Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο

Μεγάλο κανάλι, μουράτο και εγωιστικό, αποφασίζει για λογαριασμό προβεβλημένου μεγαλοδημοσιογράφου του προκειμένου να ορίζει τις πολιτικές εξελίξεις με επιστημονική επίφαση να διενεργεί μηνιαίες δημοσκοπήσεις. Έτσι λοιπόν, ο εκπομπάρχης παίρνοντας το πράσινο φως, διενεργεί έναν άτυπο μειοδοτικό διαγωνισμό ζητώντας προσφορές από εταιρίες μετρήσεων. Σχεδόν όλες δίνουν την προσφορά τους, η οποία κυμαινόταν περίπου στα ίδια: ας πούμε 10 ευρώ. Έρχεται μία άλλη, πέρα για πέρα αξιόπιστη και σοβαρή εταιρία και λέει του εκπομπάρχη, 5 ευρώ. Αυτός το σκέφτεται, το συζητά με το αφεντικό του και ώσπου να αποφασίσουν, σκάει μια τρίτη εταιρία που ισχυρίζεται ότι αναλαμβάνει παντός είδους δημοσκοπήσεις έχοντας στην ούγια της, «ο πελάτης έχει πάντα δίκιο» και λέει του εκπομπάρχη, 3 ευρώ. Γυαλίζει το μάτι του και πριν υπογράψουν συνεργασία, ο εκπομπάρχης καλεί στο τηλέφωνο το πρόεδρο της εταιρίας με τα 5 ευρώ και του λέει τα καθέκαστα… Πόσο βρήκε να κάνει την δουλειά του (δηλαδή, να ορίζει τις πολιτικές εξελίξεις) και άλλα τέτοια δημοσιογραφικά και ο πρόεδρος πριν αναφωνήσει, «το φθηνό κρέας το τρώνε οι σκύλοι», του απαντά, «Δεν υπάρχει αυτή η προσφορά. Αποκλείεται, δεν βγαίνει για αυτό που ζητάς». Ο εκπομπάρχης πεισμένος όμως για αυτό που θέλει να κάνει, τον αγνοεί και υπογράφει με την εταιρία που οι δημοσκοπήσεις της κοστίζουν 3 ευρώ και στην ούγια γράφει, «ο πελάτης έχει πάντα δίκιο».
Φυσικά η εταιρία αυτή δεν είναι μέλος του ESOMAR (διεθνές σώμα από επαγγελματίες ερευνητές αγοράς), ενώ ένας εκ των ιδιοκτητών της ήταν αχυράνθρωπος σε επιχειρήσεις αριστερού πολιτικού οργανισμού που φημίζεται για τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες. Είναι η ίδια εταιρία που συνήθως το ΠΑΣΟΚ υπολείπεται της ΝΔ και ο Καραμανλής είναι καταλληλότερος για πρωθυπουργός από τον Παπανδρέου.