Βραδιά ήταν και πέρασε

Από το προσωπικό ημερολόγιο ενός “παραλία”

Αισθάνομαι πολύ άσχημα. Μετά από τέσσερις ώρες ταξιδιού, δύο ώρες ύπνου, μία ώρα στη θάλασσα και τρεις πίνοντας ούζα και παίζοντας τάβλι, όλοι απόψε το βράδυ συζητούσαν για μένα. Όταν άκουσα τον Πάγκαλο να λέει ότι θα έπρεπε να ντρέπομαι που προτίμησα την παραλία, ενώ υποχρέωσή μου είναι να προσέρχομαι στην κάλπη, κατάλαβα τι έκανα. Πόσο προσέβαλα την δημοκρατία με το να μην πάω να ψηφίσω. Σκέφτηκα αφού μια υποχρέωση έχω κι εγώ, γιατί να μην πάω; Γιατί ρε γαμώτο είμαι τόσο αχάριστος; Οι άνθρωποι ξεσκίζονται για μένα. Μα να μου συμβεί κάτι, μα να πέσω στην ανάγκη τους, αυτοί θα τρέξουν αμέσως και θα γίνουν θυσία.
Εικόνισμα έπρεπε να τους έχω.
Υπάρχει όμως κάτι που με «τρώει» μέσα μου. Δεν ξέρω ποιος είναι πιο γελοίος. Εγώ που δεν πήγα ή αυτοί που με περιμένανε;

Υ.Γ. 1 Παρακολουθώ τις εκπομπές με τα αποτελέσματα. Μια ώρα μετά την ομιλία του πρωθυπουργού η διαφορά εκτοξεύτηκε. Προφανώς ήταν τυχαίο. Δεν νομίζω ότι η κυβέρνηση θα στηριζόταν σε τέτοιου είδους επικοινωνιακά τερτίπια. Είναι σοβαροί άνθρωποι…
Υ.Γ. 2 Η Νέα Δημοκρατία είναι η παράταξη με την μεγαλύτερη οικολογική παράδοση στη χώρα. Μάλιστα είναι τόση η προσφορά της στην οικολογία που παλιά – λέει ο μύθος – για να της το ανταποδώσουν, την ψήφιζαν και τα δέντρα.

Α.Μ.