Πώς οι Ρώσοι έχουν εισχωρήσει στην οικονομία της ΕΕ

… και η υποκρισία των ισχυρών της Ευρώπης στις υποθέσεις Ναβάλνι και Τιχανόφσκαγια

Αν κάποιος παρατηρήσει τι συμβαίνει στις χώρες της κεντρικής Ευρώπης με τη Ρωσία, και δεν γνώριζε τους συσχετισμούς, θα πίστευε ότι η Ρωσία ανήκει στην ΕΕ. Το αξιοσημείωτο εκτός των συνεργασιών είναι και η συμπεριφορά των ισχυρών της Ευρώπης σε υποθέσεις τύπου Ναβάλνι και Τιχανόφσκαγια. Πρόσφατα η ηγέτιδα της αντιπολίτευσης της Λευκορωσίας, Σβετλάνα Τιχανόφσκαγια, κάλεσε τον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν να βγάλει τη χώρα από την κρίση διότι θεωρεί ότι η ΕΕ δεν κάνει τίποτα, χωρίς να λάβει κάποια απάντηση, ενώ ο Αλεξέι Ναβάλνι ζητάει απο τη Γερμανία να ασχοληθεί μαζί του και να μη συνεργάζεται με τον Πούτιν. Μόνο συγκεκριμένη πτέρυγα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου διατηρεί πλέον αυστηρή στάση προς τη Ρωσία, χωρίς όμως να έχει κάποια σημαντική επιρροή στις αποφάσεις της ΕΕ. Από την άλλη η οικονομική συνεργασία Ρωσίας-ΕΕ ολοένα και αυξάνεται και μάλιστα σε χώρες κλειδιά για το ΝΑΤΟ για να δημιουργηθούν προβλήματα στη Ρωσία. Για παράδειγμα:

– Στη Λευκορωσία σε όλα τα μεγάλα projects, είτε στον τομέα της ενέργειας, είτε σε άλλους τομείς π.χ κατασκευές, συμμετέχουν ρωσικές και γερμανικές εταιρείες. Σε λίγους μήνες θα λειτουργήσει στην πόλη Beloozersk της περιφέρειας Brest, στα νοτιοδυτικά της χώρας κοντά στα σύνορα με Ουκρανία και Πολωνία, μια νέα μονάδα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας απο φυσικό αέριο 254 megawatts. Όλο το εργοστάσιο χτίζεται με τεχνολογία απο την Siemens και με τις “ευλογίες” της Ρωσίας.

– Στη Λιθουανία, όπως και σε όλες τις χώρες της Βαλτικής, παραμένει το αντιρωσικό πολιτικό κλίμα και οι κυβερνήσεις είναι φιλο-ΝΑΤΟικές. Παρόλα αυτά, στην πλειοψηφία του κόσμου τα τελευταία χρόνια το κλίμα έχει αλλάξει, ρώσοι ολιγάρχες ανοίγουν τα εργοστάσια το ένα μετά το άλλο και αποκτούν επιρροή. Επίσης τα τελευταία δυο χρόνια ανοίγουν και ρωσικά σουπερ μάρκετ, κάτι που πριν δέκα χρόνια θα ήτανε αστείο.

– Σε πολλές χώρες των Βαλκανίων, και πολύ περισσότερο σε χώρες όπως η Ρουμανία, Μοντενέγκρο, Σερβία και η Βουλγαρία τα τελευταία χρόνια ανοίγουν τα εργοστάσια το ένα μετά το άλλο. Τα περισσότερα ανήκουν σε ρώσους ολιγάρχες σε ποσοστό 80-90% και μερίδια έχουν και γερμανοί συνεργάτες, εξάλλου όλα τα εργοστάσια ανήκουν σε εταιρείες με έδρα τη Γερμανία.

– Στη Φιλανδία, μια απο τις εταιρείες μετόχους του Nord Stream είναι η γερμανική εταιρεία ενέργειας Uniper με έδρα το Düsseldorf. Η συγκεκριμένη εταιρεία ιδρύθηκε το 2016 και προέκυψε απο διάσπαση του γερμανικού ενεργειακού κολοσσού E.ON. Η Uniper έχει και μια θυγατρική στη Ρωσία, την Unipro (πρώην E.ON Russia) και έχει έδρα την πόλη Σουργκούτ στα βάθη της Ρωσίας, στον αυτόνομο θύλακα της Χαντίας – Μανσίας. Για την ιστορία το Σουργκούτ είναι η μικρή πόλη στην οποία έζησε εξόριστος και αυτοκτόνησε ο άλλοτε ηγέτης του ΚΚΕ, Νίκος Ζαχαριάδης. Περίπου το 85% της Unipro το ελέγχει η γερμανική “μητέρα” Uniper, το υπόλοιπο κάποιος/κάποιοι ολιγάρχες. H Uniper (“μητέρα” εταιρεία) έχει και αυτή “μητέρα” και είναι o Φιλανδικός κολοσσός “Fortum” με revenue πάνω απο 55 δις ευρώ κάθε χρόνο. Τον συγκεκριμένο όμιλο ελέγχει το Φιλανδικό κράτος περίπου κατα 55% και στο υπόλοιπο κομμάτι υπάρχουν funds, που μέσα είναι και ισχυροί ευρωπαίοι και φινλανδοί επιχειρηματίες, ρώσοι ολιγάρχες αλλά και γνωστά funds. Δηλαδή, η Fortum, που το 55% κατέχει το Φινλανδικό κράτος, συμμετέχει στο Nord Stream και σε άλλα ενεργειακά project στη Ρωσία, αφού ελέγχει μέσω της Uniper (που έχει το 75%) την Unipro! Ακόμα και στην Wintershall Dea, η οποία εκτός του ότι συμμετέχει στον Nord Stream, συμμετέχει και σε όλους τους χερσαίους ρωσικογερμανικούς αγωγούς, μετοχικά μέσα υπάρχουν ρώσοι, γερμανοί και άλλοι κεντρο-ευρωπαιοι επιχειρηματίες. Δηλαδή σε όλες τις εταιρείες κατα 75-80% υπάρχουν ισχυροί κρατικοί όμιλοι, όμως στις μειοψηφίες υπάρχουν ισχυροί γερμανοί, ρώσοι, αυστριακοί και άλλοι ευρωπαίοι επιχειρηματίες.

– Στην Ουκρανία που “δήθεν” οι ευρωπαίοι νοιάζονται και ζητάνε απο τη Ρωσία εγγυήσεις για να λειτουργήσει ο αγωγός Nord Stream 2, στην πραγματικότητα τίποτα δεν κάνουν. Η Ρωσία ήδη έχει κλείσει την κάνουλα στους αγωγούς, έχει κάνει by-pass τους αγωγούς που διέρχονται απο Ουκρανία μέσω των Nord Stream 1 & 2 αλλά και του Turkish Stream. Για την ιστορία, η Τουρκία δεν προμηθεύεται μόνο απο τη Ρωσία φυσικό αέριο αλλά και απο Αζερμπαϊτζάν και LNG απο Κατάρ (κάπου το 30% είναι LNG). Η Τουρκία χρωστάει κάποια δις στην Gazprom αλλά δεν μπορεί να κλείσει την κάνουλα η Ρωσία, είναι στρατηγικός αγωγός ο Turkish Stream. Αυτός είναι ο λόγος που η Γερμανία θεωρεί στρατηγικό λάθος την ακύρωση του South Stream και την κατασκευή του Turkish Stream διότι έδωσαν ενεργειακό όπλο στην Τουρκία στα Βαλκάνια, όμως πίεζε η Αμερική για την ακύρωση και τα κατάφερε -σε αντίθεση με τον Nord Stream 2.

Επίσης αρκετοί -στη Γερμανία- είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι υπάρχει παρασκηνιακή συνεννόηση Πούτιν-Μέρκελ-Μακρόν και πλέον ενημερώνουν και τον Σολτς. Όπως σχολίασε και ένας γερμανός αναλυτής σε γερμανικό ραδιόφωνο, παρατήρησε ότι στην τελευταία επίσκεψη της Μέρκελ στη Μόσχα, πριν λίγες εβδομάδες, στη συνέντευξη Τύπου μίλησε για την Ουκρανία, τον Ναβάλνι, τα ανθρώπινα δικαιώματα στη Ρωσία, τη Λευκορωσία… όμως στην αίθουσα της συνέντευξης πρώτη σειρά ήταν όλοι οι CEO απο ενεργειακούς ομίλους, εταιρείες τροφίμων, κατασκευαστικές κλπ, οι οποίοι μπήκαν και στη συζήτηση, άρα μπορεί κανείς να καταλάβει γιατί μίλησαν πραγματικά.

Μετά απορούμε γιατί ο Πούτιν είναι τόσο χαλαρός. Καταρχάς ο Όλαφ Σολτς θεωρείται “παιδί” του Γκέρχαρντ Σρέντερ, διότι το 2002 ο Σρέντερ ως αρχηγός του SPD και καγκελάριος της Γερμανίας τον έκανε γενικό γραμματέα του SPD. Ο Σρέντερ έχει τέτοιες σχέσεις με τον Πούτιν που πηγαίνει σπίτι του και κάνουν σάουνα μαζι! (όσο αστείο και να ακούγεται). Υπάρχει και μια αστεία ιστορία* που έπιασε φωτιά ο χώρος στον οποίο έκαναν σάουνα και ο Σρέντερ δεν έφευγε αν δεν τελείωνε την μπύρα του μέσα στη σάουνα! (Γερμανός…). Συν του ότι ως δήμαρχος του Αμβούργο ο Σολτς είχε αναπτύξει σχέσεις με ρώσους ολιγάρχες. Άρα μπορεί κανείς να καταλάβει τι έχει να γίνει τα επόμενα χρόνια…

*