Νίκου Κοκλώνη και την κάλυψη του OPEN!

Οι στιγμές ιστορικές και οι φράσεις που αντάλλαξαν οι δυο ογκόλιθοι του τραγουδιού ακόμη πιο ιστορικές.
ΔΒ: Πώς απο δω;
ΑΒ: Επειδή ήσουν εσύ. Εμένα μου πέρασε η αμηχανία.
ΔΒ: Κι εμένα. Άντε στα τσακίδια.
ΑΒ: Τόσο γρήγορα αγαπηθήκαμε δηλαδή; Εχεις καταλάβει ότι μάλλον τους την έχουμε σπάσει λίγο. Υπάρχουν άνθρωποι που λένε πώς; Υπήρχε μια ίντριγκα. Ήταν σέξι όλο αυτό.
ΔΒ: Εντάξει 25 χρόνια περάσανε. Θέλω να κάνουμε ένα ντουέτο μαζί, σαν αυτά που έχεις κάνει, όπως με τον Καρβέλα. Εσύ θα κάνεις τον Καρβέλα κι εγώ κάνω τέλεια τη Βίσση.

Τέλος να σημειωθεί ότι το “τραύμα” (τραύμα είσαι ανοιχτό/ τραύμα που το αγαπώ/ κι αν θα κλείσει θα χαθώ…) ανάμεσα σε Βίσση – Βανδή, Βανδή – Βίσση δεν θα έκλεινε εχθές το βράδυ στο πλατό του Νίκου Κοκλώνη (ουρανομήκης η συμβολή του) εαν πριν τρεισήμισι δεκαετίες το ΠΑΣΟΚ (το ορθόδοξο) δεν είχε ανοίξει το δρόμο της εθνικής συμφιλίωσης! Ζήτω η Αννα, ζήτω η Δέσποινα! Μπράβο Νίκο!

Comments are closed.