Αλά μπρατσέτα, αφού το «νερό μπήκε στ’ αυλάκι»

Η εικόνα της ήρεμης συζήτησης των κυρίων Καραμανλή και Παπανδρέου στη Μητρόπολη, επί τη ευκαιρία της εθνικής γιορτής, μάλλον τα λέει όλα. Αφού πρώτα η χώρα πέρασε ένα άνευ προηγουμένου δίμηνο τρόμου, πυροβολισμών, ληστειών, βιασμών, με την απαραίτητη δράση των «κουκουλοφόρων», όλα τώρα μπήκαν σε τάξη. Ξεχάστηκε η «κούραση» του πρωθυπουργού, όπως επίσης και η «εθνική μειοδοσία» του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Η κοινωνία πείστηκε, μέχρι στιγμής, ότι πρωτεύον γι’ αυτήν είναι το θέμα της ασφάλειας (αστυνομοκρατία στο κέντρο της Αθήνας, ποινικοποίηση της «κουκούλας» κλπ) και η οικονομική κρίση (απολύσεις, ανεργία, πάγωμα μισθών) μάλλον θα πρέπει να περάσει σε δεύτερο πλάνο. Η μιντιακή συγχορδία ήταν αποτελεσματική, τουλάχιστον μέχρι την επόμενη κοινωνική «εκτροπή». Το σύστημα έδειξε τα δόντια του σε όσους θέλησαν να θέσουν στην πολιτική ατζέντα ζητήματα που αφορούν άλλα πράγματα από αυτά που το ίδιο μπορεί να ελέγξει.
Η υπόθεση της Κούνεβα έπρεπε να φύγει από την επικαιρότητα πάση θυσία, γιατί εξέθετε τη σημερινή συνδικαλιστική ηγεσία, η οποία σε αγαστή σύμπνοια με τον ΣΕΒ στρογγυλοκάθεται σε οβάλ τραπέζια για να αντιμετωπιστεί κοινή συναινέσει η κρίση που δημιούργησαν τα τεράστια κέρδη τραπεζών και επιχειρήσεων. Εξ ου και η τριμερής συνάντηση της περασμένης εβδομάδας, των τριών –κατά πάσα πιθανότητα Πελοποννήσιων – Πολυζογώπουλου (ΟΚΕ), Παναγόπουλο (ΓΣΕΕ) και Δασκαλόπουλου (ΣΕΒ). Οι ελαστικές σχέσεις εργασίας που έχουν θεσμοθετηθεί από την – αλήστου μνήμης – κυβέρνηση Μητσοτάκη και από τότε το Κράτος δεν έχασε τη συνέχειά του (συνήθως αυτό γίνεται μόνο στα άσχημα), καθώς συνέχισε να νομοθετεί τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων μέχρι να εξουθενώσει τη νέα γενιά, τόσο μισθολογικά όσο και ασφαλιστικά.
Η υπόθεση Υγεία, που έδειχνε την κατάντια της – πέραν της εικοσαετίας – «μεταρρύθμισης», όπου τα δημόσια νοσοκομεία αφέθηκαν στο έλεος των προμηθευτών και των μιζαδόρων, έληξε με την αποδοχή από τη μεριά της πλειοψηφίας (ΠΑΣΟΚ –Ν.Δ.) της Ομοσπονδίας των γιατρών του νέου νομοθετήματος Αβραμόπουλου που ακύρωνε το παλιό, που παρεμπιπτόντως είχε υπογραφεί από τον υπουργό μόλις τον Δεκέμβρη.
Η υπόθεση δημόσια Παιδεία, έληξε με το ρεσάλτο στην Ομοσπονδία των Πανεπιστημιακών από ένα συνονθύλευμα εκσυγχρονιστών, μεταρρυθμιστών και συντεχνιακών. Αποβλήθηκαν από τη διοίκηση της ΠΟΣΔΕΠ τα «μιάσματα» που τη διοικούσαν από το 2002 και δεν άφηναν του υπουργούς, ένθεν και ένθεν, να προχωρήσουν με άνεση στην εφαρμογή της συμφωνίας της Μπολόνια και την εμπορευματοποίηση των ΑΕΙ. Και τώρα χαρούμενη η νέα ηγεσία καταδικάζει τις καταλήψεις, τις απεργίες και συμμετέχει «μετά Βαΐων και κλάδων» στο πολυδιαφημισμένο διάλογο του Αρη Σπηλιωτόπουλου μαζί με το ΠΑΣΟΚ και τον ΛΑΟΣ.
Είναι τυχαίο λοιπόν η συνδικαλιστική συναίνεση (που υπήρχε όλα αυτά τα χρόνια της άθλιας διακυβέρνησης Καραμανλή) έφερε και την επιθυμητή κομματική συναίνεση στη Μητρόπολη και στο Πειραματικό σχολείο, αφού, τουλάχιστον σήμερα, με τη βοήθεια των μίντια, το «νερό μπήκε στ’ αυλάκι» των δύο γόνων του δικομματισμού.

Γ.Μ.