Σταρ για τα… Λιοντάρια

Αν αποφασίσει κάποιος να καταπιαστεί με το σινεμά, διδάσκεται και κινηματογραφική γεωγραφία. Για κάποιους η Γη χωρίζεται σε ηπείρους. Για τους σινεφίλ, σε… φεστιβάλ.
Και υπάρχουν πολλά: τα εκλεκτά «μεσαία» όπως του Λοκάρνο, του Κάρλοβι Βάρι και του Λονδίνου (που όλο και γιγαντώνεται), τα μικρά διαμάντια όπως της Ταορμίνα και, φυσικά, τα «βαρέων βαρών»: Κάννες, Βερολίνο (σε ελεύθερη πτώση τελευταία), Τορόντο (στην άλλη όχθη του Ατλαντικού) και… Βενετία.
Το τελευταίο είναι από τα παλαιότερα. ιδρύθηκε το 1932 με τις ευλογίες του Μπενίτο Μουσολίνι και το πρώτο βραβείο δεν ήταν ο Χρυσός Λέων που ξέρουμε τώρα, αλλά το… Κύπελλο Μουσολίνι (όπως καταλαβαίνετε, αντικαταστάθηκε το 1947).
Επίσης, το Φεστιβάλ Βενετίας διαθέτει και ένα άλλο προσόν: διεξάγεται σε μια από τις πιο όμορφες πόλεις του κόσμου. Και μόνο αυτό αρκεί για πολλούς. Ο Γούντι Αλεν κάποτε μου είχε εξομολογηθεί πως θα προτιμούσε να στέλνει τις ταινίες του στη Βενετία και όχι στις Κάννες, όπως επιτάσσει η διεθνής αγορά.
Στη Βενετία είπα; Οχι ακριβώς. Στην πραγματικότητα, το όλο πανηγύρι λαμβάνει χώρα στο Λίντο, ένα νησάκι δέκα λεπτά με το βαπορέτο από την Πλατεία του Σαν Μάρκο. Στη μαρκίζα όμως δεν γράφει «Φεστιβάλ Λίντο» αλλά «Φεστιβάλ Βενετίας».
Ενώ λοιπόν τα περισσότερα φεστιβάλ αναζητούν ταυτότητα (οι Κάννες είναι το φεστιβάλ των δημιουργών, το Βερολίνο, το φεστιβάλ των νέων τάσεων), της Βενετίας ισορροπεί ανάμεσα στο ευπρόσδεκτο Χόλιγουντ και την απαιτητική Ευρώπη. Από τη μια ο Τζορτζ Κλούνεϊ και η Μαντόνα, από την άλλη ο Γιώργος Λάνθιμος.
Επικεφαλής όλων αυτών, ο Ντάρεν Αρονόφσκι! Φέτος θα είναι ο πρόεδρος της κριτικής επιτροπής και η Βενετία τον αγαπά πολύ. Με τον «Μαύρο κύκνο» άνοιξε η Βενετία πέρυσι, στον «Παλαιστή» δόθηκε το Χρυσό Λιοντάρι προ δύο ετών. Ο φετινός νικητής θα έχει τη δική του βούλα έγκρισης!
Το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Βενετίας φέτος είναι ένα από τα καλύτερα στην ιστορία του. Γεμάτο εκπλήξεις, νέες ταινίες σπουδαίων σκηνοθετών, χολιγουντιανά blockbusters εκτός συναγωνισμού (όπως το «Contagion» του Στίβεν Σόντερμπεργκ με τους Ματ Ντέιμον, Τζουντ Λο και Μαριόν Κοτιγιάρ, οι οποίοι φυσικά θα κάνουν το πέρασμά τους από το κόκκινο χαλί), απαιτητικές σινεφίλ στιγμές (ο Αλ Πατσίνο, πρωταγωνιστής και σκηνοθέτης του «Wilde Salome», ενδέχεται να προσφέρει τις πιο ισχυρές εξ αυτών) και με τον «μπαλαντέρ» της ταινίας έκπληξη που προβάλλεται συνήθως δύο ημέρες πριν από τη λήξη της διοργάνωσης.
Προσθέστε τις νέες ταινίες δύο θρυλικών ιταλών σκηνοθετών, του Ερμάνο Ολμι και του Μάρκο Μπελόκιο, και έχετε την καλύτερη Mostra της τελευταίας δεκαετίας.

Του Άκη Καπράνου
Αναδημοσίευση από τα ΝΕΑ