Τηλεθεατές σε κρίση

Ώρες ώρες τα κανάλια δίνουν την εντύπωση ότι είναι σακιά που παραγεμίζουν με οτιδήποτε για να κρατήσουν τον όγκο τους

Το εορταστικό μενού των καναλιών περιελάμβανε «κονσέρβες», από τους «10 μικρούς Μήτσους» μέχρι τα «Άλλα κόλπα» (με τον Βλάση Μπονάτσο)
Λίγο πριν αρχίσει ένα ακόμη θλιβερό ριάλιτι στον Αlpha- αυτό με τις νύφες και τις πεθερές, με το οποίο είχαμε απειληθεί και πάλι οι φιλοθεάμονες πριν από μερικά χρόνια, αλλά δεν κράτησε παρά ελάχιστα τότε- είχαμε την ευκαιρία με τις ακατάπαυστες εορταστικές επαναλήψεις των καναλιών να θυμηθούμε πώς ακριβώς οδηγήθηκε η τηλεόρασή μας σε αυτό το σημείο.
Καθώς δε, μας συστήνει ήδη ο Αlpha τους μαμάκηδες γιους που θα συμμετέχουν με τις μανάδες τους για να τους βρουν νύφη, πετύχαμε σε κανάλι της Νova ένα παρόμοιο αμερικανικό ριάλιτι και φρίξαμε. Η υποψήφια νύφη υποβαλλόταν σε ορό της αλήθειας, με τη μέλλουσα πεθερά να θέτει τις πιο προσβλητικές ερωτήσεις που θα μπορούσε η πιο διεστραμμένη φαντασία να γεννήσει, όπως αν της αρέσει ως άντρας ο σύζυγος και μέλλων πεθερός της (και άλλα που δεν γράφονται). Ναι, έξω υπάρχουν χειρότερα. Υπάρχουν όμως και τα καλύτερα, από το «Grey΄s anatomy» μέχρι το «Six feet under». Απλώς εκείνες είναι μεγάλες αγορές, τροφοδοτούν κανάλια και εκπομπές για όλα τα γούστα και μπορούν να χωρίζονται στα δύο, την πολύ, πάρα πολύ φτηνή ριαλιτζίδικη τηλεόραση που απευθύνεται στους φτωχούς με περιορισμένες δυνατότητες εκπαίδευσης και βελτίωσης του κοινωνικοοικονομικού τους επιπέδου και μια πιο ακριβή τηλεόραση που απευθύνεται στους απαιτητικούς, οικονομικά αποκατεστημένους, ανώτερης μόρφωσης.
Δεν είναι δύσκολο να συμπεράνουμε ποια κατεύθυνση παίρνει προς το παρόν (η ελπίδα πεθαίνει τελευταία) η εγχώρια τηλεόραση. Το είδαμε με τις «εορταστικές» επιλογές. Ήταν αφόρητη μέχρι απελπισίας η πλήξη για όσους εξαρτήθηκαν από τη μικρή οθόνη για λίγη εορταστική ψυχαγωγία. Ταινίες χιλιοπροβεβλημένες που απευθύνονταν στα πιτσιρίκια. Στον Αlpha παραμονιάτικα προέβαλαν ένα από τα επεισόδια του τηλεαχταρμά της Σεμίνας Διγενή με τίτλο «Κοίτα τι έκανες», αφού προηγήθηκαν κάτι μελό ιστορίες στο «Πάμε πακέτο». «Επετειακό εορταστικό» πρόγραμμα θεώρησαν στο Μega μια μαραθώνια προβολή του σόου «Άλλα κόλπα» με τον Βλάση Μπονάτσο, τη νύχτα της παραμονής, χωρίς κάποιος να σκεφτεί ότι είναι τουλάχιστον κακόγουστο να προβάλλεται ένα σόου που βασίζεται στη «ζωντανή» μετάδοση, όταν ο παρουσιαστής του δεν βρίσκεται στη ζωή, χωρίς καμιά επεξεργασία που να του δίνει τη μορφή αφιερώματος, ώστε να αναθεωρείται η σύμβαση με τον θεατή με καινούργιους όρους προβολής. Άλλο οι ταινίες όπου οι ηθοποιοί παίζουν ρόλους, υπάρχει σενάριο και σκηνοθεσία, υπάρχει εξ ορισμού η σύμβαση με τον θεατή ότι πρόκειται για φαντασία και εκεί άλλωστε έγκειται και η απόλαυση. Διαφορετικό επίσης ένα αφιέρωμα επεξεργασμένο, το οποίο να αναφέρεται στην εποχή, το είδος και τη μορφή του σόου και στο πλαίσιο αυτού να γίνουν αναφορές σε εκείνους που το υπηρέτησαν με την προβολή αποσπασμάτων από τις εκπομπές τους. Ούτε τα σόου με τη Ρούλα Κορομηλά έχουν κανένα νόημα να προβάλλονται σαν «κονσέρβα» αυτούσια. Γιατί δεν έχουν περάσει δα και τόσα χρόνια για να προκαλούν νοσταλγία, το αντίθετο, θυμίζουν την εποχή που τέθηκαν οι βάσεις της ψευτογκλαμουριάς, της αισθητικής του λαμέ και του ντεκολτέ. Ο Αnt1 πάλι ό,τι βρήκε σε εκδήλωση απονομής βραβείων το βάφτισε «εορταστικό» και το πρόβαλε. «Αwards» να φάνε και οι κότες. Το γιατί δεν καταλάβαμε.
Όλα αυτά δεν ήταν παρά η φτηνή, σωτήρια λύση για την καναλική οικονομική στενότητα. Αλλά μας έκαναν να δούμε την τηλεόραση σαν σακί που παραγεμίζει ώρες ώρες με οτιδήποτε, μόνο και μόνο για να δηλώνει με τον όγκο την παρουσία του.

Τέχνη και συναίσθημα

Ακόμη και οι «Δέκα μικροί Μήτσοι», που μας θύμισαν το χιούμορ που αγαπήσαμε στον Λαζόπουλο, θα μετατρέπονταν σε καινούργια τηλεοπτική πρόταση, αν υπήρχε επεξεργασία, ώστε να τοποθετηθεί κάθε επεισόδιο στην εποχή του με αναφορές στην επικαιρότητα που το ενέπνευσε. Από όλες αυτές τις ημέρες ξεχωρίσαμε το «Στην υγειά σας» με τον Σπύρο Παπαδόπουλο που ήταν αφιερωμένο στο Χαμόγελο του Παιδιού, μόνο και μόνο για τον καλό της σκοπό, την προβολή της ταινίας «Αμελί» από την ΕΤ1 την παραμονή των Χριστουγέννων, τις γιορτινές «Γλυκές αλχημείες» στο Μega που αποδεικνύουν ότι η ζαχαροπλαστική είναι υψηλή τέχνη και συναίσθημα… και αυτά είναι όλα.

Πόπη Διαμαντάκου
(Αναδημοσίευση από ”τα Νέα”)