Enimerosi24Η ιστορία του ομόφυλου ζευγαριού που αναφέρθηκε ο πρωθυπουργός
… στη συνέντευξή του
«Το παιδί μας είναι στον αέρα, γιατί το παιδί “μας” είναι παιδί “μου” στα χαρτιά… Τι θα γίνει αν πεθάνω;» αναρωτήθηκε η Κατερίνα που έχει μια 4χρονη κόρη με την Νικολέτα, την Ιόλη… Και πρόκειται για την συγκλονιστική ιστορία του ομόφυλου ζευγαριού που ανέφερε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στη χθεσινοβραδινή συνέντευξή του στην ΕΡΤ.
Οι δυο γυναίκες είχαν πάρει μέρος στην καμπάνια «Η αγάπη κάνει την οικογένεια», μιλώντας στον ΣΚΑΪ και το «Πρωινό μας» τον περασμένο Ιούλιο, για τα νομικά εμπόδια που υπάρχουν, αλλά και για το γεγονός ότι αν πεθάνει η Κατερίνα (που έχει διαγνωστεί με καρκίνο), η 4χρονη Ιόλη είναι στον «αέρα» και πιθανόν να καταλήξει σε ίδρυμα, αν δεν αλλάξει το νομικό πλαίσιο.
Νικολέτα: Είμαστε οικογένεια, είμαστε 10 χρόνια μαζί και έχουμε ένα κοριτσάκι 4 ετών. Είμαι μια αγαπημένη οικογένεια.
Κατερίνα: Έχουμε κάνει και ένα σύμφωνο (συμβίωσης) όταν ήμουν έγκυος στη μικρή.
Σε ερώτηση για το αν φοβούνται το μπούλινγκ και τον ρατσισμό που ενδεχομένως να βιώσει το κοριτσάκι επειδή έχει δύο μητέρες, απάντησαν:
Κατερίνα: Ναι, φοβάμαι (το μπούλινγκ και τον ρατσισμό), είναι το άγχος όλων των γονέων.
Νικολέτα: Ξέρουμε ότι θα είναι δύσκολα αλλά ξέρουμε πως από πίσω της θα έχει μία οικογένεια με πάρα πολλή αγάπη.
Για το αν έχει ρωτήσει η μικρή, γιατί δεν έχει μπαμπά και έχει δύο μαμάδες, είπαν πως ακόμα δεν έχει ρωτήσει.
Νικολέτα: Από την αρχή της είπαμε πως υπάρχουν πολλών ειδών οικογένειες, της είπαμε πως η δικιά μας είναι αυτή. Δεν ένιωσε την ανάγκη να μοιάσουμε σε κάτι. Όταν θα παίξουμε μπορεί να πει σε μένα να κάνω τον μπαμπά ή στην Κατερίνα να κάνει τον μπαμπά. Μπορεί να μας πει να είμαστε γάτες, μπορεί οτιδήποτε.
Για το αν νιώθουν νομικά ανυπεράσπιστες είχαν απαντήσει:
Νικολέτα: Νιώθουμε νομικά ανυπεράσπιστοι, γιατί το παιδί μας αυτή τη στιγμή νομικά έχει έναν γονιό, ενώ πρακτικά έχει δύο. Από τη στιγμή της σύλληψής της, που ήταν μία απόφαση πολύ συγκεκριμένη και με πολλή σκέψη, νομικά δεν καλύπτεται. Και αυτό είναι πολύ τρανταχτό, όταν η Κατερίνα διαγνώστηκε με καρκίνο, κινδύνευσε η ζωή της και το μεγαλύτερο άγχος μας ήταν, όχι μόνο να μην χάσουμε το ένα μέλος της οικογένειάς μας, αλλά να μην χάσει το παιδί και τις δύο του μητέρες. Νομικά, εγώ δεν υπάρχω σε αυτή την οικογένεια.
Κατερίνα: Έχω διαγνωστεί με καρκίνο, είναι επιθετικός και δεν ξέρουμε πώς θα πάει. Ελπίζουμε να πάει καλά. Σε περίπτωση που δεν πάει, το παιδί που αυτή τη στιγμή είναι στο δικό μου όνομα, δεν ξέρουμε τι θα γίνει. Νιώθω ότι δεν μπορώ να πεθάνω. Γιατί να πεθάνω εγώ, η Ιόλη, εκτός από μένα χάνει και τη Νικολέτα.
Νικολέτα: Δεν γίνεται να εύχεσαι, αν είναι να πεθάνει ένας γονιός, να είναι αυτός που δεν έχει νομική υπόσταση πάνω στο παιδί. Δεν γίνεται να συμφιλιώνεσαι με τον θάνατο, όσο δύσκολο κι αν είναι, και να παρακαλάς να πεθάνεις αφού το παιδί γίνει 18 ετών.
Κατερίνα: Με την ίδια ειλικρίνεια που αντιμετωπίζουμε τα πράγματα, της είπαμε και γι αυτό. Ξέρει ότι έχω καρκίνο. Ξέρει ότι ήμουν άρρωστη, δεν ήμουν καλά, ότι πήγαινα στον γιατρό για να μου βγάλει το μπαλάκι. Ο φόβος υπάρχει, ελπίζω να φτιάξουν τα πράγματα, να μπορώ να πεθάνω με την ησυχία μου. Για μένα είμαι εντάξει να πεθάνω, για τους δικούς μου όμως δεν είμαι εντάξει. Για τη Νικολέτα δεν είμαι εντάξει, για τη μικρή δεν είμαι εντάξει. Όταν έχω άγχος και δεν ξέρω τι θα γίνει το παιδί μου. Είναι στον «αέρα». Το παιδί μας είναι στον «αέρα», γιατί το παιδί «μας», είναι παιδί «μου» στα χαρτιά.
