Ο κ. Σόμπολος, οι εργοδότες και το αδιέξοδο στην ΕΣΗΕΑ

Οπως είναι γνωστό σε όλους τους δημοσιογράφους, από το τέλος του 2008 και έως σήμερα οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας τους στις εφημερίδες, στα ιδιωτικά (και δημοτικά) ραδιόφωνα και στις ιδιωτικές τηλεοράσεις, δεν έχουν ανανεωθεί – βελτιωθεί, ούτε ως προς το ύψος των μισθών, ούτε σε οποιοδήποτε άλλο θέμα που θα έπρεπε να περιέχουν (λ.χ ωράρια, επιστημονικά επιδόματα, κατάργηση της δουλειάς με το κομμάτι, εφαρμογή του Κώδικα Δεοντολογίας, υποχρέωση πλήρους σύνθεσης προσωπικού, διασφάλιση σταθερών θέσεων εργασίας, κατάργηση ψευδεπίγραφων συμβάσεων έργου -”μπλοκάκια”, επέκταση των ΣΣΕ και του συστήματος Ασφάλισης του Τύπου και στους συναδέλφους των νέων, ψηφιακών ΜΜΕ – portals κ.ο.κ).

Στη δε ΕΡΤ η Συλλογική Σύμβαση σταματά στο 2007 και έκτοτε αγνοείται η τύχη της, όπως αγνοήθηκαν επιδεικτικά και οι στρατιές των κάθε είδους “συμβασιούχων”, stagiaires κ.λπ. που πάνε κι έρχονται στη δημόσια ραδιοτηλεόραση, εκλιπαρώντας να μείνουν λίγο ακόμα και να “τρουπώσουν” σταθερότερα, κάποια μέρα στο μέλλον. Αγνοείται επίσης και το καθεστώς λειτουργίας της ΕΡΤ, ο Γενικός Κανονισμός Προσωπικού, η ιδιωτική ουσιαστικά “Ψηφιακή ΕΡΤ” και ιδίως ο τρόπος προσλήψεων των δημοσιογράφων (διότι είναι σαφές πλέον στον καθένα ότι το πελατειακό σύστημα στην ΕΡΤ βολεύει πολλούς, πέρα από τα συστήματα του κράτους και της εκάστοτε εξουσίας, και μέσα στο Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ).

Αντί των παραπάνω υποχρεώσεων της ΕΣΗΕΑ να προστατεύει τους δημοσιογράφους (μέλη και μή μέλη της Ενωσης), ή να κάνει έστω κάτι για να υποχρεώσει την εργοδοσία να εγγυηθεί τα δικαιώματα των εργαζομένων και την ανεξαρτησία της δημοσιογραφίας, έχουμε τους τελευταίους μήνες ένα θλιβερό μπαράζ απολύσεων, πτωχεύσεων, ελαστικοποιήσεων, επέκτασης της ανασφάλιστης και μαύρης εργασίας, χειραγώγησης του δημοσιογραφικού προϊόντος, κλοπής των Ασφαλιστικών Ταμείων κ.ο.κ. Κι ακόμα χειρότερα, βρίσκεται σε εξέλιξη μια αδιαφανής και ανεπηρέαστη, από κάθε συνδικαλιστικό ή όποιο δημόσιο έλεγχο, οδυνηρή ωστόσο για τα δικαιώματα της πλειονότητας των εργαζομένων στα ΜΜΕ και για την ίδια την αξιοπιστία της Ενημέρωσης- μεταβατική περίοδος αλλαγής της ιδιοκτησίας των επιχειρήσεων (και του χαρακτήρα τους).

Ο λόγος που η προηγούμενη, υπό τον κ. Σόμπολο, πλειοψηφία του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ απέφυγε κάθε ιδέα διεκδίκησης Συλλογικών Συμβάσεων ή έστω ένα μορατόριουμ κατά των απολύσεων, από τις εργοδοτικές οργανώσεις και την ΕΡΤ, ήταν βεβαίως η “οικονομική κρίση”. Ο ίδιος “λόγος” σήμερα “χρησιμοποιείται” από την παρέα του κ. Σόμπολου για να αποφεύγει όπως ο διάβολος το λιβάνι κάθε ιδέα δημοκρατικής διεξόδου στην εσκεμμένα ακίνητη και αμίλητη ΕΣΗΕΑ. Η στασιμότητα και οι εσωτερικοί καβγάδες χωρίς μαζικές δημοκρατικές διαδικασίες (λ.χ Γενική Συνέλευση και Εκλογές), είναι το αγαπημένο βούτυρο στο ψωμί του κάθε εργοδότη…

Φυσικά ο κ. Σόμπολος και η παρεούλα του είχαν και έχουν αποδεχτεί όλα τα επιχειρήματα των αφεντικών (τους) παλιών και νέων. Δηλαδή, ότι η ΕΡΤ “έχει πολλά έξοδα και σκάστε γιατί αποροφά την ανεργία του κλάδου”, ότι τα ιδιωτικά κανάλια “δεν έχουν πια αρκετή διαφήμιση και οδηγούνται υποχρεωτικά σε περικοπές προσωπικού”, ότι ο Τύπος “πεθαίνει”, ότι τα ιντερνετικά νέα Μέσα ”δεν τα βλέπουμε γιατί δεν έχουν Αγγελιόσημο”, ότι “κόψτε τα νέα μέλη γιατί το Αγγελιόσημο δεν φτάνει για όλους” κ.ο.κ.

Στην πραγματικότητα βέβαια όλα αυτά λειτούργησαν και λειτουργούν προσχηματικά για να γίνουν οι “αναδιαρθρώσεις” του οικοδομήματος των ΜΜΕ, δηλαδή οι μαζικές απολύσεις, η εξαθλιώση και η εξαχρείωση εργαζομένων και ασφαλώς η συμπίεση του συνολικού κόστους της εργασίας. Διότι στο μεταξύ φοβερά και τρομερά κεφάλαια (εφοπλιστών και άλλων μεγαλοπαραγόντων) εισέρχονται στον κλάδο των ΜΜΕ και όπως όλα δείχνουν, η επιρροή τους, τα έσοδά τους και τα κέρδη τους (σε επίπεδο Ομίλων και άλλων παράλληλων δραστηριοτήτων τους) δεν πάνε κι άσχημα. Και εν πάσει περιπτώσει η ΕΡΤ μαζεύει μόνο από το λεγόμενο ανταποδοτικό τέλος κάπου 300 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο και η διαφήμιση στα ιδιωτικά κανάλια -όπως δείχνουν τα πρόσφατατα στοιχεία- είναι στα ίδια κερδοφόρα περσινά επίπεδα.

Λοιπόν τί χρωστούσε ο κ. Σόμπολος στους εργοδότες και “έκλεισε” την ΕΣΗΕΑ από το τέλος του 2008; Γιατί διέλυσε τη Διασωματειακή Συνεργασία στα ΜΜΕ; Γιατί αρνείται το αυτονόητο δημοκρατικό καθήκον του σωματείου να προχωρήσει σε Εκτακτη Γενική Συνέλευση και Εκλογές;

Ένας παλιός
“Συσπείρωση Δημοσιογράφων Δούρειος Τύπος”