Σιγά μην περιμένουμε τον Λεξ να μας πει ότι είναι σφιχτοκ@λα

Το πρώτο μεγάλο σοκ (για την κοινή γνώμη και τα media) ήταν στη Νέα Σμύρνη, όταν ο Λεξ γέμισε ένα γήπεδο με 25 χιλιάδες πιτσιρίκια χωρίς καμία διαφήμιση… Το φαινόμενο επαναλήφθηκε πριν λίγες ημέρες με τον Λεξ αυτήν τη φορά να γεμίζει το Καυτατζόγλειο στη Θεσσαλονίκη με 30 χιλιάδες κόσμο.

Τα media, κυρίως όμως η τηλεόραση, μέχρι και τον τελευταίο πανελίστα (πολιτικών ή ψυχαγωγικών εκπομπών) έμαθε πια να προφέρει το όνομά του! Είδαν κάποια βιντεάκια στο YouTube, “έπαιξαν” και αποσπάσματα στις εκπομπές τους για να στηρίξουν τα σχόλια… Ενώ είδαμε έως και τον πρώην υπουργό του ΣΥΡΙΖΑ Τρύφωνα Αλεξιάδη να προτρέπει τους Νεοδημοκράτες από την τηλεόραση “Να ακούσουν το τραγούδι του Λεξ, Μουσική για τσογλανους”! Εντάξει σε αυτό δεν φταίει ο Λεξ, αν ο άλλος είναι… τρύφωνας!

Τελικά όμως τι είναι ο Λεξ; Πρίγκιπας ή βάτραχος; Άγγελος ή διάβολος; Αυθεντικός, περιθωριακός, μούφας ή τρούφας; Κατά τη γνώμη μας δεν έχει καμία σημασία! Ούτε τι είναι ούτε τι δεν είναι! Στη φάση του είναι ο τύπος και κάνει αυτό που του αρέσει… Όπως και δεκάδες άλλοι τύποι σαν τον ΛΕΞ. Ή σαν τον Αργυρό, την Παπαρίζου, και τον Ρέμο! Όπως παλιά γέμιζαν τα γήπεδα με Νταλάρα και τα μπουζούκια με Πάριο! Όλους κάποιοι τους ακούνε! Ολοι εμείς δηλαδή! Τη μια μπορεί να είσαι στον έναν και την άλλη στον άλλον! Τα ίδια πιτσιρίκια που ήταν στον Λεξ προχθές, αύριο θα πάνε ΟΑΚΑ να ακούσουν 50cent και Αργυρό!

Οι πληθυσμοί που συγκεντρώνονται σε αυτές τις συναυλίες δεν είναι μέτρο για τίποτα, ούτε για τη ριζοσπαστικοποίηση της κοινωνίας ούτε για το τι έρχεται τον χειμώνα, την άνοιξη ή το καλοκαίρι! Τα δε συνθήματα που ακούγονται, ακούγονται και στα γήπεδα… Και στα καράβια, και στα σαλόνια, και στα αλώνια! Και στις λαϊκές, και τις απογευματινές και τις βραδινές! Δεν έχει να κάνει! Τα ίδια πιτσιρίκια θα πάνε μετά σπίτι και θα στραβωθούν μπροστά σε ένα τάμπλετ και μια οθόνη!

Το ότι τα πράγματα είναι σφιχτόκωλα δεν περιμένει κανείς τον Λεξ να του το πει… Το ότι το λέει όμως είναι καλό, όπως είναι και το τρέξιμο και τα λαχανικά!

Από κει και πέρα οι ανατροπές δεν γίνονται σε τέτοια event που οργανώνονται στα σόσιαλ μίντια… Γίνεται όμως ή πιο σωστά μπορεί να γίνει πολιτική δουλίτσα όπως την εννοεί ο ΣΥΡΙΖΑ που είναι κολλημένος στη δεύτερη θέση (στις δημοσκοπήσεις)! Και είναι κολλημένος διότι δεν μπορούν να καταλάβουν ότι όταν ο άλλος πάει να ακούσει τον Λεξ, και μέσα στη γενικότερη μ@λ@κι@ φωνάξει “Μητσοτακη γ@@@@@” δεν σημαίνει αυτόματα ότι έγινε και ΣΥΡΙΖΑ! Μια μ@λ@κι@ είπε για να περάσει η ώρα, όπως ήπιε μια μπύρα και άναψε και ένα τσιγάρο! Τι να λέει; Τα προβλήματα θα είναι εκεί και αύριο που λέει και το ΚΚΕ!

Από κει και πέρα δυο δημοσιογράφοι ο Μάκης Πολλάτος (Πρώτο Θέμα) και η Σοφία Γιαννακά (iefimerda) επιχειρούν να “φωτίσουν” το φαινόμενο ή την περίπτωση (ΛΕΞ)… Μιλώντας ο πρώτος για κάτι αυθεντικό και η δεύτερη για κάτι περιθωριακό (που σαγηνεύει τον ΣΥΡΙΖΑ)!

Γράφει ο Πολλάτος: “Ψάχνουν όλοι να εξηγήσουν το φαινόμενο Λεξ. Πώς μπορεί, πώς γίνεται, ένας άγνωστος μουσικός να γεμίζει με ευκολία το γήπεδο με 30.000 κόσμο κάθε φορά που κάνει συναυλία; Μήπως οι στίχοι του μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους, αναρωτήθηκε φίλος από ραδιοφώνου. Γιατί η νεολαία εκφράζει το δυναμισμό της μέσα από τους στίχους του Λεξ που αποδομούν τα κακά της κοινωνίας και περιγράφει την πραγματικότητά μας αφτιασίδωτη; Ενας λόγος είναι ότι η νεολαία περνάει δύσκολα. Οι νέες και οι νέοι μας δουλεύουν ασταμάτητα, δεν έχουν ευκαιρίες και τα καλά πόστα που πληρώνονται με ανθρώπινο μισθό είναι είτε στο εξωτερικό είτε αποτελούν άβατον -στις περισσότερες περιπτώσεις- αν δεν έχεις μπάρμπα στην Κορώνη. Κι αυτό περιγράφει ο Λεξ, χωρίς φιοριτούρες. Κι επίσης, η ζωή του είναι συμβατή με αυτό που τραγουδάει. Δεν έχει μετακομίσει στο Πανόραμα ή στην παλιά παραλία της Θεσσαλονίκης. Μένει στις εργατικές κατοικίες όπου μεγάλωσε. Εχει φτηνό το εισιτήριο στις συναυλίες του, 6 ή 8 ευρώ, που σημαίνει ότι και με 30.000 ανθρώπους, αυτά που του μένουν στο τέλος ίσα που καλύπτουν το κόστος για το επόμενο καλογυρισμένο video clip που θα ετοιμάσει. Δεν θέλει να γίνει πλούσιος. Και γι’ αυτό έχει γίνει μύθος. Επειδή τα χρήματα που μπορεί να του περισσεύουν από τις συναυλίες -όπως λένε εκείνοι οι λίγοι που γνωρίζουν- ο Λεξ τα προσφέρει σε φτωχές οικογένειες που έχουν ανάγκη, χωρίς να θέλει να γίνει γνωστό. Διότι δεν κάνει φιλανθρωπίες, ούτε το πράττει για να γίνει φίρμα. Μάλλον είναι αριστερός, με τον τρόπο εκείνο που είχαν στο μυαλό τους οι παλαιοί, οι εξορισμένοι, οι εμιγκρέδες, οι εργάτες. Κάτι σαν ένας σύγχρονος Ρομπέν των Δασών. Και γι’ αυτό δεν θέλει να δίνει συνεντεύξεις, ο ίδιος έχει δυσανεξία στην αυτοπροβολή μέσω των social media. Διότι μάλλον δεν θέλει να γίνει mainstream. Κι αυτή η συνέπεια λόγων και έργων είναι που κάνει τους νέους να αναφωνούν: «Λέξαρος»! Και γι’ αυτό η επιδραστικότητα που γίνει ο Σαλονικιός ράπερ στη νεολαία θα μεγαλώνει όσο παραμένει συνεπής στις αρχές του”.

Αντίθετα η Γιαννακά βλέπει τη μανία της Αριστεράς “Να αγκιστρώνεται σε κάθε περιθωριακό τύπο και να λατρεύει μειοψηφικές περσόνες έχει αρχίσει να χτυπάει ταβάνι. Και δεν αναφέρομαι στους διάφορους Κουφοντίνες και Τοξοβόλους που η Αριστερά ανερυθρίαστα και δημόσια υπερασπίζεται -πρόσφατα, μάλιστα, έδωσε μάχη υπέρ ενός πανεπιστημιακού, οπαδού του Κουφοντίνα και του ένοπλου αγώνα, που κάποια υπηρεσία κατέβασε άρον άρον από το αεροπλάνο που θα τον οδηγούσε στο Καράκας, μέσω ΗΠΑ. Αναφέρομαι σε κάθε άτεχνο stand up κωμικό, ψευτο-ράπερ ή θεόμουρλο καλλιτέχνη που η Αριστερά περιθάλπει, αναδεικνύει και θεοποιεί, αρκεί να υπηρετεί την πρωτόγονη μεταπολιτευτική κουλτούρα της: πρέπει, δηλαδή, ο εν λόγω «εκλεκτός» να βρίζει χυδαία τον Μητσοτάκη, να υμνεί μια δήθεν αντιεξουσιαστική ατζέντα και να περιφρονεί τους μικρομεσαίους «κυρ-Παντελήδες», τη μεσαία τάξη και τις αξίες της. Να εκφράζει, με άλλα λόγια [ο εκάστοτε εκλεκτός], έναν κόσμο που περιφρονεί την προκοπή, την ασφάλεια και την κανονικότητα, και να αναζητά την έμπνευσή του στο πεζοδρόμιο, στην παραβατικότητα και στις πλατείες «της οργής». Μια ολόκληρη φουρνιά από ατάλαντες και περιθωριακές μορφές του «καλλιτεχνικού» κόσμου βρήκαν στασίδι στην αντιπολίτευση και στα Μέσα που τη στηρίζουν, τα τελευταία χρόνια. Μπροστά τους ο Λαζόπουλος, που υπηρέτησε για ένα διάστημα το αριστερό αφήγημα με αχρείαστες υπερβολές και άφθονες χυδαιότητες, μοιάζει τεράστιο ταλέντο και πραγματικός καλλιτέχνης! Η τωρινή αγάπη της Αριστεράς ακούει στο όνομα Λεξ. Ένας ράπερ που οι στίχοι του αφορούν σε θέματα όπως είναι «η οικονομική κρίση, τα ναρκωτικά και οι μικροπαραβατικότητες», όπως τον διαφημίζει φιλοσύριζα σάιτ… Το πιο χάι τραγούδι του έχει τίτλο «Μουσική για τσόγλανους» και ο Λεξ αφιονίζει τα πλήθη κυρίως όταν βρίζει τον Μητσοτάκη με το γνωστό σύνθημα «fuck you». «Δεν τον παίζουν τα κανάλια και οι εταιρείες, αλλά γεμίζει τα στάδια με νέους», έγραψε παραληρών φιλοσύριζα αρθρογράφος για τον ράπερ, τον οποίο παρομοίασε με τον Αλέξη Τσίπρα! Πάρτε μια μικρή γεύση από τη «Μουσική για τσόγλανους»:

Άσε τον φλώρο να νομίζει πως ζει
Με την μπέμπα στην μπέμπα τρέχει στην παραλιακή
Στ’ ακουστικά σου τσόγλανων μουσική
Ιερή σαν σχέση που ‘ναι αληθινή (αληθινή)
Ενώ καριόλες κυνηγάνε εξασφάλιση
Καθόλου αγάπη, μόνο πούτσα κι εκμετάλλευση

Έχω το πλάνο μου και τσόγλανους μαζί μου γι’ αυτό
Το colpo grosso, την τέλεια κομπίνα στο μυαλό
Θα γίνουμε αδερφέ μου μία νύχτα στο υπόγειο
Με γάντια και σκουφιά μπροστά απ’ το χρηματοκιβώτιο
Όνομα κωδικό «απόδραση απ’ τα σκατά»
Ένα εξωτικό νησί και δυο νταλίκες λεφτά

Δεν ξέρω πόσοι άνθρωποι διασκεδάζουν με αυτά. Να δεχτώ ότι μια μειοψηφία νέων τα ακούει με ευχαρίστηση. Αλλά δυσκολεύομαι να κατανοήσω π.χ. τον Τρύφωνα Αλεξιάδη (πρώην υφυπουργό του ΣΥΡΙΖΑ), που έφτασε στο σημείο να κουοτάρει Λεξ στο κανάλι Kontra, λέγοντας προς τη ΝΔ «Καλό είναι να ακούσουνε το τραγούδι του Λεξ “Μουσική για Τσόγλανους” και ιδιαίτερα να διαβάσουν κάποιοι τους στίχους, για να καταλάβουν λίγο τι γίνεται στη νεολαία». Δηλαδή, τι γίνεται στη νεολαία;

Η αγάπη της Αριστεράς για τις μειοψηφικές περσόνες κρύβει, στην πραγματικότητα, την περιφρόνησή της για τον συντηρητικό Έλληνα «μικροαστό». Αυτόν, δηλαδή, που προσδοκά την «αριστεία» και την «κανονικότητα». Η Αριστερά προτιμά τον Λεξ και τους οπαδούς του, όχι τη μεσαία τάξη, τους «κυρ-Παντελήδες». Κάνει το ακριβώς ανάποδο του ΠΑΣΟΚ του ’80, που επινόησε τους μικρομεσαίους και τους χάρισε την πολυπόθητη κοινωνική ανέλιξη. Αυτούς η Αριστερά τούς αποστρεφόταν, τους θεωρούσε νυσταλέους νοικοκυραίους, υπνωτισμένους ψηφοφόρους της δεξιάς, αντιπάλους των πεζοδρομίων και της συνεχούς εξέγερσης. Ακόμη και σήμερα, αντί να τους συντρέχει, να τους ακούει και να τους καταλαβαίνει, όπως θα έπρεπε να κάνει μια Αριστερά που νιώθει τον λαό, τους λοιδορεί και τους ψέγει ως «κυρ Παντελήδες».

Αυτή ακριβώς την αξιακή φαντασίωση εξέφρασε ο Νίκος Φίλης, λέγοντας στο τελευταίο Πολιτικό Συμβούλιο «είμαστε πολύ αριστεροί για να μας ψηφίζουν οι κυρ-Παντελήδες». Αλλά και ο «προεδρικός» Δ. Τζανακόπουλος το ίδιο εννοούσε όταν χαρακτήριζε «επιχείρηση αυταρχισμού και κατατρομοκράτησης» την επέμβαση της αστυνομίας κατά των εμπόρων ναρκωτικών στην εστία της Πολυτεχνειούπολης. Η κατεύθυνση που δείχνουν αυτά τα στελέχη οδηγεί τον ΣΥΡΙΖΑ βαθιά προς το μειοψηφικό περιθώριο και τον απομακρύνει κι άλλο από το Κέντρο.

Κι όσο κι αν ο κ. Τσίπρας κατανοεί ότι η λύση βρίσκεται στον κεντρώο χώρο, γιατί εκεί είναι η μεγάλη δεξαμενή ψήφων, τόσο κάποιος Λεξ ή Φίλης θα τον τραβάει από το μανίκι. Εξάλλου, αυτή την άβυσσο με την κοινωνική πλειοψηφία αντανακλούν σταθερά όλες οι δημοσκοπήσεις”.