Η Γιώτα Δημητρακοπούλου ξεφυλλίζει την LIFO και την ATHENS VOICE

Επιτέλους! Lifo και Athens voice ξανά ανάμεσα μας. Σαν δυο φίλους που έχεις την γλύκα και την χαρά να τους ξανασυναντήσεις μετά τις καλοκαιρινές διακοπές. Η προσαρμογή είναι δύσκολη, ο Σεπτέμβρης είναι βάρβαρος μήνας, σε φέρνει αντιμέτωπο με τον εαυτό σου, τις επιλογές σου, ψάχνεις κάτι να πιαστείς, να θυμηθείς, να αναγνωρίσεις, να νιώσεις οικεία μαζί του. Εξάλλου, αυτό δεν είναι και το όμορφο παύλα σοφό; Να δημιουργείς αγαπημένες συνήθειες που σε βοηθούν να επανακτάς την πορεία σου όταν για λίγο την χάνεις.

Χτες ήταν μέρα συνάντησης λοιπόν για πολύ κόσμο στην Αθήνα με τους αγαπημένους μας free press οδηγούς. Ξύπνησα το πρωί με ενθουσιασμό να πάω να βρω τη Lifo, η οποία, ως γνωστόν, είναι και ακριβοθώρητη, δεν τη βρίσκεις και με την πρώτη (μεταξύ μας είχα κάνει μία απόπειρα από το βράδυ γυρίζοντας σπίτι μήπως τη πετύχω στο Σύνταγμα αλλά δεν στάθηκα τυχερή).

Στον ηλεκτρικό και το μετρό, γνώριμες εικόνες. Αυτές άλλωστε που αναζητούσα. Η Athens voice κοινό αξεσουάρ για όλους. Μέσα στις τσάντες, πάνω στα καθίσματα, και κυρίως στα χέρια όλων. Ήδη ανυπομονούσα να πάρω και τη δική μου και ας μην τη πολυδιαβάζω. Μου είχε λείψει κι αυτή. Προτιμώ όμως τη Lifo. Εκεί είναι οι αγαπημένες μου στήλες. Και επιτέλους τη βρήκα στου Παπασωτηρίου. Και ένιωσα τη χαρά του να θέλω να την ξεφυλλίσω όλη με μια κίνηση στην είσοδο του βιβλιοπωλείου, αχόρταγα και βιαστικά. Πόσο μου αρέσει, σκέφτομαι, αυτή η γλυκιά επικοινωνία. Διαβάζω το editorial του Τσαγκαρουσιάνου, σαν καλοσώρισμα, με τη χειρόγραφη υπογραφή του που το κάνει τόσο ζωντανό λες και το γράφει για σένα. Αμέσως μου έρχεται στο μυαλό η σειρά που ακολουθώ όταν τη διαβάζω και το χέρι πάει μόνο του, εντελώς μηχανικά, και κατευθύνει τη ματιά μου. Από τη σελίδα 8 κατευθείαν στην 26, Δημήτρης Πολιτάκης και POPAGANDA. Άρωμα επιστροφής, μπαταρίες που ξαναγεμίζουν. Γρήγορη ματιά στο Ρηγόπουλο και κατευθείαν γεύση πάλι από Τσαγκαρουσιάνο και media. Δεξιά, διακρίνω καινούργια στήλη από Τριβόλη, Athens Calling, την αφήνω προς το παρόν θα τη δω μετά, βιάζομαι να διαβάσω Δασκαλαντωνάκη, σελ.38, με τα μεγάλα μαύρα της γυαλιά να σκέφτεται διάφορα και να μονολογώ και εγώ μαζί της. Κλείνω με Μιχαήλ και Ημερολόγια Κουζίνας, αγαπημένη σελίδα, εξαιρετική, γύρισε από Κρήτη.

Το πρώτο ξεφύλλισμα ολοκληρώθηκε και έπεται το σκανάρισμα, αφήνω πάντα κάτι για μετά. Μου αρέσει να την έχω στο σάκο μου και να τη διαβάζω σε δόσεις. Αυτή την εβδομάδα, σκέφτομαι, θα διαβάσω και την Athens voice. Θα κάνω μια προσπάθεια παραπάνω τουλάχιστον, ομολογώ με κουράζουν τις περισσότερες φορές τα μεγάλα της κείμενα. Τα μόνο που προσμένω ευχάριστα από αυτήν είναι τα ζώδια από τον Πανόπουλο. Σήμερα όμως είναι μέρα συνάντησης και χαράς, όπως είπαμε, και θα την τιμήσω πάραυτα. Εξάλλου, μου αρέσει που υπάρχουν και τα δυο αλλά η Lifo μου πάει πιο πολύ. Και απλά θα ευχηθώ να τη βρίσκω πιο εύκολα στους δρόμους της Αθήνας.

Γιώτα Δημητρακοπούλου