Προβλέψιμος και θεσμικός

Ο Παύλος Τσίμας, με ακραία «θεσμική» αντίληψη για την δημοσιογραφία, πρόβαλε «ως όφειλε» για να είναι σύμφωνος με την αριστερή του παιδεία, αφιέρωμα στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου του 1967: Βγάζοντας τα ίδια πρόσωπα που βλέπουμε κάθε χρόνο στα σχετικά αφιερώματα, Σαββόπουλο, Λ. Παπαδόπουλο, Καζάκο, Αρζόγλου, Γεωργουσόπουλο, Μούτση, Περάκη, Τσεμπερόπουλο και Πουλικάκο να μιλούν για χιλιοειπωμένα πράγματα, καταφέρνοντας μόνο να φρεσκάρουν το μουσείο της μνήμης μας. Τίποτα καινούργιο. Το κερασάκι όμως και η ανατροπή για τον Παύλο Τσίμα ήταν η παρουσία του Νίκου Μαστοράκη που είπε πάλι την ίδια ιστορία. Η παρουσία του προκάλεσε το troktiko (αναμενόμενο), που υπηρετεί μια ηθικο-εθνική-συντηρητική δημοσιογραφία η οποία γειτνιάζει με ένα κομμάτι της αριστεράς. Αν ήθελε αυτό ο δημοσιογράφος του Mega, το πέτυχε. Θα προτιμούσαμε όμως μια εκπομπή (αν πρέπει σώνει και καλά να μιλήσει για το πραξικόπημα και την χούντα) που να μιλούν οι πολλοί, αυτοί που «κοιτούσαν τη δουλειά τους» προσπαθώντας να ζήσουν και όχι οι συνήθεις δικτατορολογούντες.