Ξεφυλλίζοντας περιοδικά

Τρίτη απόγευμα, ραντεβού στον οδοντίατρο. Έχω φτάσει νωρίτερα και περιμένω στην αίθουσα αναμονής. Το δωμάτιο ψυχρό και αφιλόξενο, με τους μαύρους δερμάτινους καναπέδες, τα κακόγουστα κάδρα με τις οδοντοστοιχίες ανθρώπων στους τοίχους και τον αμείλικτο ήχο του τροχού να ακούγεται απειλητικά πίσω από τις κλειστές πόρτες του ιατρείου. Στη μέση του δωματίου το τραπεζάκι σαλονιού με όλα τα περιοδικά μόδας, υγείας και ομορφιάς να προσπαθούν να σου αποσπάσουν την προσοχή και τη σκέψη για το τι πρόκειται να ακολουθήσει μετά.
Ξεχωρίζω το IN STYLE με εξώφυλλο τη Νίκη Κάρτσωνα. Το πρόσωπό της οικείο σαν το κορίτσι της διπλανής πόρτας. Μιλάει για το πόσο τέλεια είναι η ζωή της, εμφανίζεται αψεγάδιαστη και συναρπαστική. Στα τριάντα της χρόνια μοιάζει να τα έχει όλα. Ομορφιά, καριέρα, τρεις επιχειρήσεις στο ενεργητικό της και ένα γάμο ονειρεμένο. Σε όλες τις απαντήσεις που δίνει δεν παραλείπει να αναφέρει και να τονίσει το πόσο ευτυχισμένη είναι πλάι στον σύντροφο της, το πόσο τέλεια σχέση και επικοινωνία έχουν. Κλείνοντας μάλιστα τη συνέντευξη, δηλώνει πως για το Νίκο είναι διατεθειμένη να πάει ακόμα και στην άκρη του κόσμου, αρκεί να είναι μαζί. Η αρμονία ξεχειλίζει. Το όλο πακέτο κουραστικό και αδιάφορο στα όρια του επικίνδυνου. Αναρωτιέμαι ποιος είναι ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα, συνεντευξιαστής ή συνεντευξιαζόμενος. Κατά τα άλλα ηθοποιοί, μοντέλα και τραγουδιστές στην Ελλάδα είναι cool στο να τσαλακώνουν την εικόνα τους. Κείμενα που ενώ προορίζονται να σε ψυχαγωγήσουν, να σε χαλαρώσουν, καταλήγουν να σε καταθλίβουν παρουσιάζοντας ψεύτικες εικόνες και κατασκευασμένα συναισθήματα.
Γυρίζοντας σπίτι περνάω από το Κολωνάκι, στο περίπτερο της πλατείας χαζεύω τα ξένα περιοδικά. Θέλω να αγοράσω κάτι εύκολο για ξεφύλλισμα, με ωραίες εικόνες να ταξιδέψουν το μυαλό μου. Διαλέγω το ELLE το αμερικανικό του Οκτωβρίου. Ralph Lauren, Gucci, Louis Vuitton και Emporio Armani διαφημίζουν τη πραμάτεια τους με μοντέλα από το εξωτερικό. Άλλα μεγέθη. Σε κάνει να νιώθεις πως στα χέρια σου κρατάς το πρωτότυπο, το αυθεντικό. Στο εξώφυλλο είναι η ηθοποιός Reese Witherspoon, πρόσωπο που υποψιάζομαι θα φιλοξενηθεί και στα ελληνικά περιοδικά μέσα στους επόμενους μήνες. Στο μετρό προλαβαίνω και ρίχνω μία ματιά στη συνέντευξη της. Είναι ζωντανή και περιγραφική. Μιλάει για ένα περιστατικό που της συνέβη ένα μήνα μετά το χωρισμό από τον σύζυγο της ηθοποιό Ryan Phillippe. Κατά την περίοδο των Χριστουγέννων βρισκόταν σε ένα πάρκινγκ και ξαφνικά ένιωσε ότι δε μπορούσε να βγει από το αυτοκίνητο της. «Ήταν απλά σαν δεν μπορώ να βγω από το αυτοκίνητο μου.». Παίρνει μια ανάσα και κάνει την εξής σκέψη: Οκ, οι μισοί από αυτούς που βρίσκονται στο πάρκινγκ το έχουν νιώσει αυτό. Περισσότεροι από τους μισούς. Ας το κάνουμε μεγαλύτερο. Οι μισοί από την πόλη το έχουν νιώσει. Ας το μεγαλώσω άλλο λίγο. Οι μισοί από την χώρα αυτή, ώσπου βγήκε από το αυτοκίνητο και ήταν σαν να έλεγε είναι οκ είναι οκ. Αληθινό μου ακούγεται.
Πιο κάτω αναφέρει ένα αγαπημένο ανέκδοτο της μητέρας της που και η ίδια βρίσκει ότι είναι πολύ αληθινό. «Γιατί οι γυναίκες του νότου είναι κακές πόρνες;» και απαντά με γέλια «Γιατί χρειάζεται να γράψουμε τόσα πολλά ευχαριστήρια σημειώματα!». Το διαβάζω και δεύτερη φορά μήπως κάτι μου ξέφυγε και δεν το μετάφρασα σωστά προσπαθώντας να εντοπίσω το αστείο. Είναι όμως από αυτά τα αστεία που δεν πιάνεις λόγω διαφορετικής κουλτούρας. Δείχνει να είναι ευχάριστη, ισορροπημένη και δεν φοβάται να αναδείξει τις αδυναμίες της. Δεν τα έχει όλα και ευτυχώς, λέει, γιατί αλλιώς δεν θα είχε την ικανότητα να αντιλαμβάνεται τις διαφορετικές ζωές των ανθρώπων γύρω της.
Ανάμεσα στις αγαπημένες της ταινίες είναι και αυτή με τον Τζακ Νίκολσον ‘’About Schmidt’’. Γνωρίζει απ’ έξω κάθε σκηνή. Της θυμίζει τον πατέρα της και το πόσο ο ίδιος θέλει να συμμετέχει σε θέματα της ζωής της χωρίς όμως να ξέρει τον τρόπο.
Ανατρέχει στην παιδική της ηλικία. Θυμάται δύο περιστατικά που της συνέβησαν και της έχουν δημιουργήσει φοβία με το νερό. Ακόμα και τώρα βλέπει εφιάλτες ότι πνίγεται και κανένας δεν τη βοηθά. Είναι εύθραυστη, ανθρώπινη και δεν διστάζει να μιλήσει για κάποιες από τις αδυναμίες της.
Τελειώνοντας τη συνέντευξη μου κάνει εντύπωση το σχόλιο της πάνω στην καταναλωτική κοινωνία. Μιλάει για ψευδαίσθηση αναγκών και για το ότι αγοράζουμε πολύ περισσότερα από αυτά που πραγματικά χρειαζόμαστε.
Δεν ξέρω αν είναι καλή ηθοποιός, η συνέντευξη της πάντως μου άφησε μια γλυκιά γεύση, με κέρδισε. Σύντομα βγαίνει στις ελληνικές αίθουσες και η καινούργια της ταινία, «Rendition» (Έκδοση Κρατουμένου η ελληνική απόδοση), συμπρωταγωνιστούν Meryl Streep και Jake Gyllenhaal. Νομίζω ότι θα πάω να τη δω.

Γιώτα Δημητρακοπούλου