Ολα όσα (πραγματικά) συνέβησαν στη σύνοδο των G7

… και η ερώτηση κρίσεως για την Ελλάδα

Μπορεί οι εικόνες, τα βίντεο ή και τα κείμενα που γράφτηκαν για τη σύνοδο των G7 να δείχνουν ένα κλίμα χαράς, η πραγματικότητα, από ό,τι βγαίνει στο παρασκήνιο, δείχνει ότι μεταξύ των συμμάχων υπάρχουν τεράστια ζητήματα.
– Την Αμερική περισσότερο την ένοιαζε τι θα κάνουν οι “σύμμαχοι” με την Κίνα, ό,τι ζήτησε στα μισά η απάντηση ήταν θα το “συζητήσουμε” ή θα το “σκεφτούμε”, στα υπόλοιπα ήταν αρνητικοί. Πώς να μην είναι π.χ η Γερμανία όταν κάνει εξαγωγές 110 δις στην Κίνα, η COSCO ετοιμάζεται να μπει στο λιμάνι του Αμβούργου και οι Ρώσοι τους δίνουν πρόσβαση απο Northern Sea Route;

– Γαλλία & ΕΕ (Ολλανδία, Βέλγιο) αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα με Αγγλία, σε σημείο να μιλάμε πλεον για σκληρούς ανταγωνιστές, μιας και ο ένας κατηγορεί τον άλλον για παραβίαση του Brexit.

– Γερμανία με Αγγλία δεν μιλιούνται, seriously.

– Ο Καναδάς, δηλαδή ο Τζάστιν Τρυντώ, είχε περισσότερο το ύφος: “Εμένα γιατι με καλέσατε, αφήστε με στην ησυχία μου” ή “Γιατί δεν το κανονίσαμε στο Λονδίνο να πάμε και κανένα θεατράκι”;
– Η Ιταλία και η Ιαπωνία έχουν εσωτερικά ζητήματα δεν φάνηκαν να ασχολούνται με τα θέματα των άλλων.

Μόνο η Βασίλισσα, έσωσε τα προσχήματα αλλά η ατάκα της «Τώρα δεν πρέπει να φαινόμαστε σαν να το διασκεδάζουμε;» δείχνει πολλά.

Εν τω μεταξύ, η Κίνα έφτασε να έχει δανείσει σε χώρες της Αφρικής περί τα 150 δις, δηλαδή “δανείζω = ελέγχω”. Το ίδιο συμβαίνει και με το Πακιστάν όπου η Κίνα δανείζει συνεχώς.

Η μεγαλη ερώτηση για εμάς είναι η εξής: Πρέπει η Ελλάδα να ξεκινήσει να ανοίγεται περισσότερο στην Κίνα; Δηλαδή στη μελλοντική υπερδύναμη; Η Τουρκία κάνει τα πρώτα της βήματα.