Το troktiko και οι άλλοι

Η επαναφορά του blog troktiko στον διαδικτυακό κόσμο θα πρέπει να χαροποίησε όλους τους ανθρώπους που ασχολούνται επαγγελματικά ή ερασιτεχνικά με το internet. Επίσης θα πρέπει να ανακούφισε και όλους εκείνους που γοητεύονται από τη δημοσιογραφία ακόμα, παρά τις πίκρες που επιφυλάσσει πάντα αυτό το επάγγελμα. Τέλος είναι λογικό να ικανοποίησε τους χρήστες που μπαίνουν στο internet προκειμένου να ενημερωθούν γιατί δεν έχασαν τελικά μια επιπλέον πύλη πληροφόρησης. Κι εδώ είναι το θέμα.
Μπορεί κανείς να διαφωνεί ή να συμφωνεί με το στιλ που υιοθετεί ένα οποιοδήποτε μέσο ενημέρωσης, όμως από τη στιγμή που υπάρχουν πολίτες που το εμπιστεύονται γιατί τους έχει κερδίσει, τότε ο μόνος τρόπος για να κλείσει είναι να το απαξιώσουν αυτοί οι άνθρωποι. Το troktiko άλλαξε τα δεδομένα της διαδικτυακής ενημέρωσης στη χώρα μας. Έχει καταφέρει να έχει την υποστήριξη εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών, τη στιγμή μάλιστα που μεγάλες εφημερίδες, κανάλια, ραδιόφωνα και επώνυμοι δημοσιογράφοι προσπαθούν να προκαλέσουν το ενδιαφέρον με πανάκριβα sites και πολυδιαφημισμένες δυνατότητες, που σε αντίστοιχες πύλες τους εξωτερικού είναι απλά ξεπερασμένες.
Blog σαν το troktiko υπηρετούν την είδηση στο βαθμό που, κατ’ αρχήν, το κάνουν και τα λεγόμενα συμβατικά μέσα. Είναι βασική αρχή αυτή που λέει ότι από τη στιγμή που μαθαίνουμε σ’ ένα μέσο αληθινά γεγονότα, τα οποία δεν τα διαβάσαμε αλλού, τότε είναι χρήσιμο όπως και οι άλλοι. Μ’ αυτή την έννοια το troktiko υπηρετεί την είδηση. Πέρα από τις όποιες υπερβολές του, πρόκειται για ένα λαϊκό blog, στο οποίο όταν μπαίνεις δεν βαριέσαι ποτέ γιατί πάντοτε κάτι θα βρεις να διαβάσεις, λόγο της αυξημένης και ακριβής αίσθησης που έχουν οι συντάκτες του για το τι είναι είδηση για τον πολύ κόσμο. Κάθε φορά γίνεται φανερό ότι κρατούν το σφυγμό της ελληνικής κοινωνίας. ενώ παράλληλα είναι πραγματικά απίστευτη η ταχύτητα με την οποία ανανεώνονται τα θέματα του.
Όσο για την ανωνυμία του, ε! και τα άλλα μέσα που ξέρουμε με σιγουριά ποιος είναι ο ιδιοκτήτης τους, μήπως εμποδίζονται να κάνουν εδώ και χρόνια τα παιχνιδάκια τους;

Ανδρέας Μπελεγρής