“Ζώντων και τεθνεόντων” το… ανάγνωσμα

email του Νίκου Ρούσση για το enimerosi24

Διαβάζοντας με προσοχή, την ηθικοπλαστικού περιεχομένου επιστολή, του διακεκριμένου αθλητικού συντάκτη και αποτυχόντος υποψήφιου βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννη Μαμουζέλου, στάθηκα, αναγκαστικά στην προτροπή, που μου απηύθυνε προσωπικά στην τελευταία παράγραφο του εξαιρετικού, από την άποψη της γενικολογίας, πονήματος του.

“…μη δίνετε την εικόνα στους τρίτους που διαβάζουν την ιστοσελίδα κ. συνάδελφε ότι, όσοι δημοσιογράφοι έχουν τυχόν εμπλακεί με την πολιτική ή όσοι έχουν «ταυτότητα» προκάλεσαν ή προκαλούν τα δεινά της σημερινής δημοσιογραφίας…”, μου επισημαίνει ο όψιμα πολιτικοποιηθείς εκλεκτός συνάδελφος.

Προφανώς ο κ. Μαμουζέλος, μιλώντας πάντα γενικά για να “μην εκτεθούμε μέρες που ‘ναι”, εννοεί ότι όσοι δημοσιογράφοι ενεπλάκησαν με την πολιτική, σ’ όλη τη μεταπολιτευτική περίοδο στην Ελλάδα, δεν προκάλεσαν τα δεινά της ελληνικής δημοσιογραφίας και εν πάσει περιπτώσει- συμπεραίνω- έκαναν ό,τι μπορούσαν, για να εξυγιανθεί ο χώρος των ΜΜΕ στη χώρα και οι δημοσιογράφοι να πάψουν να ξεφωνίζονται ως ρουφιάνοι και αλήτες.

Κι’ όμως, στο σημερινό “τετέλεσται” της ελληνικής δημοσιογραφίας έχουν συμβάλλει, με πράξεις και κυρίως παραλείψεις όλοι οι δημοσιογράφοι, που με την υποστήριξη των πολιτικών κομμάτων τους αναρριχήθηκαν στο πόστο του κυβερνητικού εκπροσώπου, σε υπουργικούς θώκους, έπιασαν για τα καλά “στασίδι” στα βουλευτικά έδρανα και χρημάτισαν πρόεδροι της πολύπαθης δημόσιας τηλεόρασης.

Μόλις προχθές, ο ΓΓ Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Γ. Σούρλας κατά τη συνάντησή του με τον Κυβερνητικό Εκπρόσωπο Σίμο Κεδίκογλου, κατήγγειλε, με στοιχεία, ότι «Δυστυχώς κυριαρχεί το καθεστώς της ανομίας και της αδιαφάνειας στη λειτουργία των Μ.Μ.Ε. από το 1995, δηλαδή, επί δεκαοχτώ χρόνια».

Τι ήθελε να πει ο ποιητής?

– Οτι δεν γίνεται διασταύρωση των στοιχείων που υποβάλλονται από τις επιχειρήσεις των Μ.Μ.Ε. με αυτά που αποστέλλονται από άλλες δημόσιες αρχές για την ύπαρξη ασυμβίβαστων ιδιοτήτων.

– Οτι δεν διενεργείται οικονομικός έλεγχος στις επιχειρήσεις των Μ.Μ.Ε. και δεν υποβάλλονται εισηγήσεις στο Τμήμα Διαφάνειας του ΕΣΡ, γιατί δεν εκδόθηκε μέχρι σήμερα Υπουργική Απόφαση που βάσει του Ν. 2328/1995 θα καθορίζει τις αμοιβές των ελεγκτών!!!

– Οτι δεν συντάσσονται ετήσιες εκθέσεις από το ΕΣΡ για κάθε επιχείρηση ξεχωριστά και επομένως καθίσταται ανέφικτη η καταχώρηση στοιχείων στο Μητρώο Επιχειρήσεων Μ.Μ.Ε.

– Οτι από το 2005 καταργήθηκε η Υπουργική Απόφαση (Ν.2310/2005) που προέβλεπε ότι, επιχείρηση πριν την υπογραφή της σύμβασης όφειλε να υποβάλει αίτηση για έκδοση πιστοποιητικού για τον έλεγχο ασυμβιβάστων και απαιτείται πλέον μόνο μια υπεύθυνη δήλωση του νομίμου εκπροσώπου.

-Οτι από το 2007 δεν τηρείται Μητρώο Επιχειρήσεων που συνάπτουν δημόσιες συμβάσεις.

…και ότι όλα αυτά συμβαίνουν ενώ:

– Οι πολιτικοί αρχηγοί υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στις 15/12/2009 αποφάσισαν να γίνει συζήτηση στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής και να υποβληθούν προτάσεις για θέματα λειτουργίας και ελέγχου των Μ.Μ.Ε.

– Η Επιτροπή αυτή υπέβαλε προτάσεις για «να δοθεί τέλος στο καθεστώς ανομίας και αδιαφάνειας που κυριαρχεί στη λειτουργία των Μ.Μ.Ε. και να μπει τάξη στις αυθαιρεσίες».

– Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας, με την υπ’ αριθμόν 3578/2010 απόφασή της, έκρινε ότι η ίδρυση και η λειτουργία παρανόμως τηλεοπτικών σταθμών αντίκειται στο Σύνταγμα, από το οποίο απορρέει η υποχρέωση του κράτους για την πιστή εφαρμογή των νόμων και της αρχής της ισότητας.

Ας επιλέξει, λοιπόν, ο κ. Μαμουζέλος, έναν από τους δύο διακριτούς ρόλους (πολίτης- στρατευμένος κομματικά δημοσιογράφος), προκειμένου ν’ απαντήσει στο γιατί ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας, πήρε σβάρνα, τώρα τελευταία, και συνομιλεί “ίσος προς ίσον” μ’ όλους τους εκπροσώπους αυτού του καθεστώτος της “ανομίας και της αδιαφάνειας”.

Για να δικαιολογήσω δε τον τίτλο του σημερινού μου σημειώματος “Ζώντων και τεθνεόντων το ανάγνωσμα”, θα ήθελα να προκαλέσω όλους τους δημοσιογράφους που ενεπλάκησαν (sic) με την πολιτική ή απέκτησαν πολιτική ταυτότητα, να πουν δημόσια το τι ακριβώς έκαναν τα χρόνια της θητείας τους στα κυβερνητικά πόστα, για να φθάσει να υπάρχει, από το 1974 μέχρι και σήμερα, αυτό το μπάχαλο, η αδιαφάνεια, η πλήρης έλλειψη ελέγχου, η ανομία και εν πολλοίς η διαφθορά και η εμπλοκή με ξεπλύματα βρώμικου χρήματος, εκβιασμούς κ.α, οριζοντίως και καθέτως σ’ όλα τα ελληνικά ΜΜΕ.

Στο προσκλητήριο που απευθύνω περιλαμβάνονται συνάδελφοι εν ζωή αλλά και συνάδελφοι που εγκατέλειψαν τον μάταιο τούτο κόσμο, με την ελπίδα ότι οι ζώντες θα έχουν το φιλότιμο να απαντήσουν και για τους αποθανόντες, όλο και κάποιος συγγενής θα βρεθεί, για να κάνει απολογισμό των πεπραγμένων τους και να στηρίξει την υστεροφημία τους.

Προσκλητήριο ζώντων και τεθνεόντων δημοσιογράφων, λοιπόν, που διετέλεσαν κυβερνητικοί εκπρόσωποι:

Τάκης Λαμπρίας (Νέα Δημοκρατία)

Δημήτρης Μαρούδας (ΠΑΣΟΚ)

Αντώνης Κούρτης (Νέα Δημοκρατία)

Γιώργος Ρωμαίος (ΠΑΣΟΚ)

Γιάννης Ρουμπάτης (ΠΑΣΟΚ)

Θοδωρής Ρουσόπουλος (Νέα Δημοκρατία)

Ευάγγελος Αντώναρος ( Νέα Δημοκρατία)

Παντελής Καψής ( Αριστερών καταβολών μ’ όλιγη από ΠΑΣΟΚ)

Σίμος Κεδίκογλου (Νέα Δημοκρατία)

Και για να προκαταβάλω τον καλό συνάδελφο, που θα σπεύσει να πει ότι όλοι αυτοί ήταν στρατευμένοι δημοσιογράφοι της δεξιάς και του ΠΑΣΟΚ, θα ήθελα να ρωτήσω πώς το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, στο οποίο φαίνεται να ανήκει “ψυχή τε και σώματι”, θα εξυγιάνει αυτό το καθεστώς της σαπίλας στα ελληνικά ΜΜΕ?

Τοποθετώντας, μόλις διαδεχθεί την παρούσα κυβέρνηση, τον Δημήτρη Τρίμη κυβερνητικό εκπρόσωπο και τον Πέτρο Τατσόπουλο υπουργό πολιτισμού και ΜΜΕ?

Η αναιρώντας τις δεσμεύεις που προφανώς έδωσε σ’ όλους τους “πλυντηριάδες” και “νταβατζήδες” των ΜΜΕ, με τους οποίους και συναντήθηκε, και συνομίλησε και …φωτογραφήθηκε.

Ως υστερόγραφο, να διευκρινίσω ότι, στην 35ετή δημοσιογραφική μου ζωή, γνώρισα από κοντά πρωθυπουργούς (και όχι προπονητές του στίβου ή ποδοσφαιρικών ομάδων), υπουργούς, δεκάδες βουλευτές όλων των πολιτικών αποχρώσεων, κυβερνητικούς εκπροσώπους και δεν συμμαζεύεται, στο πλαίσιο των αναγκών του ρεπορτάζ και μόνον.

Απέφυγα να αποκτήσω “πολιτική ταυτότητα”, διότι θεωρούσα και θεωρώ ότι για τον δημοσιογράφο είναι αρκετή η “δημοσιογραφική ταυτότητα” και σε περιπτώσεις εξακρίβωσης στοιχείων, η αστυνομική.

Γι’ αυτό και δηλώνω ότι δεν έχει κανένα νόημα για μένα, η συνέχιση ενός διαλόγου, με στρατευμένους κομματικά δημοσιογράφους.

“Δημοσιογράφος γεννιέσαι, δεν γίνεσαι” μου είχε πει μία από τις μεγαλύτερες μορφές της ελληνικής δημοσιογραφίας, ο Δημήτρης Γουσίδης, που δυστυχώς δεν είναι πια μαζί μας.

Αυτά…..