Όλα «κάτω από το χαλί»

Λόγω άδειας της Γιώτας Δημητρακοπούλου αναδημοσιεύουμε τη στήλη ”Φαινόμενα” της Πόπης Διαμαντάκου από ”τα Νέα”

O συλληφθείς για τις δολοφονικές επιθέσεις με πιστόλι μέσα από τζιπ πήρε κιόλας τη σφραγίδα της ιδιαιτερότητας: πάσχει από «σχιζοφρένεια». Βγήκε και ο γιατρός του να το δηλώσει από τα τηλεπαράθυρα. Ουφ! Ησυχάσαμε. Η τρέλα! Το «ιερό» καταφύγιο του Κακού στις ζαχαρομελένιες μιντιακές κοινωνίες μας. Για να μη μας αφορά. Για να μην έχουμε την ευθύνη.

Γι΄ αυτό και έσπευσε στις τηλεοράσεις ο μιντιακός ψυχίατρος, ο κ. Μυλωνάκης, γνωστός των πάνελ και των τηλεπαραθύρων, που κουράριζε όπως ο ίδιος τόνισε, τον συλληφθέντα 31χρονο ταξιτζή. Και το «ιατρικό απόρρητο»; Δεν υπάρχει, είπε, αφού έχει φτάσει η υπόθεση στη Δικαιοσύνη- δεν είχε φτάσει ακόμη, όταν εμφανίστηκε.

Η εμφάνισή του πάντως, η καταλληλότερη να «καθαρίσει» γρήγορα το τοπίο από σκιές που τρομάζουν τους φιλήσυχους νοικοκυραίους. Απομονώνεται πάραυτα το μέλος που παρουσιάζει τη «μοιραία» και «απρόβλεπτη» διαταραχή και μαζί του φυσικά, όλοι οι όμοιοί του. Δεν μας αφορούν. Και το πρόβλημά τους δεν είμαστε εμείς. Η χημεία. Θαύμα. Το τακτοποιήσαμε. Με τη «βούλα» του ειδικού το συγχωροχάρτι για την κοινωνία των αγγέλων. Ήσυχοι πλέον, μπορούμε να καταναλώσουμε και τα επιπλέον γαστριμαργικά υλικά αυτής της τόσο μιντιακής υπόθεσης. Τα προσφέρει άλλωστε ο ίδιος ο γιατρός, που είχε υπ΄ ευθύνη του τον ασθενή πριν από μερικούς μήνες. Ο πατέρας επέμενε στην ιατρική βοήθεια και τη φαρμακευτική αγωγή, η μάνα αρνιόταν να πάρει το παιδί φάρμακα. Ιδού ποιος φταίει, λοιπόν. Πριν φτάσει η υπόθεση στο δικαστήριο, πριν συγκροτηθεί καν το κατηγορητήριο, από τα χαράματα γινόταν η δίκη στα τηλεπαράθυρα. Με υπονοούμενα. Που υπακούουν στα καθησυχαστικά, συντηρητικά στερεότυπα της τηλεοπτικής σκηνοθεσίας και του μεγάλου κοινού των «μικροαστών νοικοκυραίων».

Ποιοι φταίνε για την εγκληματικότητα; Αν δεν είναι «οι αλλοδαποί», όπως φώναζε καλεσμένος του Γιώργου Αυτιά ο Άδωνις Γεωργιάδης, είναι «οι ψυχικά ασθενείς», όπως εξηγούν με θριλερικές λεπτομέρειες, συγκεκριμένοι και πάντα οι ίδιοι, «φωτογενείς» ειδήμονες περί τα ζητήματα της ψυχής. Είναι οι μόνιμοι πρωταγωνιστές των τηλεοπτικών υπερπαραγωγών σε υποθέσεις εγκληματικότητας, εκφέρουν τον λόγο της αδιαμφισβήτητης αυθεντίας δημιουργώντας την ψευδαίσθηση της «ασφάλειας», από τον οποίο ως επαγγελματίες έχουν να ωφεληθούν – και ωφελούνται- τα μάλα. Κάθε ανατριχιαστικό και «ανεξήγητο» έγκλημα και ένας ρούμπος τηλεαξιοπιστίας στο τηλεβιογραφικό του τηλεψυχιάτρου- τηλεψυχολόγου. Και είναι όλοι ευχαριστημένοι. Τα πάνελ τούς καλούν για να έχουν τη «γνώμη-του-ειδικού», οι νοικοκυραίοι-του-καναπέ χαζεύουν θέαμα θριλερικό και καθησυχαστικό, η κοινωνία αφήνεται αβασάνιστα στις προκαταλήψεις της να καταναλώνει τον άρρωστο εαυτό της κάθε τόσο σαν θέαμα. Γιατί ο στιγματισμός που οδηγεί στον σκοταδισμό, όχι μόνο εξαπλώνεται, αλλά αποδεικνύεται και άκρως εμπορικός. Εξασφαλίζει την αέναη αναπαραγωγή του φαινομένου προς δόξα της «αγγελικής» κοινωνίας των «υγιών» με τη «θετική σκέψη» για τον εαυτό τους.

Τηλεδιαγνώσεις εξ αποστάσεως

Μήπως πριν από δυο καλοκαίρια δεν είχαμε απολαύσει ένα ανάλογο τηλεοπτικό, θριλερικό σόου με αφορμή τον αποκεφαλισμό μιας γυναίκας από τον φίλο της σε νησί του Αιγαίου; Παρόμοιες και οι τηλεδιαγνώσεις και ο εξοβελισμός του «Κακού» στη σφαίρα του ανεξήγητου της τρέλας, για την οποία βεβαίως ουδείς, και δη οι κοινωνικές νοοτροπίες, φέρει καμιά ευθύνη. Τότε μια νέα γυναίκα έχασε τη ζωή της στην προσπάθεια να μη στιγματιστεί ο σύντροφός της. Τότε, αφού οργίασαν επί μέρες τηλεοπερέτες με τις «αυθεντίες» psy που έκαναν διαγνώσεις εξ αποστάσεως, όλοι μαζί κατέληξαν στο πόσο επικίνδυνος είναι ο στιγματισμός και οι συνθήκες υποκρισίας, που οδηγούν οικογένειες ασθενώνκαι την κοινωνία ολόκληρη- να «χώνουν το πρόβλημα κάτω από το χαλί». Αλλά κάθε τόσο παρακολουθούμε και από ένα παρόμοιο επεισόδιο. Για να επισημάνουμε κάθε φορά τα ίδια. Σαν να μένει ακίνητος ο χρόνος και η κοινωνία. Γιατί αυτό ακριβώς πετυχαίνει η κυριαρχία της τηλεόρασης.

Πόπη Διαμαντάκου