Christmas Spirit

Είμαι σούπερ μάρκετ και είναι λίγες μέρες πριν από τα Χριστούγεννα. Το ντεκόρ είναι ανάλογα στολισμένο, με γιρλάντες κρεμασμένες ανάμεσα στα ράφια, άγιο-Βασίληδες στους διαδρόμους και ένα μεγάλο φωτεινό αστέρι στο κέντρο του καταστήματος να συντονίζει την εορταστική ατμόσφαιρα με τρόπο επιβλητικό. Στα μεγάφωνα ακούγονται χριστουγεννιάτικα τραγούδια με κορυφαίο βέβαια το Last Christmas του George Michael που έχει κάθε χρόνο τέτοια εποχή την τιμητική του. Και κάθε χρόνο ακούγοντας το η ίδια πάντα απορία σχετικά με το πόσα έβγαλε αυτός ο άνθρωπος από το single αυτό και μόνο. Και θυμάμαι την ιστορία φίλου μου από το καλοκαίρι που μας πέρασε που πήγε στη συναυλία του, να μου περιγράφει τα ουρλιαχτά των fans στο κοινό να παίξει το Last Christmas, μέσα στον Ιούλιο! Εννοείται βέβαια πως δεν το έκανε.

Όλες αυτές οι σκέψεις με βρίσκουν ήδη στο μανάβικο να ψωνίζω φρούτα και λαχανικά. Δίπλα μου ένα μοντέλο, κυριολεκτικά όμως. Ψηλός, όμορφος, με πράσινα μάτια και βραχνιασμένη φωνή να ευχαριστεί την κυρία που ζυγίζει τα ζαρζαβατικά του και αυτή να μη θέλει να τελειώσουν οι σακούλες που τις δίνει ποτέ. Εντωμεταξύ ο George έχει δώσει τη σειρά του στη Βανδή και ακούγεται το «Χριστούγεννα ήρθαν πάλι και είσαι πάλι μακριά από μένα…». Έχει τέτοιο ξεσηκωτικό ρυθμό αυτό το τραγούδι που μου έρχεται να χοροπηδάω στο ταμείο με τα μπρόκολα στα χέρια σαν να παίζουμε σε μιούζικαλ δεκαετίας ’60. Το πνεύμα των Χριστουγέννων με έχει κυριεύσει για τα καλά και δεν αστειεύεται.

Έχω φτάσει στο ταμείο. Μπροστά μου το μοντέλο να πληρώνει και να βάζει τα ψώνια του σε σακούλες και η ταμίας να έχει μελώσει τόσο που τον έχει τρελάνει στα «ευχαριστώ-παρακαλώ». Όταν αυτός φεύγει, λένε καληνύχτα και είναι έτοιμη να βγει να τον ξεπροβοδίσει. Διστακτικά αδειάζω το καλάθι μου μπροστά της και κατευθύνομαι στην άλλη μεριά του ταμείου να τα βάλω σε τσάντες, προσέχοντας πάντα να μη της χαλάω το πλάνο του μοντέλου που αποχωρεί. Μέσα στα επόμενα τρία λεπτά το σκηνικό αλλάζει με τρόπο μαγικό. Μετά από εμένα στη σειρά είναι μια γριούλα που έχει πάρει μια εξάδα αυγά και ένα γάλα. Η ταμίας πηγαίνοντας να χτυπήσει τα αυγά στο μηχάνημα της ανοίγει η συσκευασία και πριν προλάβει να το καταλάβει δύο αβγά πετάγονται πάνω της και γίνεται χάλια. Την κοιτάω και ακούω κάτι να σιγοψιθυρίζει εμφανώς εκνευρισμένη. Και εκεί που δεν το περιμένεις σηκώνεται παίρνει το αυγό που έχει απομείνει και το πετά με δύναμη προς την αντίθετη κατεύθυνση, πιτσιλιές από το οποίο προσγειώνονται σε μια κοπέλα που περιμένει στο ταμείο! «Δεν ήταν ανάγκη να το πετάξετε πάνω μου» λέει η κοπέλα προσπαθώντας να καταλάβει τι έχει συμβεί και η φωνή της ακούγεται τρεμάμενη, σαν να είναι έτοιμη να κλάψει. «Δεν το πέταξα πάνω σας! Είδα που το πέταξα, και δεν ήταν πάνω σας!» της απαντά η ταμίας σκυλιασμένη, καμία σχέση με την προηγούμενη εικόνα της, βγάζει φωτιές.

Μια όμορφη χριστουγεννιάτικη στιγμή εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μου και νιώθω σαν να παίζω σε ταινία με τον Μπίλι Μπομπ Θόρτον να προσποιείται πως είναι ο Άγιος-Βασίλης και να κοροϊδεύει τα παιδιά που πηγαίνουν να φωτογραφηθούν μαζί του. Παίρνω τις σακούλες μου και φεύγω και από πίσω μου ακούω ακόμα το τραγούδι «Χριστούγεννα, Χριστούγεννα ευτυχισμένααα δεν γίνονται δεν γίνονται χωρίς εσένααα…» και σκέφτομαι πόσο δεδομένα και αυτονόητα παίρνουμε τις χαρούμενες στιγμές στη ζωή μας επιδεικνύοντας μεγάλη ευκολία στο να τις πυρπολούμε με την πρώτη ευκαιρία.

Γιώτα Δημητρακοπούλου