Από τη συνέντευξη (αγιογραφία) στη Λίντα Ζερβάκη του συν-επικεφαλής του SPD και τα ούζα

… μέχρι τον Σρέντερ, τη Μέρκελ, την Ουκρανία και την Μπάγερν Μονάχου

Μια πολιτικό – παρασκηνιακή ακτινογραφία της σύγχρονης Γερμανίας

Συνέντευξη στην ελληνογερμανίδα δημοσιογράφο Λίντα Ζερβάκη, και το δίκτυο ProSieben, έδωσε πριν λίγες ημέρες, ο συν-επικεφαλής του κυβερνώντος κόμματος (SPD), και αυτή η συνέντευξη ήταν η αφορμή για διάφορα -παρασκηνιακά- σχόλια στη Γερμανία. Η συνέντευξη, έμοιαζε περισσότερο για “αγιογράφημα” του Κλίνγκμπεϊλ, και μάλιστα απο ένα παραδοσιακά συντηρητικό δίκτυο, στην έδρα του CSU.

O Λαρς Κλίνγκμπεϊλ, είναι συν-επικεφαλής του SPD μαζί με τη Σάσκια Έσκεν. Τοποθετήθηκε στη συγκεκριμένη θέση τον περασμένο Δεκέμβρη, λίγους μήνες μετά την εκλογή Σόλτς στην καγκελαρία, ενώ απο το 2017, ήταν γενικός γραμματέας του SPD. Αν ο γερμανός Καγκελάριος, Ολαφ Σολτς, θεωρείται “παιδί” του πρώην γερμανού Καγκελάριου Γκέρχαρντ Σρέντερ, ο Κλίνγκμπεϊλ, θεωρείται “εγγόνι” του, αφού είναι άτομο του Σόλτς, και ανήκει (ευρύτερα) στο μπλόκ του Σρέντερ. Για όποιον δεν το θυμάται, τον Σόλτς, γενικό γραμματέα του SPD τον έκανε ο Σρέντερ το 2002, και πάντα ο Σρέντερ τον στήριζε. Ο Σρέντερ, ακόμα και την περίοδο της Μέρκελ, είχε επιρροή “στα πράγματα”, διότι παρά το γεγονός ότι δουλεύει για τους Ρώσους, τον στηρίζει η γερμανική επιχειρηματική ελίτ, και θεωρείται επιτυχημένος Καγκελάριος. Αρκετές απο τις μεταρρυθμίσεις του, τις “χρεώθηκε” η Μέρκελ, διότι τα αποτελέσματα φάνηκαν αφού είχε αναλάβει την εξουσία η Μέρκελ, όμως αυτός πήρε τις αποφάσεις. Πάντα διατηρούσε καλές σχέσεις με την πρώην Καγκελάριο, και είχε επιρροή στις επιλογές προσώπων, για παράδειγμα η σημερινή Υπουργός Άμυνας, Χριστίνα Λάμπρεχτ, στην τελευταία κυβέρνηση Μέρκελ, ήταν Υπουργός Δικαιοσύνης. Ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών, Χάικο Μάας, αλλά και ο Ολαφ Σολτς, υπουργός Οικονομικών στην τελευταία κυβέρνηση Μέρκελ, θεωρούνται όλοι “SPD μπλόκ Σρέντερ”.

Αυτό που έχει κάνει εντύπωση στη Γερμανία, είναι ότι Σρέντερ (SPD) και Μέρκελ (ένωση CDU/CSU), συνεχίσουν να ελέγχουν τα πράγματα. Δεν έχει αλλάξει στη Γερμανία τίποτα με την εκλογή Σόλτς, αντιθέτως, αυτή η ενοχλητική (για κάποιους) ΦιλοΝατοική συνιστώσα της ένωσης CDU/CSU (κυρίως στελέχη του CDU), δεν παίζει κανένα ουσιαστικό ρόλο στην πολιτική σκηνή σήμερα. Επιπλέον, υπάρχει μια αίσθηση ότι οι Γερμανοί υποκρίνονται στο ουκρανικό. Μπορεί τα Μέσα, να ασχολούνται με τη ρωσική εισβολή, αλλά κανείς δεν φαίνεται ότι νοιάζεται για την Ουκρανία, ίσως μόνο για τους άμαχους, που βλέπουν τις ζωές και τις περιουσίες τους να καταστρέφονται, αλλά σε καμία περίπτωση για την Ουκρανία.

Η Γερμανία, είναι ένα απο τα πιο φιλελεύθερα κράτη του κόσμου, υπάρχει ελευθερία του Τύπου, όμως τι βγαίνει προς τα έξω ή τι θέλουν να βγάλουν, ελέγχεται με δεξιοτεχνία απο την πολιτική και επιχειρηματική ελίτ. Το γερμανικό κατεστημένο βγάζει προς τα έξω μια οργή προς τη Μόσχα, οι πράξεις, όμως, άλλα λένε. Ο Σρέντερ, κάποτε είχε πει ότι για να κυβερνήσεις τη Γερμανία, χρειάζεσαι την Bild, η οποία παρεμπιπτόντως δεν είναι καμία σοβαρή εφημερίδα, ούτε έχει τους “καλούς” γερμανούς δημοσιογράφους, αντιθέτως, είναι όμως 1η σε πωλήσεις στην Ευρώπη, και έχει μεγάλη επιρροή.

Ένα παράδειγμα αυτής της υποκρισίας είναι ότι οι επικεφαλής του SPD, Σάσκια Έσκεν και Λαρς Κλίνγκμπεϊλ, πριν λίγες εβδομάδες δήλωσαν πως αναμένουν αλλαγή στάσης απο τον Σρέντερ, και στην περίπτωση που ο Σρέντερ δεν συμμορφωθεί, το κόμμα θα εξετάσει περαιτέρω μέτρα, ακόμα και τη διαγραφή του, το θέμα είναι οτι το κόμμα ελέγχεται πλήρως απο τον Σρέντερ, οι δικοί του άνθρωποι το τρέχουν, οποιαδήποτε εσωτερική αντιπολίτευση έχει εξαφανιστεί, και ακόμα και η διαγραφή του, περισσότερο για τα μάτια του κόσμου θα γίνει (αν γίνει). Αντίστοιχη, ειναι και η κατάσταση στο CDU/CSU, η Μέρκελ, που υποτίθεται έχει αποχωρήσει (και δεν ασχολείται), τοποθετεί παντού δικούς της, ελέγχει τη συμμαχία πλήρως, και ετοιμάζει τον Μάρκου Ζέντερ. Τις τελευταίες εβδομάδες, “καίγονται” στελέχη του CSU στη Βαυαρία, και όσα δεν είναι της Μέρκελ ή του Μάρκους Ζέντερ (πρωθυπουργού της Βαυαρίας) χάνουν τις θέσεις τους, συνεχώς ξεσπούν σκανδαλάκια.

Αυτή η προώθηση του Κλίνγκμπεϊλ, απο τα Μέσα, κάνει εμφανές ότι το σύστημα τον στηρίζει. Η Ζερβάκη πέρασε μια ημέρα μαζί του στα γραφεία του SPD, και η συνέντευξη ήταν κυριολεκτικά, κανονικό “αγιογράφημα”. Πολλά λέγονται και γράφονται παρασκηνιακά τι ετοιμάζουν στη Γερμανία οι ελίτ. Ακόμα και πράγματα που δεν το φαντάζεται κανείς ότι ασχολείται το κατεστημένο. Για παράδειγμα, ο Κλίνγκμπεϊλ, πριν λίγες εβδομάδες τοποθετήθηκε σύμβουλος στο ΔΣ της Μπάγερν Μονάχου, της οποίας είναι και οπαδός. Πολλοί πιστεύουν ότι αυτή η τοποθέτηση μόνο τυχαία δεν είναι, και έχει να κάνει με ευρύτερες αλλαγές που σχεδιάζονται στη Γερμανία και στον αθλητισμό, κυρίως ποδόσφαιρο. Πρόσφατα, η Λίντα Ζερβάκη βρέθηκε σε μια εκδήλωση μαζί με τον Μπάστιαν Σβάινσταϊγκερ, που είναι παλαίμαχος ποδοσφαιριστής της Μπάγερν Μονάχου. Ενώ, διατηρεί φιλικές σχέσεις με τον Όλιβερ Καν, επίσης παλαίμαχο ποδοσφαιριστή της ομάδας του Μονάχου, που σήμερα είναι CEO της ομάδας.

Όλη αυτή η αλληλεπίδραση πολιτικών και ανθρώπων του ποδοσφαίρου, έχει κάνει αρκετούς να πιστεύουν οτι εντάσσονται στο πλαίσιο σημαντικών αλλαγών ακόμα και στα ποδοσφαιρικά τεκταινόμενα! Δηλαδή, πέρα απο ενεργειακά, εμπόριο κλπ κομμάτι του “παιχνιδιού” είναι και ο αθλητισμός. Στη Γερμανία έχει θεσμοθετηθεί (απο παλιά) το μοντέλο – συλλόγων, να είναι εταιρείες λαϊκής βάσης, και οι αποφάσεις να λαμβάνονται με τον κανόνα του 50% συν 1. Βέβαια, κατά την περίοδο της Μέρκελ, εμφανίστηκαν ομάδες “ιδιοκτητών”, απο το παράθυρο, κάτι που κατα καιρούς προκάλεσε αντιδράσεις στο φίλαθλο κόσμο, που δεν θέλουν να αλλάξουν οι κανόνες, είναι πιο παραδοσιακοί (ρομαντικοί). Απο την άλλη, οι “ειδικοί” του ποδοσφαίρου, θεωρούν ότι το άθλημα, πρέπει να ανοίξει περισσότερο, διότι παραμένει μη ανταγνωνιστικό, να γίνει περισσότερο εμπορικό για να κοντράρει τα ισχυρά πρωταθλήματα της Ευρώπης. Κάποια παραδείγματα τέτοιων ομάδων είναι:

Η Χόφενχαϊμ, ένα απο τα πρώτα club “ιδιοκτητών”, όπου το 2002, ο Dietmar Hopp, ένας απο τους πλουσιότερους Γερμανούς (συνιδρυτής της SAP), με περιουσία πάνω απο 10 δις δολάρια, εξαγόρασε τη Χόφενχαϊμ, τότε μια μικρή ομάδα τοπικού, και μέσα σε λίγα χρόνια τη μετέτρεψε σε μια ομάδα επιπέδου Bundesliga. Συγκεκριμένα, το 2008, η Χόφενχαϊμ, ανέβηκε για πρώτη φορά στην ιστορία της στην πρώτη κατηγορία, και το επόμενο έτος κατασκεύασε ένα υπερσύγχρονο ιδιόκτητο γήπεδο. Απο τότε η ομάδα δεν έχει υποβιβαστεί ποτέ, ούτε καν έχει κινδυνεύσει, μάλιστα υπάρχουν χρονιές -όπως η φετινή-, που είτε βγαίνει στην Ευρώπη, είτε παλεύει για έξοδο στην Ευρώπη. Ένα ακόμη παράδειγμα, νεόπλουτης ομάδας, είναι η Βόλφσμπουργκ, η οποία ελέγχεται πλήρως απο την αυτοκινητοβιομηχανία της περιοχής (Volkswagen), τον μεγαλύτερο επιχειρηματικό όμιλο στη Γερμανία, με τζίρο που αγγίζει τα 280 δις, και πάνω απο 600,000 εργαζομένους. Η Volkswagen ελέγχει 11! εταιρείες (Volkswagen, Bentley, Audi, Bugatti, Porsche, SEAT, Lamborghini, Skoda, MAN, Scania, Ducati). Η ομάδα έχει κατακτήσει ένα πρωτάθλημα Γερμανίας το 2009, καθως και ένα κύπελλο Γερμανίας το 2015.

Βέβαια, το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, νεόπλουτης ομάδας – αν και απο τα πιο πρόσφατα, είναι η περίπτωση της Λειψίας, η οποία δημιουργήθηκε όταν ο πλουσιότερος Αυστριακός επιχειρηματίας, και ιδιοκτήτης του ομίλου Red Bull, Dietrich Mateschitz, με περιουσία περι τα 27 δις δολάρια, αγόρασε το 2009, με μόλις 360.000Ε, την SSV Markranstädt, μια μικρή ποδοσφαιρική ομάδα που έπαιζε στην 5η κατηγορία Γερμανίας. Επειδή όμως η ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Γερμανίας, δεν επιτρέπει οι ποδοσφαιρικές ομάδες να έχουν εμπορικά ονόματα στον τίτλο τους, για να καταφέρει η Red Bull να έχει έστω το «RB» στο όνομα της Λειψίας, την ονόμασε «RasenBallsport Leipzig» και κράτησε ως αρχικά από το RasenBallsport τα «RB» για να θυμίζει «Red Bull», όπως στις άλλες ομάδες του ομίλου όπως η Red Bull Salzburg, New York Red Bulls, Red Bull Brazil.

Αυτές οι περιπτώσεις, έχουν προκαλέσει, κατα καιρούς, πολλές αντιδράσεις σε παραδοσιακές ισχυρές ομάδες, διότι δεν θέλουν ξαφνικά (οι ρομαντικοί οπαδοί) να δούν ρώσους ολιγάρχες και σείχιδες να αγοράζουν ομάδες, εις βάρος των δικών τους. Πάντως, για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, μπορεί οι οπαδοί π.χ της Μπάγερν Μονάχου να διαμαρτύρονται, όμως απο την άλλη, το 25% της ομάδας ελέγχεται απο Audi, Allianz και Adidas, συν ότι στο υπόλοιπο 75%, οι ψήφοι σε μεγάλο ποσοστό ελέγχονται απο τις πλουσιότερες Βαυαρικές οικογένειες (BMW κλπ). Επίσης, η ομάδα λαμβάνει μεγάλες χορηγίες απο το Κατάρ, και μικρομέτοχοι ειναι κυπριακές εταιρείες (=ρώσοι ολιγάρχες). Συνεπώς, δεν θέλουν κάτι, που εμμέσως το κάνουν οι ίδιες.

Αυτή η κατάσταση, με τη δημιουργία νεόπλουτων ομάδων, έχει οδηγήσει παραδοσιακές ομάδες -λαικής βάσης- της Γερμανίας, όπως η Στουτγκάρδη, το Αμβούργο, η Βρέντερ Βρέμης και η Σάλκε να υποβιβάζονται τα τελευταία χρόνια στην 2η κατηγορία Γερμανίας, και να κατακτούν σημαντική θέση ομάδες όπως η Λειψία, χωρίς σημαντική ιστορία.

Πάντως, είναι εμφανές, οτι την ώρα που εντός Ευρώπης εξελίσσεται πόλεμος, και μια χώρα έχει εισβάλει σε μια άλλη, οι Γερμανοί συνεχίζουν να ασχολούνται με τα οικονομικά τους συμφέροντα, βλέποντας “απέναντι” τους Αγγλοσάξονες και όχι τους Ρώσους… Πριν λίγες ημέρες, το ProSieben, αποφάσισε να διοργανώσει έναν αγώνα μεταξύ μιας ποδοσφαιρικής ομάδας της Γερμανίας και την Ουκρανία. Καμία ομάδα της Βαυαρίας, δεν δέχτηκε να συμμετέχει, όλες βρήκαν διάφορες δικαιολογίες για να αποφύγουν να παίξουν. Τελικά, έγινε ένας αγώνας Γκλάντμπαχ-Ουκρανία, με ελάχιστο κόσμο στο γήπεδο, το οποίο παρουσίασε η Λίντα Ζερβάκη μαζί με τον Ματίας Όπντενχεβελ (συνάδελφος της στο Prosieben). Στην αντιπολεμική συγκέντρωση στο Μόναχο, δεν βρέθηκαν πάνω απο 1500 άτομα, και η πλειοψηφία ήταν Ουκρανοί, σε μια πόλη σχεδόν 1.5 εκ πληθυσμού.

Άσχετο, κάτι αστείο για τη Λίντα Ζερβάκη. Η Μέρκελ συνήθιζε να προσκαλεί δημοσιογράφους στο σπίτι της, κάτι αρκετά λογικό σε σοβαρές χώρες, χωρίς το twitter να ξεσηκώνεται. Η Μέρκελ, αγαπάει το κρασί, στα δεκαέξι χρόνια στην Καγκελαρία, όποτε ο φακός την αποθανάτιζε σε κάποιο σουπερμάρκετ, πάντα στο καρότσι είχε μπουκάλια κρασί. Η Ζερβάκη απο την άλλη είναι του ούζου!σοκολατάκια ούζο κερνούσε στα γενέθλια της, στην παρουσίαση ενός βιβλίου της κερνούσε ούζα, και παλιότερα σε μια εκπομπή στο NRD έδινε ούζο στον πρωθυπουργό του κρατιδίου της Βαυαρίας. Ακόμη και στο τελευταίο της δελτίο στο ARD, πέρυσι, έβγαλε μπουκαλάκι ούζο (δείτε εδώ προς το τέλος*).

Κάποιοι δημοσιογράφοι, έλεγαν ότι πάει η Ζερβάκη στη Μέρκελ με τα ούζα, στο τρίτο ποτηράκι, η Καγκελάριος, ξεκινάει τα “JaaAaa”… έτσι συγκεκριμένο λόμπι, παίρνει ό,τι θέλει! … Προφανώς, το έλεγαν στο πλαίσιο του χιούμορ.. Είναι πιο χαμηλών τόνων άτομο, απλά θέλει να δείξει ότι είναι Ελληνίδα και να την ταυτίζουν με το ούζο, το παρατσούκλι της είναι “τζατζίκι”! Εξάλλου, είναι άτομο με ευαισθησίες, σε ένα podcast, πριν λίγα χρόνια, έκλεισε μια μια αφιέρωση ένα τραγούδι της Αλεξίου: “Η νύχτα με τα αινίγματα”, σε ένα άτομο που αγαπάει σαν πατέρα και τη στηρίζει, κάνοντας την ευτυχισμένη… λογικά κάποιον έλληνα μετανάστη εργάτη θα εννοούσε!

Comments are closed.