Εβραία καλλιτέχνις απαντάει στους “Χωμενίδηδες”

Δήλωση της Ισραηλινής καλλιτέχνιδας και παιδαγωγού Άντι Λιράζ (Adi Liraz) για τη ματαίωση της εκδήλωσης της Ισραηλινής Πρεσβείας στη φετινή Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Από την μια το είδος του Χωμενίδη. Δηλαδή το είδος του κυρίου που χρησιμοποίησε τις λέξεις “νεοναζί” (τι πολιτικός γκεμπαιλοστοχασμός!), “καραφλομαλλιάδες” (τι φινέτσα!), “προγάστορες” (τι εικονοκλαστικό μπρίο!) για να επιτεθεί σε εκδότες και αναγνώστες που έστειλαν περήφανο μήνυμα αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό, ακυρώνοντας την προσπάθεια της ισραηλινής πρεσβείας και των εδώ φίλων της να μετατρέψουν την ΔΕΘ Βιβλίου σε πλυντήριο της γενοκτονίας που διαπράττει το κράτος – δολοφόνος σε Γάζα και Δυτική Οχθη. Πρόκειται για τον ίδιο κύριο που σε ένα ντελίριο ακροκεντρώας δημοκρατίτιδας μας έχει επισημάνει ότι το Ισραήλ είναι το «προκεχωρημένο φυλάκιο του δυτικού πολιτισμού» και με πάθος που θα ζήλευε ακόμα και ισραηλινός αεροπόρος την ώρα που βομβαρδίζει νοσοκομεία μας έχει καθησυχάσει ότι «το Ισραήλ θα καθαρίσει για όλους μας»…

Από την άλλη οι άνθρωποι. Οπως η εβραία καλλιτέχνις και παιδαγωγός, η Adi Liraz.
Οι “Εκδόσεις Ισνάφι” ανάρτησαν στον λογαριασμό τους στο facebook την παρακάτω τοποθέτηση της Adi Liraz.
Και νομίζουμε ότι κάθε άλλη απάντηση στους “Χωμενίνηδες” περιττεύει.
Παραθέτουμε την δήλωση:

“Από τις εκδόσεις Ισνάφι κυκλοφορούν πολλά βιβλία που αφηγούνται και αναπαριστούν την εβραϊκή ζωή στις περιοχές που σήμερα αποτελούν την Ελλάδα.
Πριν από μερικά χρόνια ανέλαβα την ευθύνη για τη σειρά Romanioti* με τρεις τίτλους από και για τη Ρωμανιώτισσα θεατρική συγγραφέα Rae Dalven.
Μέσα από το καλλιτεχνικό έργο και την έρευνά μου, καθώς και μέσα από τις ξεναγήσεις που οργανώνω στα Ιωάννινα, αφηγούμαι και παρουσιάζω τη σχεδόν ξεχασμένη κοινότητα της γιαγιάς μου, Μιρέττας. Τόσο μέσα από τις εμπειρίες της ίδιας και της μητέρας μου, που μεγάλωσε στην Ελλάδα από τα έξι μέχρι τα δεκαέξι της, όσο και μέσα από την ιστορία της εξέχουσας οικογένειας Λεβί ή του προπαππού μου, του Άσερ Μωυσή, πρώτου εκδότη του ποιητή και μεταφραστή Γιοσέφ Ελιγιά, και πρόεδρου της εβραϊκής κοινότητας της Θεσσαλονίκης μέχρι το 1936. Στον ίδιο πιστώνεται και η συμφωνία με το ΕΑΜ που έσωσε 3.000 Εβραίους κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής.
Πριν από 22 χρόνια έφυγα από το Ισραήλ/Παλαιστίνη και επέστρεψα στη Διασπορά. Ξεμάθαινα και έμαθα εκ νέου πώς να διεκδικώ τη συλλογική ιστορία μου και τα κομμάτια της ταυτότητά μου που μου αρνήθηκαν είτε ο φασισμός είτε οι αποικιοκρατικές ιδέες.
Η εβραϊκή ζωή, η ιστορία, η γνώση και η λογοτεχνία έχουν μια πολύ μακρά ύπαρξη, πολύ πέρα από τον Σιωνισμό.
Συχνά είναι πολύ δύσκολο να μιλήσουμε γι’ αυτό στην Ελλάδα, γιατί η ελληνική κοινωνία εξακολουθεί να επηρεάζεται πολύ από αντισημιτικές απόψεις, που είτε προπαγανδίζονται από την Εκκλησία είτε από τον καπιταλισμό, και ακόμη και στο αριστερό κίνημα συναντάς συχνά ανθρώπους που δεν ξέρουν να διακρίνουν τον Ιουδαϊσμό από τον Σιωνισμό.
Είναι μια συνεχής αντιπαράθεση όταν εργάζεσαι στην Ελλάδα.
Η απόπειρα της Ισραηλινής πρεσβείας να δημιουργήσει μια εκδήλωση που ισχυρίζεται ότι εκπροσωπεί την εβραϊκή λογοτεχνία στην Ελλάδα είναι εξοργιστική. Εκπροσωπεί ένα κράτος που σήμερα διαπράττει γενοκτονία και εγκλήματα πολέμου, και αποτελεί ξεδιάντροπο σφετερισμό της Εβραϊκής λογοτεχνίας, η οποία ξεπερνά κατά πολύ το Ισραήλ και ανθίζει και στην Ελλάδα μέσα από το έργο των προαναφερθέντων Joseph Eliyah, Rae Dalven και πολλών άλλων.
Αλληλεγγύη προς τους διαδηλωτές που το σταμάτησαν. Αλληλεγγύη προς τον λαό της Γάζας που παλεύει για τη ζωή του.

Adi Liraz
Καλλιτέχνις και παιδαγωγός”
Πηγή: Ημεροδρόμος