Η καρδιά είναι δική σου εγώ φεύγω από τη ζωή σου

Πώς έμαθα για τον θάνατο του Μάικλ Τζάκσον

Χθες το βράδυ έφυγα αργά απ’ τη δουλειά. Πιο νωρίς η Τίνα μού είχε ζητήσει να την πάω σπίτι της και της είπα ότι δεν έχω κανένα πρόβλημα, μεν, αλλά πρώτα θα περνούσαμε για λίγο από το BIOS. Εκείνη συμφώνησε και μέσα σε ένα τέταρτο βρεθήκαμε σε μια ταράτσα μπροστά από την Ακρόπολη, με κόσμο – τόσο όσο – με μια παρέα καλών φίλων, μπροστά από μια σκηνή με ένα μικρόφωνο και πίσω μια μεγάλη επιγραφή: «Κατερίνη». Απ’ ότι κατάλαβα όποιος ήθελε ανέβαινε πάνω στη σκηνή και έκανε έναν σύντομο μονόλογο… Παράλληλα διαδραματιζόταν και κάποιο παιχνίδι με τους θαμώνες, το οποίο δεν το κατάλαβα, παρ’ όλη την επιμονή του Γιώργου να μου εξηγήσει. Η Τίνα ξεκίνησε να συζητάει με κάποιον από την παρέα. Δεν χρειάστηκε πολλά λεπτά συζήτησης για να μάθει ότι ο Μιχάλης είναι ο μεταφραστής ενός εμβληματικού βιβλίου για την ίδια, του Κινηματογράφου του Ντελέζ. Μια συζήτηση ανοίγει μεταξύ τους περί τέχνης και την ίδια στιγμή διακοπτόταν από απαγγελίες ποιημάτων όπως το δεν σε κρίνω που δεν μ’ αγαπάς/ η καρδιά είναι δική σου/ εγώ φεύγω από τη ζωή σου/ και καλή τύχη όπου κι αν πας… Παρ’ όλο το βάρος της συζήτησης, η αναπάντεχη γνωριμία, το παιχνίδι που παιζόταν γύρω μας και που δεν καταλάβαμε ποτέ και οι BIOS απαγγελίες είχαν δημιουργήσει μια πολύ ευχάριστη ατμόσφαιρα. Κάποια στιγμή έπρεπε να φύγουμε. Περιμέναμε να ακούσουμε τον μονόλογο που θα έκλεινε τον κύκλο. Ήταν για μένα μια έκπληξη γιατί σε ένα μέρος που δεν περίμενα άκουσα μια κυρία να απαγγέλλει το τελευταίο και πιο αγαπημένο απόσπασμα από τα Τέσσερα Κουαρτέτα του T.S. Eliot. Φεύγοντας ο DJ μας αποχαιρέτησε με ένα επιτυχημένο αστείο. Είπε: «Από αυτή τη στιγμή και για όλη την υπόλοιπη βραδιά θα παίζουμε μόνο Michael Jackson. Πριν λίγο ανακοινώθηκε ότι πέθανε από ανακοπή καρδιάς».
Ποτέ δεν τον άκουγα. Ήταν όμως ένα κομμάτι της εφηβικής μου ηλικίας αφού οι περισσότεροι φίλοι μου ήταν φανατικοί του θαυμαστές. Ακούγοντας τον DJ όλοι γελάσαμε: «Που το σκέφτηκε ο πούστης!» Ήταν πειστικός και το αστείο πολύ επιτυχημένο…
Σήμερα το πρωί όταν ήρθα στη δουλειά και άνοιξα τον υπολογιστή μου ήρθε στο μυαλό του χθεσινοβραδινό «αστείο» του DJ. Σκέφτηκα: «Ρε μπας και…;»

Ανδρέας Μπελεγρής