Παπούτσι απ” τον τόπο σου…

Της Πόπης Διαμαντάκου από τα ΝΕΑ

Πέτυχε στόχους µάλλον απρόβλεπτους επικοινωνιακώς η διαµαρτυρία του «ιπτάµενου µοκασινιού».

Μείζον ζήτηµα στο δελτίο του Μega η διαµαρτυρία του παπουτσιού. Διαδηλωτής προσεγγίζει τον Πρωθυπουργό και εκσφενδονίζει το παπούτσι του σε µια αντιγραφή της χειρονοµίας στην οποία προέβη Ιρακινός κατά τη διάρκεια οµιλίας του Μπους, διαµαρτυρόµενος για την εξωτερική του πολιτική.

Στον µουσουλµανικό κόσµο ο εκσφενδονισµός του παπουτσιού θεωρείται µια βαθύτατη προσβολή. Πάντως οι παλαιότεροι στην Ελλάδα θυµούνται ότι το παπούτσι, και δη η µητρική παντόφλα, ήταν η πάγια απειλή για τον βίαιο συνετισµό των άτακτων τέκνων. Αποµεινάρι προφανώς των πολιτισµικών προσµείξεων του τόπου ήταν η εν λόγω «παιδαγωγική» µέθοδος, µουσουλµανικής καταγωγής.

Η χρησιµοποίησή της ξανά ωστόσο αποτελεί ακόµη ένα «θαύµα» του παγκόσµιου τηλεοπτικού πολιτισµού. Οι κάµερες µετέτρεψαν την παντοφλέ διαµαρτυρία κατά του Μπους σε «σχολή».

Αλλά αυτό που αποτελεί εγχώριο θαύµα είναι η ανησυχία που εκφράστηκε για το γεγονός ότι ο ανταποκριτής του ΒΒC είχε εκ των προτέρων το θέµα και ήδη είχε παρουσιάσει τη συγκέντρωση των παπουτσιών προς εκσφενδονισµό από την εν λόγω οµάδα των διαδηλωτών που αυτοαποκαλούνται «Πατριωτικό Μέτωπο». Ενας συνεπής ως προς τους κανόνες της τηλεόρασης των εντυπώσεων ανταποκριτής διέκρινε το εµπορικό ενδιαφέρον της πρωτότυπης διαµαρτυρίας, για την προετοιµασία της οποίας υπήρχαν άλλωστε πληροφορίες στο Ιντερνετ, και έσπευσε να στείλει στο κανάλι του το αποκλειστικό. Και λοιπόν; Μήπως ήταν στηµένο, σκηνοθετηµένο ειδικώς για χάρη του ξένου καναλιού προκειµένου να δείξει ότι υπάρχει αναρχία στην Ελλάδα; Α, όχι και ώς εκεί. Ωρες ήταν να τα βάλουµε και µε τους ξένους ανταποκριτές που κάνουν τη δουλειά τους.

Με έκπληξη ωστόσο διαπιστώσαµε ότι η ανησυχία που διαφαινόταν κατά την παρουσίαση του ρεπορτάζ του ΒΒC αφορούσε τις µεθόδους της τηλεόρασης. Οι ίδιες ακριβώς που έχουν εφαρµοστεί και από την εγχώρια τηλεόραση πλειστάκις. Και µάλιστα καθ’ υπερβολήν, φτάνοντας πολλές φορές να διογκώσουν τόσο ένα γεγονός ώστε να δηµιουργήσουν ακόµη και συνθήκες εθνικής κρίσης. Αλήστου µνήµης παραµένει το πολεµικό κλίµα που διαµορφωνόταν µε τις αψιµαχίες διαδηλωτών µε αστυνοµικούς ή µε τις κάµερες να κυνηγούν µερικούς φλεγόµενους κάδους.

Ως εκ τούτου, πέτυχε ένα καταλυτικό πλην απρόβλεπτο επικοινωνιακό θαύµα το ιπτάµενο µοκασίνι σε τοµέα τον οποίο δεν είχε πιθανότατα προβλέψει ο κύριος που το εκσφενδόνισε. Στάθηκε η αφορµή για µια έµµεση, πλην σαφέστατη, οµολογία του Νίκου Στραβελάκη για την παραπλανητική λειτουργία της ενηµερωτικής κάµερας, την οποία διατύπωσε µε τη µορφή ανησυχίας για το ρεπορτάζ του ΒΒC που µπορεί να βλάψει την εικόνα της χώρας: «Γιατί όλοι γνωρίζουµε τη δύναµη της κάµερας να διογκώνει τη λεπτοµέρεια». Εξοχο!

Αυτό ακριβώς παρακολουθούσαµε άλλωστε επί ώρα στο ρεπορτάζ του Μega, που µε άλλοθι την ανησυχία για το ρεπορτάζ του ανταποκριτή του ΒΒC διόγκωνε το γεγονός του εκσφενδονισµού του µοκασινιού. Για το παπούτσι δεν ξέρουµε αν ήταν από τον τόπο µας, η τηλεόραση όµως «του παπουτσιού» είναι όλη δική µας.

Η «οικονοµία» του λαϊκισµού

Εσπευδε να καταγγείλει την κυβέρνηση για σπατάλη ο Γιώργος Αυτιάς, για να µην υστερήσει προφανώς από πρωτοσέλιδο σχολιασµό εφηµερίδας που παρουσίαζε εκείνη τη στιγµή, επειδή ανέβηκε σύσσωµη στη Θεσσαλονίκη και συµπλήρωνε συναισθανόµενος προφανώς τη γύµνια του σχολίου από πραγµατικά οικονοµικά επιχειρήµατα, µε ένα υπονοούµενο για τα υποτιθέµενα γλέντια που θα γίνουν: «Ξέρετε… όλοι αυτοί… όταν ανεβαίνουν εκεί πάνω…». Οχι δεν ξέρουµε. Το µόνο που γνωρίζουµε είναι ότι ο δηµοσιογράφος που διεκδικεί την εγκυρότητα κυριολεκτεί και αν καταγγείλει συµπεριφορές, το πράττει µόνο όταν διαθέτει αδιάσειστα στοιχεία. Ολο αυτιά να τα ακούσουµε. Και επίσης δυσκολευόµαστε να αντιληφθούµε ποια σχολή οικονοµίας υποστηρίζει ο κ. Αυτιάς, καθώς η χειµαζόµενη αγορά της Θεσσαλονίκης θα είχε πολλά να του απαντήσει στον χαρακτηρισµό ως «σπατάλης», τη µεταφορά έστω και για επικοινωνιακούς λόγους της καρδιάς της κυβερνητικής εξουσίας στη συµπρωτεύουσα.