Γιατί σιωπά ο Κ. Σημίτης;

«Πρέπει να διαθέτεις μεγαλύτερη φαντασία για να είσαι πρώην Πρόεδρος παρά για να είσαι νυν Πρόεδρος. Διότι μοιραίως αφήνεις πίσω σου ένα δύσκολο πρόβλημα με ονοματεπώνυμο: το δικό σου».
Κάρλος Φουέντες

Από την ημέρα που ο Τσουκάτος παραδέχτηκε ότι πήρε το 1 εκατομμύριο μάρκα και δήλωσε ότι το έβαλε στα ταμεία του ΠΑΣΟΚ μια βρεγμένη κουβέρτα έπεσε στην πλάτη του κινήματος. Αν και διέγραψαν τον από καιρό «εν αποστρατεία στρατηγό», δεν έχουν καταφέρει να απαλλαγούν από το βάρος της αποκάλυψης.
Η υπόθεση θυμίζει σε κάποια σημεία την περίφημη ιστορία της Mayo. Μια ιστορία που συχνά – πυκνά έρχεται και ξανάρχεται στην επικαιρότητα. Ο πρώην πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης κάθε φορά που προκαλείται κάνει δηλώσεις. Ανεξάρτητα από το αν γίνεται πιστευτός με τις συνεχείς «απολογίες» του, έχει αναλάβει να απαντάει ο ίδιος και το θέμα Mayo από πρόβλημα της Νέας Δημοκρατίας έχει γίνει προσωπικό πρόβλημα του Μητσοτάκη. Όσες νέες αποκαλύψεις και αν γίνουν για το θέμα δεν βλάπτεται η Νέα Δημοκρατία πια, αλλά η υστεροφημία του πρώην πρωθυπουργού.
Ο Κώστας Σημίτης αποχωρώντας από την ηγεσία της χώρας είχε πει ότι δεν προτίθεται να γίνει ο Μητσοτάκης του ΠΑΣΟΚ. Εννοούσε βέβαια ότι δεν πρόκειται να δημιουργεί προβλήματα στο κόμμα με τη συνεχή δημόσια πολυλογία του και τα «καρφιά» που τη συνόδευαν.
Όταν ο Τσουκάτος πήρε το 1 εκατομμύριο μάρκα και, όπως δηλώνει ο ίδιος, τα έδωσε στο ΠΑΣΟΚ, πρόεδρος του κόμματος ήταν ο Σημίτης. Οι ταμίες του ΠΑΣΟΚ αρνούνται ότι έλαβαν ποτέ τέτοιο ποσό. Ποιον από τους δύο να πιστέψει κανείς; Ο Γιώργος Παπανδρέου θα μπορούσε να μην ήταν ενήμερος. Ο Κώστας Σημίτης όμως, όχι. Γιατί δεν μας διαφωτίζει; Γιατί περιορίστηκε απλά να εκφράσει τη λύπη του και δεν εκθέτει ευθέως τον Τσουκάτο; Η σιωπή του προκαλεί την ίδια ζημιά στο κόμμα του, όπως η πολυλογία του Μητσοτάκη. Γίνεται – από την ανάποδη – «Μητσοτάκης του ΠΑΣΟΚ». Χωρίς να έχει τα καλά του γηραιού πρώην πρωθυπουργού. Ένα πρόβλημα που δημιουργήθηκε επί προεδρίας του το αφήνει κληρονομιά στο κόμμα του, αντί να δώσει εξηγήσεις. Την ώρα που ο Παπανδρέου προσπαθεί να βγάλει το φίδι από την τρύπα, ο ίδιος προτιμάει να κοιμάται αγκαλιά με το άγαλμά του.

Ανδρέας Μπελεγρής