Μια δικογραφία διαζυγίου έχει περισσότερη ψυχή από την ποίηση του Καβάφη

 

Ο Αλεξανδρινός ποιητής γεννήθηκε και πέθανε την ίδια ημέρα… 29 Απριλίου έγιναν όλα! Η εξαιρετική ρεπόρτερ του βιβλίου Σταυρούλα Παπασπύρου θυμήθηκε τον Κωνσταντίνο Καβάφη εχθές, και έγραψε ένα ωραίο σχόλιο στα κοινωνικά δίκτυα που τράβηξε την προσοχή… Στην ουσία περιέγραψε την αμηχανία, την αμφιβολία, αλλά και την καχυποψία με την οποία αντιμετώπισαν το έργο του σπουδαίοι Έλληνες ποιητές και πεζογράφοι! Μάλιστα σε κάποιο σημείο για να τονίσει την ένταση του φαινομένου γράφει ότι ακόμη και την “Ιθάκη” την περιφρονούσαν σαν “αλεξανδρινή μπανάνα”! Ακούγεται αστείο, αλλά ταυτόχρονα και αδιανόητο! Επίσης ο Θεοτοκάς που υποστηρίζει ότι μια δικογραφία διαζυγίου έχει περισσότερη ψυχή από την ποίηση του Καβάφη! Απίστευτο πώς τέτοια μεγέθη ξεγελούσαν τον εαυτόν τους! Μόνο ο Ξενόπουλος τον υπερασπίστηκε!

Συγκεκριμένα λοιπόν γράφει η Παπασπύρου: “Ο Παλαμάς δυσκολευόταν να τον χαρακτηρίσει ποιητή -“Μάλλον για ρεπορτάζ μοιάζουν τα γραπτά του”. Ο Ψυχάρης τον θεωρούσε “Καραγκιόζη της δημοτικής”. Ο Γιώργος Θεοτοκάς υποστήριζε πως σε μια δικογραφία διαζυγίου υπάρχει πολύ περισσότερη ψυχή απ’ ό,τι σε ολόκληρη την ποιητική του παραγωγή. Τα έργα του παρομοιάζονταν με “χάπια που στέκονται στο λαιμό”. Ακόμα και η “Ιθάκη” του περιφρονούνταν σαν “αλεξανδρινή μπανάνα”.

Κανείς με το ανάστημα του Κ.Π. Καβάφη (29 Απριλίου 1863- 29 Απριλίου 1933) δεν προκάλεσε στην εποχή του τόση αμηχανία, τόσες παρανοήσεις και παρωδίες, τόση πολεμική. Μόνον ο Ξενόπουλος τον υπερασπίστηκε. Η μοναδική τιμή που αξιώθηκε όσο ζούσε -και την οποία αποδέχτηκε παρά τις αντιρρήσεις των φίλων του- ήταν το παράσημο του Φοίνικος που του απένειμε ο Πάγκαλος το ΄26, τιμώντας ταυτόχρονα και μια ισπανίδα χορεύτρια, ονόματι Αούρεα…

Ακόμα κι ο Σεφέρης, εν έτει 1935, ήταν πεπεισμένος πως “η αξία του Καβάφη είναι πολύ περιορισμένη”. Τρία χρόνια νωρίτερα, άλλωστε, ο Κατσίμπαλης, είχε μεταφέρει στο κατοπινό νομπελίστα τις εντυπώσεις του από τον -άρρωστο πια- Αλεξανδρινό, έπειτα από τυχαία συνάντησή τους στην Αθήνα: “Φυσιογνωμία από τις πιο ενδιαφέρουσες και εντυπωσιακές… Κατάπληξη μονάχα σου προξενεί η έλλειψη κάθε βάθους, κάθε στοχαστικότητας στην ομιλία του. Παίρνει ένα σπουδαίο κι επίσημο ύφος για να σου πει τα πιο ασήμαντα ή μοναδικά πράγματα, τονίζοντάς τα με υπολογισμένο στόμφο σα να μιλούσε για την αιωνιότητα… Σ’ αυτό φαντάζομαι ότι έχει συντελέσει το περιβάλλον των κολάκων και κιναίδων που τον περιστοιχίζει στην Αλεξάνδρεια. Οπωσδήποτε δεν τον φανταζόμουνα τόσο κούφιο…”.

Comments are closed.