Το παραμύθι των “ροζ” ΜΜΕ

“Προτιμώ να είμαι μαύρος παρά ομοφυλόφιλος, γιατί αν είσαι μαύρος δεν χρειάζεται να δίνεις συνεχώς εξηγήσεις στη μητέρα σου». Τσαρλς Πιρς, Αμερικανός φιλόσοφος (1839-1914)

Ποια ομοφοβία; Οι πρόσφατες δηλώσεις Ψαριανού ενθουσίασαν, έμαθα, την γκέι κοινότητα. “Την πήραμε, επιτέλους, την (τέταρτη) εξουσία!”, πανηγύριζε έξαλλα στους δρόμους του Γκαζιού. Δυστυχώς, φίλοι, θα σας απογοητεύσω… Η πιπίλα “οι γκέι ελέγχουν τα ΜΜΕ” έχει τόση βάση όση τα “Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών”!

“Είναι απόλυτο δικαίωμα του καθένα να διαλέγει με ποιον θα το κάνει. Αλλά όχι να μας απαυτώσουνε κιόλας. Υπάρχει ένας ρεβανσισμός. Στα μέσα, τις τηλεοράσεις κ.λπ., άμα δεν είσαι λίγο γκέι, τον πούλο, σε κόβουνε».
Ακούγοντας την παραπάνω δήλωση του πρώην ραδιοφωνατζή και νυν βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Γρηγόρη Ψαριανού στους «Πρωταγωνιστές» του Σταύρου Θεοδωράκη (Mega, 27/10) έπεσα σε βαθιά κατάθλιψη. Την ίδια που βίωσα προ καιρού όταν μας έπρηζαν με την «gay TV». Παίζει άλλωστε πολύ η «καραμέλα» αυτή τα τελευταία χρόνια. Ρε μπας και τελικά αληθεύει ότι οι «αδερφές» ελέγχουν τα ΜΜΕ;

Προφανώς, για να το λέει πια ακόμα και ένας «ευαίσθητος κοινωνικά αριστερός», βουλευτής ενός κόμματος παραδοσιακά – ήδη από την εποχή που λεγόταν ΚΚΕ εσ. – “gay friendly”, με εκφρασμένες θέσεις υπέρ των LGTB δικαιωμάτων και με αξιόλογο ποσοστό «ροζ» ψήφων. Ε λοιπόν ναι, το ομολογώ: Ή ζω στην κοσμάρα μου ή είμαι τελείως για τα μπάζα! Αν και κάνω τον δημοσιογράφο είκοσι χρόνια τώρα, ποτέ κανένας προϊστάμενος – σχεδόν όλοι τους στρέιτ άντρες – δεν με ευνόησε, ούτε με προώθησε σε κάποια θέση «εξουσίας» (κάτι που συνειδητά θα αρνιόμουν, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία). Αντιθέτως, το ότι δεν κρυβόμουν πίσω από το δάκτυλό μου ίσως κάποτε ενοχλούσε.

Και άντε, εγώ είμαι ανίκανος. Τότε όμως γιατί οι πιο πολλοί γκέι συνάδελφοι που γνωρίζω εργάζονται σαν είλωτες αμειβόμενοι με μισθούς συχνά αναξιοπρεπείς, όπως άλλωστε συμβαίνει σήμερα με τους περισσότερους εκτός TV δημοσιογράφους, στρέιτ ή γκέι; Γιατί οι γκέι εργαζόμενοι δεν έχουν ήδη… κρεμάσει τους στρέιτ προϊσταμένους και «απαλλοτριώσει» τα μέσα όπου δουλεύουν τραγουδώντας “Shirtlifters of the World, Unite!”*; Μα διότι απλούστατα τα “gay ΜΜΕ” είναι ένας ακόμα
φάλτσος αστικός μύθος…

Καταρχήν ναι, πολλοί γκέι απασχολούνται στα ΜΜΕ. Διεθνώς. Είναι ένας επαγγελματικός χώρος που δείχνει μια κάποια ανοχή στη διαφορετικότητα. Προσφέρει μια σχετική «ασφάλεια», ανοίγεται σε νέες ιδέες, δίνει πολλές δυνατότητες ανέλιξης κ.λπ.. Πιθανόν οπότε να υπάρχουν 2-3 γκέι «παρεάκια» στην τηλεόραση ή σε κάποια lifestyle περιοδικά που να λειτουργούν συντεχνιακά. Κατακριτέο. Σύμφωνοι. Όπως κατακριτέα είναι και όλη αυτή η υπερπροβολή γκέι χαρακτήρων-καρικατούρων που μας σερβίρει η τηλεόραση (συνένοχες εδώ είναι βεβαίως και οι ίδιες οι καρικατούρες). Πιθανόν επίσης να αληθεύει ότι οι γκέι έχουν «καταλάβει» πολλές οργανικές θέσεις (λειτουργώντας για την πάρτη τους, πάντως, και όχι ως οργανωμένο λόμπι). Αν όμως αναρωτιέστε ποιοι ελέγχουν, ποιοι διοικούν, ποιοι δίνουν κατευθύνσεις, ποιοι παίρνουν αποφάσεις, θα απογοητευτείτε. Όχι, οι αδελφές δεν την πήραμε (ακόμα!) την τέταρτη εξουσία. Μπορεί να κάναμε αρκετές προόδους αλλά κουμάντο στα ΜΜΕ εξακολουθούν να κάνουν, κατά κανόνα, άντρες στρέιτ… του κερατά. Στρέιτ είναι και τα περισσότερα «παρεάκια» που προωθούν τις γκόμενες, τους γκόμενους, τους κολλητούς, τη «φάση» τους.

Ακόμα και όσοι εκδότες, διευθυντές κ.λπ. είναι γκέι, είναι κατά κανόνα «κρυφοί», κομπλεξικοί ή απλώς αδιάφοροι (το λέει και το σύνθημα, «ίδια είν’ τ’ αφεντικά, γκέι, στρέιτ ή λεσβιακά»!). Ούτε ευνοούν τους ομοίους «τους» ούτε βέβαια προωθούν τα δικαιώματά «τους». Απόδειξη η σκανδαλοθηρική αντιμετώπιση των γκέι από την πλειοψηφία των ΜΜΕ, η λογοκρισία ακόμη και ενός φιλιού μεταξύ αντρών ή γυναικών, η αυτολογοκρισία των ίδιων των γκέι δημοσιογράφων, οι γκέι παρωδίες που μας σερβίρει συχνότατα η «gay TV» – που ωστόσο «έθαψε» ως θέμα τη φετινή Athens Pride -, η ανυπαρξία χορηγών ΜΜΕ στην ίδια διοργάνωση κ.λπ. κ.λπ. Άρα αφήστε τα αυτά τα παραμύθια κ. Ψαριανέ και Σία. Αρκετά πια με την πιπίλα «οι γκέι ελέγχουν τα ΜΜΕ». Σταματήστε να κολλάτε στο δέντρο και να τυφλώνεστε μπροστά στο δάσος. Του… στρέιτ δηλαδή.

* Υ.Γ. Παράφραση γνωστού κομματιού των Smiths. Κάποιοι βιογράφοι του Morrissey πιστεύουν ότι η λέξη “shoplifter” (κλέφτης καταστημάτων) υπονοούσε το
“shirtlifter” (αδελφή). Το τραγούδι γράφτηκε όταν η Θάτσερ περνούσε τον αντιομοφυλόφιλο «νόμο 28».

Θοδωρής Αντωνόπουλος