Ο ηγέτης μπορεί

”Το καλοκαίρι έμαθα πώς, με ποιον τρόπο δηλαδή, οι Καρχηδόνιοι εξαφανίστηκαν από τον χάρτη. Η Καρχηδόνα ήταν φοινικική πόλη στη Βόρεια Αφρική, ακριβώς απέναντι από τη Σικελία. Μιλάμε τώρα για προ Χριστού. Οι Ρωμαίοι τότε είχαν την Ιταλική Χερσόνησο, αλλά δεν είχαν τη Σικελία. Και δεν μπορούσαν να την καταλάβουν γιατί δεν είχαν πλοία. Έτσι στις θάλασσες, άρα και στο εμπόριο και στα πλούτη και στις μάχες, κυριαρχούσαν οι Καρχηδόνιοι και ο ξακουστός στρατηγός Αννίβας. Μια μέρα όμως ένα πλοίο των Καρχηδόνιων εξόκειλε στα αβαθή κάπου στην Ιταλική Χερσόνησο. Οι Ρωμαίοι χρησιμοποίησαν αυτό το πλοίο ως μοντέλο και σε δύο μήνες δημιούργησαν ολόκληρο στόλο από πανομοιότυπα πλοία. Σε λίγους μήνες κατέλαβαν τη Σικελία και σε λίγα χρόνια κατέλαβαν την Καρχηδόνα.

Τις τελευταίες αυτές προεκλογικές ημέρες σκέφτομαι συχνά τους Ρωμαίους και τους Καρχηδόνιους ήρωες. Και προβληματίζομαι με διάφορα «αν». Αν οι Ρωμαίοι στρατιώτες έκαιγαν και δεν αντέγραφαν το πλοίο;

Αν ο Καρχηδόνιος καπετάνιος δεν έριχνε το πλοίο του στα αβαθή; Αυτό το τελευταίο «αν» με παιδεύει περισσότερο. Γιατί, σε αντίθεση με αυτούς που λένε ότι όλα καθορίζονται από τις μάζες, τα κινήματα, τους συσχετισμούς, τα «σκοτεινά κέντρα» ή τις αγορές, εγώ πιστεύω πολύ στον ρόλο του ηγέτη.

Ήμουν στο Σικάγο τις ημέρες που ο Ομπάμα προετοίμαζε την τελική «επίθεση» στο Καπιτώλιο. Λίγους μήνες πριν ήταν «μια μύγα που παρενοχλούσε το λευκό πορτρέτο» της κυρίας Κλίντον. Αυτή είχε τα πετροδολάρια και αυτός είχε μόνο μια ιδέα, να ζητήσει από κάθε Αμερικανό λίγα δολάρια. Σύντομα ο Ομπάμα μάζεψε μέσω Διαδικτύου 500 εκατ. δολάρια, τα μισά από δωρεές κάτω των 200 δολαρίων.

Κάπως έτσι λοιπόν αλλάζει ο κόσμος. Ευκολότερα από ό,τι διαδίδουν οι λάτρεις της ακινησίας, αυτοί που θεωρούν ότι «τίποτε δεν θα αλλάξει όποιος και να είναι πάνω». Και αν δεν με πιστεύετε, αφήστε την εφημερίδα και ρίξτε μια ματιά από το παράθυρό σας. Κοιτάξτε προσεκτικά. Είναι αυτή προεκλογική Ελλάδα; Ούτε μία αφίσα; Θυμάστε τι γινόταν κάθε φορά στις εκλογές; Ένα πρωί όμως ο Γιώργος Παπανδρέου είπε: «Όχι αφίσες». Τις επόμενες ημέρες όλοι οι αντίπαλοί του, είτε από φόβο είτε από ζήλεια, τον ακολούθησαν. Και έτσι οι Έλληνες έσωσαν σε αυτό τον προεκλογικό αγώνα ένα δάσος. Σας θυμίζω ότι πριν από λίγους μήνες στις ευρωεκλογές πετάχτηκαν σχεδόν 100 τόνοι χαρτιού (για να παραχθεί ένας τόνος χαρτιού κόβονται σχεδόν 20 δένδρα, οπότε κάντε τον λογαριασμό).

Μα, θα μου πείτε, είναι τόσο σημαντικό ότι φέτος δεν πνιγήκαμε στο χαρτομάνι; Είναι, γιατί αποδεικνύει πόσα εύκολα αλλάζουν νοοτροπία οι Έλληνες. Αρκεί να υπάρχουν μια ιδέα, μια απόφαση και ένας ηγέτης (που στη μία περίπτωση ρίχνει το πλοίο στα αβαθή και στην άλλη κάνει πάλι σπουδαία τη Ρώμη).”

Αναδημοσίευση της σημερινής στήλης του Σταύρου Θεοδωράκη από την εφημερίδα «τα Νέα».