Είμαι χρόνια δημοσιογράφος, αλλά δεν θυμάμαι ποτέ τόση αγριότητα

«Είμαι χρόνια δημοσιογράφος και δεν θυμάμαι ποτέ τέτοιον καταιγισμό αγριότητας» γράφει στο «Βήμα» ο Γιάννης Πρετεντέρης με αφορμή την υπόθεση του 53χρονου παιδοβιαστή που εξέδιδε το 12χρόνο κορίτσι από τον Κολωνό. Εξηγώντας παράλληλα ότι «Δυσκολεύεται να γράψει για την υπόθεση της 12χρονης» διότι όπως σημειώνει «Δεν θα καταφέρει να εκφράσει αρκετά τον αποτροπιασμό του». Την ίδια στιγμή παρατηρεί ότι η συγκεκριμένη «Τραγωδία ξεπερνά ακόμη και τους πρωταγωνιστές της». Ταυτόχρονα όμως επισημαίνει ότι «Η άδολη αγανάκτηση δεν χρειάζεται υπότιτλους».

Διαβάστε στη συνέχεια ολόκληρο το σχόλιο του δημοσιογράφου με τίτλο «Χωρίς εξήγηση»: «Να εξομολογηθώ την αμαρτία μου; Δυσκολεύομαι πολύ να γράψω για την υπόθεση της 12χρονης στον Κολωνό.
Φοβάμαι ότι δεν θα καταφέρω να εκφράσω αρκετά τον αποτροπιασμό μου.
Φοβάμαι πως έχουμε να κάνουμε με μια τραγωδία που ξεπερνάει ακόμη και τους πρωταγωνιστές της.
Φοβάμαι πως ούτε γνωρίζω όλες τις πτυχές ούτε μπορώ να εξηγήσω τα γεγονότα.
Κυρίως όμως με τρομάζει η χυδαιότητα όσων πασχίζουν να μετατρέψουν μια τραγωδία σε επιχείρημα. Από τα βάθη της ψυχής, ντρέπομαι για λογαριασμό τους. Η άδολη αγανάκτηση δεν χρειάζεται υπότιτλους.
Από την άλλη πλευρά αναρωτιέμαι τι συμβαίνει. Οχι ένα, ούτε δυο, αλλά απανωτά δράματα σκιάζουν την καθημερινότητά μας.
Ο ένας σκοτώνει τη γυναίκα του, η άλλη δολοφονεί τα παιδιά της, ο τρίτος στραγγαλίζει τη μάνα του, ο πατέρας βιάζει την κόρη και η μάνα εκδίδει τη δική της.
Αδιανόητα πράγματα. Είμαι χρόνια δημοσιογράφος και δεν θυμάμαι ποτέ να βρεθήκαμε αντιμέτωποι με τέτοιον καταιγισμό αγριότητας.
Προφανώς τραγωδίες και εγκλήματα υπήρχαν πάντα. Κτήνη και θύματα επίσης. Αλλά αυτό που ζούμε στις μέρες μας ξεπερνάει κάθε προηγούμενο.
Τι συμβαίνει, λοιπόν; Δεν ξέρω αν υπάρχει μια εξήγηση.
Φταίει η κρίση της τελευταίας δεκαετίας, θα πουν κάποιοι. Είναι η θεωρία του εκτσογλανισμού που δεν εξηγεί όμως όλα τα τσογλάνια.
Φταίει η οικονομική δυσπραγία, θα πουν άλλοι. Κολοκύθια. Είναι σαν να λες ότι ο κάθε φτωχός κρύβει μέσα του έναν βιαστή ή έναν μαστροπό. Δεν ισχύει.
Είναι πιθανώς η κατάλυση της κοινωνικής συνοχής. Της εγγύτητας και της οικειότητας που προσέφερε η γειτονιά, το χωριό, η ευρύτερη οικογένεια των τριών γενεών που έχουμε συνηθίσει στη χώρα μας.
Και είναι ασφαλώς το επίπεδο της βίας που έχει ανέβει επικίνδυνα. Μικρά παιδιά βιαιοπραγούν καθημερινά στα σχολεία, ακόμη και εναντίον των δασκάλων τους.
Αλλά όπως δεν υπάρχει μία εξήγηση, δεν υπάρχει και μία λύση. Και μεταξύ μας, αυτό είναι που φοβάμαι περισσότερο».