Γυναικείες υστερίες

Ένας πιστός και καθημερινός αναγνώστης της Ελευθεροτυπίας δεν θα περίμενε ποτέ να διαβάσει σε αυτή την εφημερίδα ένα σχόλιο που να ενθαρρύνει τις διώξεις εναντίον κάποιου έργου τέχνης, όπως αυτό της Βένιας Γεωγρακοπούλου εχθές.
Με αφορμή την ταινία που γυρίζεται με βάση το βιβλίο του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες «Οι θλιμμένες πουτάνες της ζωής μου», η κα Γεωργακοπούλου μας πληροφορεί ότι έχει αντιδράσει μια ΜΚΟ στο Μεξικό για την καταπολέμηση του τράφικινγκ γυναικών και μικρών κοριτσιών και πρόκειται να προβεί σε μηνύσεις κατά του Μάρκες επειδή «επέτρεψε να γυριστεί σε ταινία το βιβλίο του». Προφανώς επειδή το βιβλίο αναφέρεται στον έρωτα ενός αιωνόβιου δημοσιογράφου για μια ανήλικη παρθένα πόρνη, ενοχλήθηκαν οι άνθρωποι της ΜΚΟ κατά του τράφικινγ, όπως και η καλή δημοσιογράφος της «Ε». Έτσι λοιπόν έγραψε η κα Γεωργακοπούλου για την προσφυγή στη δικαιοσύνη της μη κυβερνητικής οργάνωσης εναντίον ενός εκ των δημοφιλέστερων συγγραφέων με βραβείο νόμπελ λογοτεχνίας: «Και τίποτα να μην γίνει επιτέλους κάποιος είπε ότι κανείς δεν είναι στο απυρόβλητο. Ούτε και ο νομπελίστας Μάρκες με το ανιαρότατο και αηδιαστικό αυτό βιβλίο».
Ποια είναι η διαφορά άραγε του παραπάνω σχολίου με αυτά που λένε οι ακραίοι παραθρησκευτικών οργανώσεων που έχουν στραφεί κατά καιρούς κατά διάφορων «ασεβών», όπως π.χ. του Μ. Ανδρουλάκη, του Τζ. Πανούσης και άλλων καλλιτεχνών, κυρίως εικαστικών; Δεν θα το επισημαίναμε αν δεν έτεινε να γίνει κανόνας – ειδικά στις χώρες της Δύσης και συγκεκριμένα σε κοινωνίες της άλλης πλευράς του Ατλαντικού. Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι η ελευθερία στην Τέχνη δεν απειλείται μόνο από θρησκευτικούς μεγαλοϊδεατισμούς. Τα τελευταία χρόνια έχουν φυτρώσει και άλλα ιδεολογικά «φυντάνια» που θα ήθελαν να την περιορίσουν, με επίκληση τα «ανθρώπινα δικαιώματα». Γι’ αυτό είναι λυπηρό να βλέπεις έμπειρους αρθρογράφους και δημοσιογράφους να μεγαλώνουν και να αλληθωρίζουν τόσο, ώστε να μοιάζουν σε νεοορθόδοξες χολωμένες νεωκόρισσες. Και σίγουρα κανείς δεν πρέπει να είναι στο απυρόβλητο, αλλά άλλο να βιάζει κανείς μια ανήλικη, όπως ο Πολάνσκι και άλλο να γράφει για έναν ασυνήθιστο έρωτα. Έχει διαφορά το «απυρόβλητο» από το «βαράμε όπου βρούμε»…
Με τέτοιες απόψεις «βάζουν πλάτη» στην πιο ακραία επιχειρηματολογία, που εκφοβίζει ολοένα και συχνότερα δημιουργούς και στρέφεται εναντίον των δικαιωμάτων ελευθερίας στην Τέχνη, τα οποία, υπενθυμίζω, είναι και αυτά ανθρώπινα…

Ανδρέας Μπελεγρής