Τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας είναι περισσότερα απ’ ό,τι είναι τα θύματα του καρκίνου ή των τροχαίων ατυχημάτων

…όσον αφορά τις γυναίκες

Η πρόεδρος της επιτροπής ισότητας και δικαιωμάτων αστυνομικού προσωπικού της ΠΟΑΣΥ Σοφία Βαγενά, μίλησε στα Παραπολιτικά 90.1 Fm στην εκπομπή «Στον αέρα» με τη Νίκη Λυμπεράκη.
Μεταξύ άλλων, δήλωσε:

Αναφορικά με την ενδοοικογενειακή βία
Σ.ΒΑΓΕΝΑ: Βλέπουμε μια τεράστια έξαρση του φαινόμενου και μάλιστα μπαίνει κάθε μήνας κι αναρωτιόμαστε αν θα συμβεί πάλι μια γυναικοκτονία και δυστυχώς επιβεβαιώνεται. Αυτό που εντοπίζουμε κυρίως είναι το τεράστιο έλλειμμα ουσιαστικής και πραγματικής προστασίας των απειλούμενων θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας. Σαν Αστυνομία έχουμε ξεκινήσει μια προσπάθεια ώστε να γίνεται μια καλύτερη προσέγγιση των θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας στο βαθμό που είναι εφικτό από πλευράς Αστυνομίας, από την άλλη όμως αυτό το οποίο έχουμε διαπιστώσει είναι η δομική ανικανότητα σε βασικά θεσμικά όργανα να κινηθούν άμεσα.
ΔΗΜ.: Ναι αλλά είναι και η αστυνομία που είναι ανίκανη γιατί στις περισσότερες περιπτώσεις που καταλήγουμε σε τέτοια εγκλήματα υπάρχει ένα προηγούμενο. Συνήθως πριν τη δολοφονία υπάρχει μια μακρά συστηματική περίοδος κακοποίησης.
Σ.ΒΑΓΕΝΑ: Συνήθως σε όλα τα ειδεχθή εγκλήματα που έχουμε δει δυστυχώς υπήρχαν καταγγελίες τόσο σε αστυνομικές όσο και εισαγγελικές αρχές. Αυτό είναι κάτι ανησυχητικό. Όπως ανησυχητικό ήταν επίσης και στην περίοδο της πανδημίας που ενώ στις τηλεφωνικές γραμμές του 15900 υπήρχαν τετραπλάσιες κλήσεις σε σχέση με τις κλήσεις ελληνικής αστυνομίας αυτό ήταν άκρα ανησυχητικό για το πως λειτουργούμε ως ελληνική αστυνομία στα θέματα πρόληψης αυτών των εγκλημάτων. Αυτό σήμανε το καμπανάκι στην Αστυνομία ότι προφανώς θα πρέπει να αλλάξει ο τρόπος που προσεγγίζουμε κι αντιμετωπίζουμε τα θέματα. Προς αυτήν την κατεύθυνση κιόλας δημιουργήθηκαν τα γραφεία αντιμετώπισης ενδοοικογενειακής βίας τα οποία ήταν 6 κι αυτή τη στιγμή γίνονται αλλά 12, άρα μιλάμε για 18 γραφεία ενδοοικογενειακής βίας που θα υπάρχουν πανελλαδικά, που σίγουρα δεν αρκούν, θέλουμε πολλά περισσότερα. Θέλουμε περισσότερη στελέχωση.

Αναφορικά με τα γραφεία ενδοοικογενειακής βίας
Σ.ΒΑΓΕΝΑ: Αυτά τα γραφεία διενεργούν προανάκριση δηλαδή ολοκληρώνεται όλη η δικογραφία, έρχεται το θύμα εκεί είτε το ίδιο είτε μέσω τρίτων, δεν υπάρχει περίπτωση δηλαδή να έρθει θύμα στο γραφείο ενδοοικογενειακής βίας και να φύγει χωρίς να ολοκληρωθεί η δικογραφία. Οδηγείται άμεσα στη σύλληψη και στην προσαγωγή του δράστη φυσικά για το νόμο του 2500 περί ενδοοικογενειακής βίας, και φυσικά δίνουνε κι οδηγίες στα θύματα. Δηλαδή ένα θύμα μπορεί να απευθυνθεί εκεί όταν έχει κάποιες απειλές ή φόβο για τη ζωή του. Όμως αυτό το οποίο είναι επιτακτική ανάγκη, και προσπαθούμε και σαν ΠΟΑΣΥ να αναδείξουμε ,είναι ότι σε κάθε αστυνομική διεύθυνση θα πρέπει να υπάρχει τουλάχιστον ένα γραφείο ενδοοικογενειακής βίας σωστά στελεχωμένο ώστε να μπορεί να είναι λειτουργικό και αποτελεσματικό. Γιατί να δημιουργούμε απλά καμπάνιες ή να δημιουργούμε γραφεία που δεν μπορούν να λειτουργήσουν σωστά και από άποψη προσωπικού αλλά και υλικοτεχνικού εξοπλισμού κι οχημάτων δεν ωφελεί κανέναν.
Σ.ΒΑΓΕΝΑ: Τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας είναι περισσότερα απ’ ότι είναι τα θύματα του καρκίνου ή των τροχαίων ατυχημάτων όσον αφορά τις γυναίκες.

Ερωτηθείσα αν είναι εκπαιδευμένοι οι αστυνομικοί στον τρόπο υποδοχής και διαχείρισης των θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας
Σ.ΒΑΓΕΝΑ: Υπάρχουν αυτή τη στιγμή. Γι’ αυτόν τον λόγο κιόλας επιμένουμε κι εγώ ως πρόεδρος της επιτροπής δικαιωμάτων της ΠΟΑΣΥ εμμένω σ’ αυτό, ότι πρέπει να δημιουργηθούν γραφεία ενδοοικογενειακής βίας σε κάθε αστυνομική διεύθυνση νομού γιατί κυρίως στις επαρχίες είναι πάρα πολλές οι καταγγελίες και τα θύματα φοβούνται λόγω του κοινωνικού στιγματισμού να πάνε εύκολα να καταγγείλουν την κακοποίηση τους.
Σ.ΒΑΓΕΝΑ: Το θέμα δεν είναι καθαρά αστυνομικό. Φυσικά η αστυνομία πρέπει να φέρει εις πέρας και να ζωγραφίσει με τέτοιο τρόπο την δικογραφία ώστε να δώσει στον εισαγγελέα ή στην εισαγγελέα να κατανοήσει την υπόθεση αλλά από εκεί και πέρα πρέπει να υπάρχει τόσο νομική προστασία του θύματος δηλαδή να φτιάξουμε την αλυσίδα. Δηλαδή ο πρώτος κρίκος μετά την αστυνομία ποιος είναι; Είναι το θύμα να έχει νομική προστασία, αμέσως από τη στιγμή που έρχεται στο αστυνομικό τμήμα. Και μετά απ’ αυτόν τον κρίκο πρέπει να υπάρχει άμεση επικοινωνία, και γι’ αυτό μίλησα για ένα ευέλικτο σχήμα ώστε να μπορεί να πάει άμεσα να μείνει αυτή και τα παιδιά της σε μια δομή, σε μια δομή φιλοξενίας χωρίς να υπάρχουν καθυστερήσεις οι οποίες μπορεί να αποβούν μοιραίες. Και φυσικά το τελευταίο κομμάτι του κρίκου είναι η Εισαγγελία. Πρέπει να υπάρχει άμεση απονομή της δικαιοσύνης από την Εισαγγελία προκειμένου να αποφύγουμε περιστατικά τα οποία έχουμε δει στις τελευταίες γυναικοκτονίες.
Σ.ΒΑΓΕΝΑ: Πρέπει να ανοίξουν τα στόματα. Φυσικά και ανώνυμα μπορούν να πάνε στο αστυνομικό τμήμα, μπορούν να μιλήσουν για την καταγγελία την οποία ακούνε. Πολλές φορές οι γείτονες γνωρίζουν τα πάντα. Θα πάρει τηλέφωνο, θα αναφέρει για κάτι το οποίο ακούει, για ένα συνεχές κλάμα, για μια κακοποίηση και εννοείται πως ενεργοποιείται αυτόματα ο μηχανισμός και θα ξεκινήσει και η διερεύνηση της υπόθεσης και ενημέρωση άμεσα του εισαγγελέα.
Σ.ΒΑΓΕΝΑ: Ότι και να κάνουμε αυτή τη στιγμή σαν Αστυνομία μεμονωμένα, σαν Εισαγγελία μεμονωμένα, σαν δομές φιλοξενίας, σαν γενική γραμματεία δεν θα ωφελήσει σ’ αυτό το ζήτημα εάν δεν ασχοληθούμε όλοι διεπιστημονικά. Πρέπει να μιλάμε για όλα αυτά και πρέπει να μιλάμε γιατί όσο δεν μιλάμε καταλήγουμε να το θεωρούμε μια κανονικότητα.